Περιβάλλον και πανδημία – Από την αδιαφορία στον πανικό και τούμπαλιν

Η πανδημία που προκάλεσε ο κορονοϊός δεν θα είναι η τελευταία και οι προσπάθειες να βελτιωθεί η ανθρώπινη υγεία είναι «καταδικασμένες σε αποτυχία», εάν η ανθρωπότητα δεν αντιμετωπίσει κατά μέτωπο την κλιματική αλλαγή και δεν φροντίσει να ευημερεί το ζωικό βασίλειο, τόνισε στο μήνυμά του ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεέσους.

Ποιος τον ακούει; Σχεδόν κανείς. Ο “χιπισμός” κυριάρχησε με καθυστέρηση, με την έννοια πως ζούμε το σήμερα, έστω και όπως-όπως και αφήνουμε το αύριο να περιμένει. Άλλωστε, όπως λένε οι επιστήμονες, αν η Γη τελικά καταστραφεί, αυτό θα συμβεί σε 500 χρόνια και βάλε. Οπότε τότε, εμείς θα έχουμε αποθάνει. Ας φροντίσουν οι επόμενοι. Και δυστυχώς αυτό, δεν αφορά μόνο τους απλούς πολίτες, έχει “δασκάλους” τους πολιτικούς που εκλέγουμε, οι οποίοι απολαμβάνουν την εξουσία, τα αγαθά και τις ηδονές της και αφήνουν τα προβλήματα για τους επόμενους πολιτικούς. Η φύση όμως μας προειδοποιεί συνεχώς και δεν αστειεύεται.

Τι κάνουν λοιπόν σήμερα οι κυρίαρχες πολιτικές τάξεις; Συνεχίζουν την επικίνδυνα “μυωπική πολιτική”, δαπανώντας όταν μαίνεται μια επιδημία, αλλά δεν κάνουν τίποτα για να προετοιμάσουν τις χώρες τους για την επόμενη. Πλέον, ούτε την καθιερωμένη ευχή “καλή χρονιά” δεν μπορούμε να απευθύνουμε. Τι καλή χρονιά μπορεί να προσδοκά κάποιος αυτή την εποχή; Μια χρονιά έστω λίγο καλύτερη, αν είμαστε μεταξύ των τυχερών.

Κατά τον γενικό διευθυντή του Οργανισμού, που αποτελεί μέρος του συστήματος του ΟΗΕ, είναι πλέον καιρός να αντληθούν μαθήματα από την πανδημία. «Για πάρα πολύ μεγάλο διάστημα, ο κόσμος λειτουργούσε κάνοντας τον κύκλο από τον πανικό στην αδιαφορία», τόνισε. «Πετάμε χρήματα σε μια επιδημία και αφού τελειώσει, την ξεχνάμε και δεν κάνουμε τίποτα για να αποτρέψουμε την επόμενη».

Γιατί ο πλανήτης ήταν απροετοίμαστος;

Η πρώτη ετήσια έκθεση της Επιτροπής Παρακολούθησης της Παγκόσμιας Ετοιμότητας (Global Preparedness Monitoring Board, GPMB), που δημοσιοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2019 και εξέταζε πόσο καλά προετοιμασμένη ήταν η ανθρωπότητα για να αντιμετωπίσει υγειονομικές κρίσεις, μερικούς μήνες προτού ξεσπάσει η πανδημία του κορονοϊού, κατέληγε στο συμπέρασμα πως ο πλανήτης ήταν τρομακτικά απροετοίμαστος για δυνητικά καταστροφικές πανδημίες.

