Ποιες είναι οι “μαύρες τρύπες” των εκλογών

Λίγο πριν το φίνις των εκλογών, η γεύση της προεκλογικής περιόδου είναι αρκούντως πικρή. Παρά το χρονικό εύρος αυτής λόγω του δυστυχήματος των Τεμπών (θα είχαν ήδη πραγματοποιηθεί στις 9 Απριλίου) εξαιτίας της ρηχότητας των κομμάτων και του πολιτικού προσωπικού απουσιάζουν εν όλω ή σημαντικά βασικά και κρίσιμα ζητήματα, που αφορούν το παρόν και το μέλλον τα Ελλάδος και του λαού της. Αποτελούν δηλαδή τις μαύρες τρύπες αυτών των εκλογών, την ίδια στιγμή που περισσεύει η τοξικότητα και η επιδερμικότητα στην πολιτική αντιπαράθεση, βοηθούντος σε αυτό και του εξαρτημένου και ανεπαρκούς μιντιακού συστήματος.

Συνολικά, το πολιτικό σύστημα εκπέμπει τη βαριά σκουριά της μεταμνημονιακής περιόδου που τίποτα ελπιδοφόρο δεν προοιωνίζεται για τη χώρα. Τα κεντρικά ζητήματα που αφορούν την επιβίωση του Ελληνισμού και μένουν χωρίς σοβαρή ανάλυση και αντιπαράθεση από τη διαμορφωθείσα νοσηρή κομματοκρατία, που ασχολείται με την βραχυπρόθεσμη επιβίωση της και διατήρηση των σημαντικών προνομίων της σε μια ουσιαστικά πτωχευμένη χώρα είναι αναμφισβήτητα τα εξής:

Πρώτον, η ανατροπή του καταστρεπτικού κυρίαρχου οικονομικού παρασιτισμού που έχει οδηγήσει την Ελλάδα στην απώλεια της όποιας στοιχειώδους παραγωγικής της δυνατότητας και την έχει μετατρέψει σε χώρα που εισάγει τα πάντα. Καθημερινά, δε, αυτή ως παρίας στο διεθνές οικονομικό σύστημα, μετατρέπεται σε μια ιδιότυπη “τουριστική αποικία”, όπου ξένα συμφέροντα αγοράζουν αντί πινακίου φακής τις ελληνικές περιουσίες (βιομηχανίες, κατοικίες, ξενοδοχεία και μεγάλες δημόσιες επιχειρήσεις).

Τα προβλεπόμενα χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης που προβλέφθηκε από την ΕΕ για την αντιμετώπιση των συνεπειών του κορονοϊού και που για τη χώρα μας μαζί με τις μοχλεύσεις ιδιωτικών κεφαλαίων προβλέπονται στα 80 δις ευρώ αποτελούν την τελευταία ευκαιρία για αλλαγή του παραγωγικού-παρασιτικού μοντέλου με ενίσχυση του πρωτογενούς τομέα, τη βοήθεια του δευτερογενούς τομέα με προτεραιότητα στις διατροφικές εταιρείες, τη στόχευση σε επιχειρήσεις υπηρεσιών και έρευνας με βοήθεια της επιστήμης και της τεχνολογίας για τη δημιουργία ισχυρών ελληνικών εταιριών, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση για ένα νέο παραγωγικό μοντέλο.

Ήδη όμως το 1/3 αυτών των χρημάτων έχουν κατασπαταληθεί αγρίως από την κυβέρνηση της ΝΔ με κατεύθυνση τους παρασιτικούς αρμούς μιας στενής οικονομικής ολιγαρχίας που διαπλέκεται φανερά πλέον με την εξουσία και η οποία εκποιεί με τον τρόπο αυτό την τελευταία ευκαιρία. Είναι βέβαιο ότι σε τυχόν συνέχιση της κυβερνητικής θητείας της ΝΔ θα απολεσθεί πλήρως αυτή η ευκαιρία. Αλλά δυστυχώς στο θέμα αυτό παρατηρείται κα ουσιαστική αφωνία από την αντιπολίτευση. Πέραν κάποιων ασύνδετων προεκλογικών μέτρων, απουσιάζει η ολιστική αντιμετώπιση του παρασιτισμού μέσα από ένα συγκεκριμένο σχέδιο οικονομικής ενίσχυσης των τομέων εκείνων που θα οδηγούσαν στην αναγκαία ενδογενή ελληνική ανάπτυξη.

