Πιο εύκολα σε δέχονται στο Χάρβαρντ παρά στον ΣΥΡΙΖΑ! – Μάχες για τη διεύρυνση

Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει προς το συνέδριό του, οι οπαδοί της “μικρής πλην τίμιας Αριστεράς” δίνουν μάχες οπισθοφυλακών για να περιορίσουν την διεύρυνση του κόμματος, καταστρατηγώντας ενίοτε και τις αποφάσεις των κομματικών οργάνων. Καθώς μάλιστα η συγκυρία λόγω του κορονοϊού παραμένει αρνητική για συνέδριο με φυσική παρουσία, η ηγεσία κινείται στην προοπτική της διεξαγωγής ενός ψηφιακού συνεδρίου.

Την κατεύθυνση αυτή ενισχύει και το ενδεχόμενο προσφυγής σε πρόωρες εκλογές, είτε από επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη, είτε επειδή θα αναγκαστεί από τις αρνητικές εξελίξεις στο πεδίο της πανδημίας και κυρίως της οικονομικής κρίσης, με τον ενδεχόμενο καταλύτη των ελληνοτουρκικών. Το περιστατικό είναι χαρακτηριστικό της σχεδόν καθημερινής μάχης στις οργανώσεις.

Ενδεικτικά, κομματικό στέλεχος πήγε στην Έφη Καλαμαρά, υπεύθυνη Οργανωτικού του ΣΥΡΙΖΑ, με αίτημα να εγγραφεί στον ΣΥΡΙΖΑ ένας σημαντικός αριθμός ενδιαφερομένων. Η κ. Καλαμαρά απέρριψε το αίτημά του. Το συγκεκριμένο στέλεχος προσέφυγε στον γραμματέα του κόμματος Δημήτρη Τζανακόπουλο με το ίδιο αίτημα και αντίστοιχη διαμαρτυρία. Η κ. Καλαμαρά όμως επέμεινε στην άρνησή της. Είναι χαρακτηριστικό αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι το μοναδικό περιστατικό. Υπάρχει περίπτωση διαφωνίας περί την εγγραφή μελών που εξετράπει σε λιγότερο πολιτισμένη αντιπαράθεση και οι αντιδικούντες έφθασαν σε εκατέρωθεν μηνύσεις για βωμολοχίες και χειροδικία, τις οποίες απέσυραν στην συνέχεια.

Οι παροικούντες την Κουμουνδούρου σχολιάζουν: «Παλαιότερα λέγαμε ότι πιο εύκολα γίνεσαι δεκτός στο Χάρβαρντ παρά γίνεσαι μέλος στο ΚΚΕ. Τώρα υπάρχει το παράδοξο σε εποχή συρρίκνωσης των κομμάτων, ο ΣΥΡΙΖΑ να ελκύει κόσμο και να τους “ρίχνουν” πόρτα τα παλιά στελέχη». Δεν είναι δίχως σημασία ότι η διεύρυνση του κόμματος με την εγγραφή νέων μελών είναι επίσημη απόφαση, την οποία καταστρατηγούν με διάφορες προφάσεις οι διαφωνούντες.

Η διεύρυνση όμως προς όλες τις κατευθύνσεις, όχι μόνο προς τα πρώην μέλη του ΠΑΣΟΚ αλλά και προς την πέραν του ΣΥΡΙΖΑ αριστερά, αποτελεί στρατηγική του Αλέξη Τσίπρα την οποία ενισχύει τόσο με τις εγγραφές μελών όσο και με κινήσεις κορυφής. Χαρακτηριστικό από αυτή την άποψη είναι ότι την αγωγή του κατά των δύο δημοσιογράφων, Γιάννη Κουρτάκη και Γιώργου Παπαχρήστου, υπογράφει εκτός από τον Γιάννη Ματζουράνη και ο Θανάσης Καμπαγιάννης, δικηγόρος στην δίκη της Χρυσής Αυγής που προέρχεται πολιτικά από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Κομματικοί παρατηρητές εκτιμούσαν ότι πρόκειται για άνοιγμα και προσπάθεια προσέγγισης του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.

