Ποιοι σχημάτισαν την κυβέρνηση Μελόνι

Ανησύχησε η Τζόρζια Μελόνι και θέλησε να επιταχύνει πολύ τους χρόνους της “στέψης” της στην πρωθυπουργία της Ιταλίας. Εκείνος που την έβαλε σε συναγερμό ήταν ο άσπονδος σύμμαχός της Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Λίγες ημέρες πριν ξεκινήσουν οι διαβουλεύσεις στο προεδρικό Κυρηνάλιο Μέγαρο, ο Καβαλιέρε διοργάνωσε σύσκεψη της κοινοβουλευτικής ομάδας του Forza Italia, με θέμα την πολιτική στάση του κόμματος απέναντι στον πόλεμο της Ουκρανίας.

Η πασίγνωστη φιλία του πρώην Ιταλού πρωθυπουργού με τον Πούτιν έχει προκαλέσει πολλά σχόλια εντός της συμμαχίας των τριών δεξιών κομμάτων που κέρδισαν τις εκλογές. Αφού ζήτησε από τους βουλευτές του απόλυτη εχεμύθεια, ο Μπερλουσκόνι άρχισε να εξηγεί πως ο Πούτιν «εξαναγκάστηκε να εισβάλει στην Ουκρανία για λόγους άμυνας» καθώς η γειτονική χώρα είχε μετατραπεί σε «αντιρωσική βάση». Εν συντομία, για περίπου 30 λεπτά επανέλαβε όλα τα επιχειρήματα της Μόσχας κι εξέφρασε την πλήρη περιφρόνηση του προς τον Ζελένσκι.

Τα ίδια ακριβώς επανέλαβε δύο ημέρες αργότερα, σε δεύτερη σύσκεψη με πιο περιορισμένο ακροατήριο. Κάποιος από τους παρευρισκόμενους φρόντισε όμως να διαρρεύσουν στα ΜΜΕ όχι μόνον το περιεχόμενο των ομιλιών αλλά και το σχετικό βίντεο. Με άλλα λόγια, ο Μπερλουσκόνι κινήθηκε με τρόπο ώστε να γίνει γνωστή η αληθινή άποψη του για τον πόλεμο, ρίχνοντας μια βαριά σκιά πάνω στην φιλοατλαντική και φιλοευρωπαϊκή εικόνα που η μέλλουσα πρωθυπουργός πάσχιζε να προβάλλει εντός της χώρας και στο εξωτερικό.

Δεν είναι σαφές εάν ο Καβαλιέρε έκανε επίδειξη δύναμης ή αν ήταν μια από τις πολλές επιπόλαιες κινήσεις, που πάντα τον χαρακτήρισαν. Γεγονός πάντως είναι πως το περιστατικό αυτό οδήγησε την Μελόνι να εντείνει τις διαβουλεύσεις με τους συνεργάτες του προέδρου Σέρτζο Ματαρέλα, προκειμένου ο πρόεδρος να αποφασίσει τελικά να της δώσει εντολή ώστε να σχηματίσει τη νέα κυβέρνηση όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Παράλληλα, οι άνθρωποι του προέδρου επενέβησαν πολλές φορές στην επιλογή των υπουργών, ώστε όταν έλαβε την εντολή η Μελόνι να έχει ήδη στην τσάντα της τον πλήρη κατάλογο.

Έσπευσε η Μελόνι και ο νοών νοείτω

Οι Ιταλοί τηλεθεατές που είδαν στην Μελόνι να βγαίνει από το προεδρικό σαλόνι και να αναγγείλει ότι η «κάτωθι υπογεγραμμένη έλαβε εντολή να σχηματίσει κυβέρνηση», εύκολα κατάλαβαν τι είχε συμβεί. Πίσω από την εντολοδόχο πρωθυπουργό, ήταν ο Μπερλουσκόνι και ο Σαλβίνι, οι οποίοι είχαν συμμετάσχει μαζί της σε συνομιλία με τον Ματαρέλα. Το 2018, μετά τις προηγούμενες εκλογές, στο ίδιο σκηνικό, ο Μπερλουσκόνι είχε κλέψει τη σκηνή από τον Σαλβίνι απαριθμώντας στα δάχτυλα του τα σημεία σύγκλισης στην τότε κυβερνητική συμμαχία, μεταξύ της Λέγκας και του Κινήματος 5 Αστέρων.

Και τώρα ο Μπερλουσκόνι έκλεψε πάλι την παράσταση από την Μελόνι, αλλά αυτή τη φορά με γκριμάτσες, ειρωνικά χαμόγελα και ματιές συνενοχής με τον Σαλβίνι, την ίδια στιγμή που η Μελόνι προσπαθούσε, μάλλον μάταια, να πείσει τους Ιταλούς για τη συνοχή της κυβέρνησης.