«Η ιστορία μας λέει ότι αυτή δεν θα είναι η τελευταία πανδημία», καθώς «οι επιδημίες είναι πραγματικότητα της ζωής», σημειώνει ο Γκεμπρεέσους στο μήνυμά του: «Η πανδημία έδειξε πόσο στενή σχέση έχει η υγεία των ανθρώπων, των ζώων και του πλανήτη». Η εξαπάτηση των ανθρώπων από λαϊκιστές ηγέτες συνεχίζεται και κλιμακώνεται. Μια τρίτη πολιτική εκδοχή του καπιταλισμού εμφανίζεται όλο και περισσότερο, γράφει σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο στους Financial Times ο Μάρτιν Βολφ. Είναι, σημειώνει, «ο δημαγωγικός αυταρχικός καπιταλισμός».

Η εξουσία είναι προσωπική, και βασίζεται στην αφοσίωση συκοφαντών και συνεργατών. Συχνά ο πυρήνας αποτελείται από μέλη της οικογένειας, που θεωρούνται τα πιο αξιόπιστα όλων. Καταφέρνουν να κερδίσουν στις εκλογές και τότε, διαβρώνουν τα θεσμικά και πολιτικά οχυρώματα για να έχουν απεριόριστη προσωπική εξουσία κατά τη διακυβέρνηση.

Και μπορεί για όλα αυτά, όταν τα έγραφε ο Βολφ, να είχε υπόψιν του τον Τραμπ, τον Πούτιν, τον Ερντογάν, τον Μπολσανάρου, τον Όρμπαν και άλλους, αλλά ταιριάζουν σχεδόν απόλυτα και στη δική μας περίπτωση. Συγγενείς, φίλοι, έμπιστοι και αφοσιωμένοι χορηγοί από τις εφοπλιστικές ελίτ που ελέγχουν πλέον απόλυτα την μαζική ενημέρωση, προστατεύουν την αυταρχική εξουσία, απειλώντας όσους επιχειρούν να την ελέγξουν!

Κυβερνητικά στελέχη διαχειρίζονται το δημόσιο χρήμα όπως γουστάρουν και λογαριασμό δεν δίνουν, προστατευόμενοι από τον ηγέτη και την κοινοβουλευτική “αγέλη”, αποσπώντας έτσι την τυφλή υποστήριξη τους. Κανένα σχέδιο για το αύριο και άσε αυτόν τον Γκεμπρεέσους, πως τον λένε, να φωνάζει για την προστασία του περιβάλλοντος.

Η απληστία των χορηγών

Εδώ οι χορηγοί απαιτούν να στήνουν τις ανεμογεννήτριες τους, όπου τους συμφέρει και όπου γουστάρουν. Κανείς δεν γνωρίζει ποιος σχεδιάζει το που και ποιος ορίζει την ποσότητα της ηλεκτρικής ενέργειας που χρειάζεται η χώρα. Πλήρης ασυδοσία. Και όταν μια ανεμογεννήτρια ολοκληρώσει τον κύκλο ζωής της, κανείς δεν έχει υποχρέωση να πάει και να την μαζέψει και να την ανακυκλώσει.

Δείτε τι έγινε στη χώρα μας τον τελευταίο χρόνο με την ανακύκλωση πλαστικών. Πάνω από δέκα μονάδες ανακύκλωσης καταστράφηκαν ολοκληρωτικά από φωτιά! Όσοι διαβάζουμε αστυνομική λογοτεχνία, θα λέγαμε με σιγουριά, πως εδώ, κάτι ύποπτο συμβαίνει. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Κάποιες απάτες κουκουλώθηκαν.

Δυστυχώς δεν θα το μάθουμε ποτέ, αφού καμιά αρμόδια υπηρεσία και καμιά εισαγγελική αρχή δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το θέμα. Και στο μεταξύ, οι ελληνικές θάλασσες μολύνονται διαρκώς με θρυμματισμένα πλαστικά που δεν πέφτουν στο νερό μόνα τους. Πλαστικά που φτάνουν και στα στομάχια των αλιευμάτων. Και από εκεί;

Προς το παρόν, όμως, ας ευχηθούμε το 2021 να είναι καλύτερο από το 2020.