Ποια Αριστερά, με ποιους αριστερούς;

Έχουν καταληφθεί από καιροσκόπους (παντός καιρού και ανέμου),από παρελθοντολόγους (που νέμονται ανερυθρίαστα τα κλέη παλαιών γνήσιων αριστερών/αγωνιστών), από “χρήσιμους ηλίθιους”  κι από “παλιοκαραβάνες” που οδηγούν τη χώρα σε θεσμικές αρρυθμίες και σε πολιτική καχεξία. Κομματικοί νεο-φεουδάρχες διακωμωδούν βασικές αρχές για την αριστερά και, με στόχο να μεταφέρουν τις δικές τους ενοχές σε άλλους, δημιουργούν λυκοφιλίες μίας χρήσης ή μίας ψηφοφορίας, προκαλώντας έτσι αστάθεια στους οπαδούς και αντιπάθεια στην κοινή γνώμη

Πρέπει κάποια στιγμή “να μπουν τα μυαλά τους στη θέση τους” γιατί οι εν ψυχρώ αποκαθηλώσεις και οι εν θερμώ φοβίες ήττας, ρευστοποιούν αξίες χωρίς να έχουν κάποιο θετικό ιδεολογικο-ηθικό αποτέλεσμα. Αυτό που ο λαός ονομάζει “τζάμπα μαγκιές”.

Επαίτης ψήφου η Αριστερά;

Η ιστορική μνήμη διδάσκει ότι όποιος επικαλείται τα κατά περίπτωση standards του αριστερόμετρου κι όποιος στηρίζεται στους αριθμούς και στους συσχετισμούς, μπορεί να νομίζει ότι είναι καίσαρας ή ισοβασιλεύς ή κήνσορας, στο τέλος όμως θα γίνει ένας επαίτης ψήφου από ένα κοινωνικό σύνολο που θα τους ξεχάσει γιατί γίνανε, εκόντες/άκοντες, “δραπέτες των δημοκρατικών παραδόσεων”.

ΥΓ.”…η κυβέρνηση Κονδύλη δεν επέτρεψε να συμμετάσχουν ως υποψήφιοι στις εκλογές του 1926 όσοι είχαν διατελέσει υπουργοί υπό τον Πάγκαλον…” – Θανάσης Διαμαντόπουλος, “Χωρίς στέμμα – H αβασίλευτη του Μεσοπολέμου”]

 

… ο επαρχιωτισμός της αριστερής όχθης..

F.Scott–Fitzgerald,Επιστροφή στη Βαβυλώνα