Ο πρώτος και κύριος αντίπαλος της τρικομματικής κυβερνητικής συνοχής αυτή τη στιγμή είναι ο ίδιος ο Μπερλουσκόνι, ο οποίος βρίσκεται εκτός κυβέρνησης. Στη θέση του κατάφερε να τοποθετήσει τον στενό συνεργάτη του Αντόνιο Ταγιάνι, ο οποίος διορίστηκε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, μαζί με τον Σαλβίνι, και ανέλαβε το υπουργείο Εξωτερικών. Ο Ταγιάνι δεν είναι άνθρωπος σε θέση να καθορίσει την εξωτερική πολιτική και έχει πολύ καλύτερες επιδόσεις στην εκτέλεση των αποφάσεων που πήραν άλλοι. Αναμένεται να δούμε εάν αυτοί οι άλλοι θα είναι ο Μπερλουσκόνι και η φιλοπουτινική παρέα του ή η πρωθυπουργός και οι φανατικοί ατλαντιστές συνεργάτες της.

Στη νέα κυβέρνηση, την πρώτη στην ιταλική ιστορία με γυναίκα πρωθυπουργό, το κόμμα της Μελόνι Οι Αδελφοί της Ιταλίας έχουν εννέα (9) υπουργεία, πέντε (5) το Forza Italia και άλλα πέντε (5) η Λέγκα του Σαλβίνι. Μόνον έξι (6) υπουργοί είναι γυναίκες. Η Μελόνι φρόντισε να αλλάξει προς το δεξιότερο την ονομασία κάποιων υπουργείων. Το υπουργείο Ισότητας, επί παραδείγματι, μετονομάστηκε σε υπουργείο Οικογένειας και Γεννήσεων και το ανέλαβε η Εουτζένια Ροτσέλα, της Λέγκας. Πρόκειται για πρώην στέλεχος του Ριζοσπαστικού Κόμματος, που είχε δώσει σκληρές μάχες για να επιτραπεί το διαζύγιο και η άμβλωση, τώρα όμως πέρασε την αντίπερα όχθη κι θέλει να καταργήσει τη νομοθεσία που επιτρέπει τις αμβλώσεις και τους νόμους που αναγνωρίζουν τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ.

Άλλαξαν και τα ονόματα υπουργείων 

Ο νέος υπουργός Αγροτικής Πολιτικής και Διατροφικής Εθνικής Κυριαρχίας (στα ελληνικά θα λέγαμε διατροφικής αυτάρκειας) είναι ο Φραντσέσκο Λολομπρίτζιντα, ακτιβιστής των Αδελφών της Ιταλίας, κουνιάδος της πρωθυπουργού και μακρινός συγγενής της Τζίνα. Ποιος άραγε δεν ξέρει την Τζίνα. Υπουργός Δικαιοσύνης διορίστηκε ο υπερσυντηρητικός πρώην δικαστής Κάρλο Νόρντιο, φανατικός εχθρός της εισαγγελίας του Μιλάνου που είχε αναλάβει την επιχείρηση «Καθαρά Χέρια» και ιδιαίτερα δραστήριος στις μαζικές συλλήψεις που έπληξαν τον Τόνι Νέγκρι και τους ακροαριστερούς της Εργατικής Αυτονομίας στις 7 Απριλίου 1979. Μια επιχείρηση καταστολής που κατέληξε σε δικαστικό φιάσκο.

Δυο υπουργοί κατηγορήθηκαν για ασυμβίβαστο, καθώς ανέλαβαν υπουργεία που σχετίζονται με την επαγγελματική τους δραστηριότητα. Ο ένας είναι ο νέος υπουργός Άμυνας Γκουίντο Κροζέτο, ιδρυτικό στέλεχος των Αδελφών της Ιταλίας αλλά και πρόεδρος της ένωσης των αμυντικών βιομηχανιών. Η δεύτερη είναι η Ντανιέλα Σαντανκέ, κοσμική κυρία του Μιλάνου που αναδείχτηκε στα σαλόνια του Μπερλουσκόνι και αργότερα πέρασε στους Αδελφούς της Ιταλίας. Ανέλαβε τώρα το υπουργείο Τουρισμού, αφού στα τελευταία τρία χρόνια έδινε μάχη εναντίον των κυβερνήσεων που ήθελαν να αναθεωρήσουν τις συμβάσεις με τους ιδιώτες που προσφέρουν υπηρεσίες σε παραλίες. Κι αυτό διότι η Σαντανκέ έχει συμμετοχή στις πολυτελείς παραλιακές εγκαταστάσεις του συντρόφου της Φλάβιο Μπριατόρε στην Τοσκάνη. Και η Σαντανκέ και ο Κροζέτο αμφισβητήθηκαν από την αντιπολίτευση αμέσως μόλις έγινε γνωστή η υπουργοποίηση τους.

