Ποιοι θα κηδέψουν τον νεκρό – Το άδοξο τέλος της αριστερής παρένθεσης

Υπέρ της πρότασης ψήφισαν 138 μέλη από τα 293 που έχουν απομείνει δηλαδή το 47% των μελών (!) καθώς μετά τις αποχωρήσεις εκείνων που μετακινήθηκαν στην Νέα Αριστερά και την προώθηση αναπληρωματικών, δεν έφτασαν ποτέ τον αριθμό 300 που προβλέπει το καταστατικό.

Και αυτή η πλειοψηφία προέκυψε μετά την “προδοσία” του Νίκου Παππά που έπεισε τον Κασσελάκη να τον χρήσει επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής ομάδας, απολύοντας από τα καθήκοντα του τον Φάμελλο, με τον οποίο στη συνέχεια συμμάχησε! Και μετά ο Πολάκης που απαίτησε να μην αποκλειστεί κανείς και να μετρηθούν όλοι οι υποψήφιοι πρόεδροι στα ίσα, έκανε το κορόιδο! Μάλιστα, όπως αποκαλύφθηκε στην μυστική ψηφοφορία για την μομφή, ψήφισε τηλεφωνικά και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής που είχε μετακινηθεί στο κόμμα των έντεκα βουλευτών που αποχώρησαν.

Το είχαν προαναγγείλει, αλλά δυσκολευόμασταν να πιστέψουμε ότι θα φτάσουν σε αυτό το σημείο εξευτελισμού των δημοκρατικών διαδικασιών, της ασέβειας στη γνώμη των μελών του κόμματος και την αρχή της πλειοψηφίας. Όταν η ασυγκράτητη Όλγα Γεροβασίλη έλεγε ότι: «Δεν θα έχει δεύτερη ευκαιρία ο Κασσελάκης. Για μας είναι μάχη υπέρ βωμών και εστιών!» θεωρήθηκε κάτι σαν υπερβολή. Κάναμε λάθος. Οι μεγαλομέτοχοι του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισαν να κρατήσουν το κόμμα για πάρτη τους. Υποθέτω ότι νου και ηλικία έχουν και έχουν υπολογίσει ότι το “κόμμα τους” αυτό που θα κρατήσουν, θα είναι κόμμα χωρίς μέλη και οργανώσεις. Όλα θα αρχίζουν και θα τελειώνουν στην δική τους ομάδα που θα είναι η κεντρική επιτροπή.

Και το ερώτημα που προκύπτει είναι, τι θα το κάνουν αυτό το κόμμα που θα τους μείνει, όταν δεν θα έχει πλέον καμιά προοπτική ανασυγκρότησης και επανεκκίνησης. Θα είναι η προίκα τους για να παζαρέψουν με κάποιους από το ΠΑΣΟΚ για την δημιουργία μιας Κεντροαριστεράς ικανής να εκτοπίσει από την εξουσία τη ΝΔ; Πόσο επιθυμητοί θα είναι για το ΠΑΣΟΚ μετά τα αποκρουστικά κατορθώματά τους, ειδικά μετά την επικράτηση του Ανδρουλάκη στο δεύτερο γύρο των εκλογών; Ξεκινάει μια νέα μέρα για το ΠΑΣΟΚ είπε μετά το αποτέλεσμα ο Παύλος Γερουλάνος. Να βάλουμε πλώρη για το μεγάλο και κυβερνών ΠΑΣΟΚ, πρόσθεσε η Διαμαντοπούλου για να καταλάβει η πλειοψηφία της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ πως άλλο η επιθυμία και άλλο η πραγματικότητα.

ΣΥΡΙΖΑ: Το άδοξο τέλος… 

Αυτό είναι το άδοξο τέλος της αριστερής παρένθεσης. Μια ομοσπονδία αριστερών και αριστερίστικων δυνάμεων συνενώθηκε ως ιδέα του Αλαβάνου για να διασφαλίζει πως θα περνά το 3% και θα έχει εκπροσώπηση στη Βουλή. Και έτυχε το 2010 η χρεοκοπία της χώρας, με ευθύνη του δικομματισμού ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που εξόργισε τους πολίτες και βρήκαν στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ τη μοναδική εναλλακτική λύση. Και έτσι προέκυψε η πρώτη φορά κυβέρνηση της Αριστεράς. Μόνο που ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν έγινε κόμμα. Ποτέ δεν γειώθηκε με την κοινωνία, τα συνδικάτα τους επιστημονικούς και επαγγελματικούς φορείς τη νεολαία. Κόμμα γραφείων και ομάδων – φραξιών χωρίς αξιοκρατία και έλεγχο από τα μέλη.

Και μετά την παταγώδη αποτυχία του Αλέξη Τσίπρα το 2023, όπου το κόμμα έπεσε στο 17%, κανείς δεν ανάλαβε τις ευθύνες που του αναλογούν. Κανείς! Απλά ο Τσίπρας παραιτήθηκε, χωρίς να μάθουμε ποιες ευθύνες θεωρεί πως έχει. Και μετά ο κόσμος που είχε απομείνει, απογοητευμένος από τη δράση των ομάδων, προτίμησε τον Κασσελάκη όχι από βεβαιότητα πως θα πετύχει, όσο από σιγουριά πως οι άλλοι θα αποτύχουν.

Αμέσως από τις πρώτες ώρες μάλιστα άρχισε ο πόλεμος των παλαιών στον καινούργιο. “Όχι δεν θα μας πάρει το μαγαζί μας είπαν” και φτάσαμε ως εδώ. Και ο πρώτος που τον αμφισβήτησε μετά την αποχώρηση των 11 ήταν ο Τσίπρας που τέσσερις μήνες (!) μετά την εκλογή του, στο Συνέδριο που ακολούθησε, ζήτησε νέες εκλογές για πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ! Ίσως πρέπει κάποιος να του θυμίσει την λαϊκή ρήση: «Τα στερνά τιμούν τα πρώτα». Σύντομα θα το καταλάβει…