Η κ. Καλαμαρά, προερχόμενη από τους προεδρικούς, εσχάτως προσχώρησε στη νεοσύστατη “Ομπρέλα” την εσωκομματική τάση που προέκυψε από την συνεργασία των “53+” του Ευκλείδη Τσακαλώτου με τους λεγόμενους “δημογέροντες”, τους Νίκο Βούτση, Νίκο Φίλη και Πάνο Σκουρλέτη, καθώς και του Δημήτρη Παπαδημούλη, μετά την διαφωνία του με τον Αλέξη Τσίπρα για το αν θα είναι ξανά υποψήφιος ευρωβουλευτής.

Το 3% εναντίον του 30%

Ειρήσθω εν παρόδω, στο 8.533 λέξεων κείμενο θέσεων που έδωσε πρόσφατα στην δημοσιότητα η “Ομπρέλα”, δεν υπάρχει η φράση κομματικός μετασχηματισμός ή μετεξέλιξη, ενώ η διεύρυνση αναφέρεται ως “διεύρυνση της πολιτικής επιρροής του κόμματος”. Πάντως, στο κείμενό τους ξορκίζουν «τα πλαστά διλήμματα, όπως π.χ. ποιοι θέλουν και ποιοι δεν θέλουν τη διεύρυνση», «ποιοι υπονομεύουν τον πρόεδρο», «το κόμμα του 3% σε αντιπαράθεση με εκείνο του 30%». Έχει επίσης ενδιαφέρον ότι στο μακροσκελέστατο κείμενο δεν υπάρχει αναφορά στην οικονομία.

Η εμφάνιση της “Ομπρέλας” ως συγκροτημένης τάσης εσωκομματικής αντιπολίτευσης με ενστάσεις περί την γραμμή του κόμματος, αν και όχι αμφισβήτηση του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα, όπως και της ΡΕΝΕ (Ριζοσπαστική Εναλλακτική Ενότητα) με δικό της κείμενο (μικρότερο πάντως που μπορεί να διαβαστεί), αλλά και επιμέρους ομάδων, δημιουργεί το ερώτημα στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ: «ποιους αφορούν τελικά οι εσωκομματικές διενέξεις για τα κομματικά οφίκια».

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που στρέφονται προς τον Αλέξη Τσίπρα, εν μέρει με προσδοκία εν μέρει χρεώνοντάς του την ευθύνη για την εικόνα παθογένειας που συμβάλλει στο να μη μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να καρπωθεί την πολιτική φθορά της κυβέρνησης. Στο πλαίσιο αυτό, βλέπουν το φως της δημοσιότητας προτάσεις από κομματικά στελέχη και παράγοντες του δημοσίου βίου που κινούνται στις παρυφές, ότι ίσως θα έπρεπε ο πρόεδρος του κόμματος να ξεπεράσει την διαλλακτική του στάση και να κινηθεί προς την δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα που θα εκφράσει τον κόσμο της Αριστεράς που έχει μείνει χωρίς πολιτική στέγη.

Οι ίδιοι σημειώνουν ότι ο κόσμος του 33% που ψήφισε την τελευταία στιγμή ΣΥΡΙΖΑ για να μην είναι παντοδύναμος ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν εκφράζεται από τις κομματικές αντιπαραθέσεις στελεχών που εν πολλοίς δοκιμάστηκαν και σε κυβερνητικές θέσεις με όχι καλά αποτελέσματα. Σημειώνουν, επίσης, ότι τα νυν στελέχη που κρατούν τα κλειδιά των κομματικών οργανώσεων αφήνουν εκτός κόμματος ανθρώπους που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ και που στο παρελθόν έχουν δώσει μάχες για την δημοκρατική παράταξη.

Πρόκειται για έναν κόσμο που είναι “γειωμένος” με την κοινωνία και αν δεν είχε μείνει πεισματικά αποκλεισμένος από τους “προύχοντες του κόμματος”, θα είχε δώσει καλύτερα αποτελέσματα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση αλλά και στις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Κατά τα άλλα, οι διάφορες τάσεις ομνύουν στη “διεύρυνση της επιρροής του κόμματος”…