Εκτός όμως αυτής της μεγάλης ευκαιρίας εξίσου τραγικά είναι τα αποτελέσματα και στην άλλη ευκαιρία που φαίνεται να χάνεται, δηλαδή αυτή της εξόρυξης των υδρογοναθράκων που για μια χρεωμένη χώρα όπως η Ελλάδα θα μπορούσε να αποτελέσει ένα σημαντικό εργαλείο για την οικονομική, αλλά και την γεωπολιτική ενίσχυση της. Η, ήδη, δεκαετής ανεπίτρεπτη καθυστέρηση στο ζήτημα αυτό που συμπίπτει με την πιο κρίσιμη γεωπολιτική περίοδο της δραματικής αύξησης του ενεργειακού κόστους, λόγω και του ρωσο-ουκρανικού πολέμου που έχει ως συνέπεια την εκτόξευση του πληθωρισμού και τη βύθιση της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών, αποτελεί από μόνη της έγκλημα καθοσιώσεως.

Καμία λύση για τα κόκκινα δάνεια

Δεύτερον, η ρύθμιση του εσωτερικού χρέους και των κόκκινων δανείων ως συνέπεια της χρεωκοπίας της χώρας το 2010 και της εισαγωγής της στο μνημονιακό οδοστρωτήρα. Δεκατρία χρόνια μετά συνεχίζει να αποτελεί κρίσιμο ζήτημα επιβίωσης της κοινωνικής συνοχής της χώρας, αλλά και της στοιχειώδους εσωτερικής κυριαρχίας αφού μέσω αυτών επιχειρείται η εκποίηση χιλιάδων επιχειρήσεων και κατοικιών. Για αυτό το θέμα πρώτης προτεραιότητας σε κοινωνικό, αλλά και εθνικό επίπεδο η ΝΔ, ως νεοφιλελεύθερη έκφραση, με κυνικό τρόπο φαίνεται να μην “ιδρώνει το αυτί” της, αφού δεν υπάρχει έστω μια λέξη στο εκλογικό της πρόγραμμα.

Είναι ξεκάθαρο ότι εκμεταλλευόμενη το λάθος της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν θεσμοθέτησε τη ρήτρα προτεραιότητας, υπέρ των δανειοληπτών, όπως έπραξε την ίδια περίοδο η Κύπρος, αλλά και την στοιχειώδη ρύθμιση λειτουργίας αυτών των κορακιών που έχουν επιπέσει πάνω στη χώρα έχει προχωρήσει σε πλήρη νομιμοποίηση της επιθετικότητας των funds, που ως τελικό αποτέλεσμα θα έχει την καταστροφή. Αλλά και στο θέμα αυτό και η αντιπολίτευση δεν εμφανίζει ένα συνεκτικό σχέδιο αντιμετώπισης.

Ειδικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικεί την εξουσία και συνειδητοποιώντας τις ευθύνες του για τη μη ψήφιση της ρήτρας προτεραιότητας όπως αναφέρθηκε παραπάνω, επιχειρεί να παρέμβει με τον προγραμματικό του λόγο σε κάποια ρύθμιση αυτού του ακανθώδους ζητήματος. Παρά το θετικό πρόσημο αυτής της προσπάθειας, οι προτάσεις του παραμένουν ανεπαρκείς, όπως άλλωστε και του ΠΑΣΟΚ και των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης. Παραλείπεται να αναφερθούν προτάσεις ανεδαφικές που γίνονται για λόγους εντυπώσεων αφού πλέον για το θέμα αυτό απαιτούνται στοχευμένες και λειτουργικές προτάσεις.