Ο Σαλβίνι δεν πήρε το υπουργείο Εσωτερικών που τόσο επιθυμούσε. Το κατέλαβε όμως ο Ματέο Πιαντεντόζι, ένας υψηλός αξιωματούχος του ίδιου υπουργείου, με τον οποίο είχε συνεργαστεί στο παρελθόν. Αφού έχασε το αγαπημένο του υπουργείο, ο ηγέτης της Λέγκας ανέλαβε το υπουργείο για τις Υποδομές. Εντούτοις πρόλαβε αμέσως να ανοίξει μέτωπο με το νεοσύστατο υπουργείο αρμόδιο για θέματα Θάλασσας και τον ιταλικό Νότο. Σύμφωνα με τον Σαλβίνι, το μεταναστευτικό και τα λιμάνια όπου αγκυροβολούν τα πλοία των ΜΚΟ που περισυλλέγουν ναυαγούς είναι υποδομές υπό την αρμοδιότητα του, παρόλο που ο υπουργός Θάλασσας, ένας ακτιβιστής των Αδελφών της Ιταλίας με ασήμαντο βιογραφικό, διαφωνεί.

Το υπουργείο Ανάπτυξης μετονομάστηκε σε υπουργείο Επιχειρήσεων και Made in Italy και το ανέλαβε ο Αντόλφο Ούρσο, δεδηλωμένος νεοφασίστας, στέλεχος των Αδελφών της Ιταλίας. Στο απερχόμενο κοινοβούλιο ήταν πρόεδρος της Επιτροπής Ελέγχου των μυστικών υπηρεσιών.

Ο Τζορτζέτι τσάρος της οικονομίας

Αφήνουμε για το τέλος το υπουργείο Οικονομικών, για το οποίο έγινε η μεγαλύτερη συζήτηση κατά την προετοιμασία της υπουργικής λίστας. Κατόπιν επιμονής του προέδρου Ματαρέλα το ανέλαβε ο Τζανκάρλο Τζορτζέτι, που θεωρείται εκπρόσωπος της “σοβαρής πτέρυγας” της Λέγκας, καθώς έρχεται συχνά σε αντιπαράθεση με τον Σαλβίνι, τον οποίο ο Τζορτζέτι κατηγορεί για λαϊκισμό και προχειρότητα.

Ως υπουργός Ανάπτυξης της κυβέρνησης Ντράγκι, ο Τζορτζέτι είχε ήδη προτείνει να μειωθεί ο ΦΠΑ στα καύσιμα και στις επιχειρήσεις με μεγάλη ενεργειακή κατανάλωση. Προτίθεται επίσης να μεταρρυθμίσει τη νομοθεσία συνταξιοδότησης που είχε επιβάλει ο Μόντι την περασμένη δεκαετία. Τα μέτρα που δύσκολα μπορούν να εφαρμοστούν εάν η κυβέρνηση αποφασίσει τελικά να επιβάλει την περιβόητη flat tax, δηλαδή την ίδια φορολογία για όλα τα εισοδήματα, που είχε προαναγγείλει προεκλογικά η Μελόνι.

Τώρα όμως η κύρια ενασχόληση του Τζορτζέτι είναι να συντάξει τον Προϋπολογισμό για το 2023 που πρέπει να κοινοποιηθεί στις Βρυξέλλες εντός Νοεμβρίου. Προεκλογικά, η Μελόνι είχε αναδείξει με έμφαση την κεϋνσιανή πολιτική του… Μουσολίνι, ασκώντας σκληρή κριτική στην οικονομική πολιτική της ευρωζώνης. Αν κρίνουμε όμως από το προγραμματικό κείμενο του προϋπολογισμού που έστειλε ο Ντράγκι στις Βρυξέλλες την περασμένη εβδομάδα, αφού είχε συνεννοηθεί με την νικήτρια των εκλογών, η νέα ιταλική κυβέρνηση δεν έχει καμία πρόθεση να ανοίξει μέτωπο με την ευρωζώνη. Εύκολα εκτοξεύονται και φέρνουν ψήφους οι ρητορικές διακηρύξεις υπέρ της «χαμένης εθνικής κυριαρχίας», αλλά μετά τις εκλογές ο καθένας την ερμηνεύει με διαφορετικό τρόπο…