Για παράδειγμα, σοβαρή λύση, μια εκ των υστέρων δηλαδή αναλογική εφαρμογή της ρήτρας προτεραιότητας των δανειοληπτών, θα ήταν η νομοθέτηση της υποχρέωσης των funds και servicers να προβούν σε έγγραφη πρόταση ρύθμισης προς κάθε δανειολήπτη, με βάση την τιμή που αγόρασαν τα επιμέρους δάνεια από τις Τράπεζες προσαυξημένη κατά 10% με 20% ανάλογα του ύψους του δανείου. Κάτι τέτοιο που είναι επιτρεπτό και απλό θα άνοιγε το δρόμο για τη δίκαιη κοινωνικά και οικονομικά λύση αυτού του ακανθώδους ζητήματος.

Ελληνοτουρκικά και δημογραφικό

Τρίτον, η ανάγκη εθνικής στρατηγικής για τη θέση της χώρας στο νέο γεωπολιτικό τοπίο ενός πολυπολικού κόσμου και η μέγιστη προτεραιότητα αντιμετώπισης της δομικής τουρκικής απειλής μέσω των νεο-οθωμανικών οραμάτων της Γαλάζιας Πατρίδας, θα έπρεπε να είναι ένα εκ των πρωτευόντων ζητημάτων για το πολιτικό σύστημα. Πλην όμως, αυτό το ζήτημα στη συνολική του έκφραση απουσιάζει από το δημόσιο λόγο.

Βασικός βραχίονας μιας τέτοιας στρατηγικής, πέραν της συνεχούς ενίσχυσης της αποτρεπτικής δύναμης των ενόπλων δυνάμεων είναι και η άμεση αναγέννηση της αμυντικής βιομηχανίας, με βασικό στοιχείο τα τεχνολογικά επιτεύγματα στον τομέα αυτό. Ήδη, πέραν της σοβαρής οικονομικής διάστασης του θέματος ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος κατέδειξε την πλήρη αναγκαιότητα κάθε χώρα να παράγει μέρος του απαιτούμενου στρατιωτικού εξοπλισμού, που στην περίπτωση μας η Τουρκία έχει φτάσει ήδη στην παραγωγή του 80% των στρατιωτικών της αναγκών. Ελπίζω η Ιστορία στο μέλλον να μην καταγράψει για το θέμα αυτό ότι αποτέλεσε μια εκ των μεγαλύτερων ευθυνών των κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης.

Τέλος εξίσου κρίσιμος παράγοντας για την επιβίωση του Ελληνισμού είναι και τα απαραίτητα μέτρα και πολιτικές για την αποτροπή της δημογραφικής κατάρρευσης της χώρας, που συνεχίζεται αμείωτα, αφού κανένα σοβαρό και μακροπρόθεσμο μέτρο δεν λαμβάνεται από τις πολιτικές θεραπαινίδες της παρασιτικής και χωρίς εθνική συνείδηση ολιγαρχίας.

Συμπερασματικά, από το σύνολο του υπάρχοντος κομματικού δυναμικού, προκύπτει η αδυναμία σοβαρής πολιτικής εκπροσώπησης, παραγωγής προγραμματικού λόγου και υλοποιήσιμου έργου, με συνέπεια να εμφανίζεται σήμερα ολοένα και περισσότερο ένα τεράστιο πολιτικό κενό. Εδώ προκύπτει εμφατικά η ανάγκη δημιουργίας ενός δημοκρατικού προοδευτικού πατριωτικού πολιτικού κινήματος από τις υγιείς διάσπαρτες κοινωνικές δυνάμεις, που δεν είναι εγκλωβισμένες στην κυριαρχούσα νοσηρή κομματοκρατία, που θα θέσει στο προσκήνιο τα μεγάλα υπαρξιακά προβλήματα της χώρας. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα κίνημα της σύγχρονης πατριωτικής αριστεράς, η οποία είναι απούσα από τις εκλογές αυτές.