Ποιόν να ψηφίσω;

Παραμονή της κάλπης τρομάζω με το απίστευτο έλλειμμα πολιτικής που διαβλέπει κάθε ώριμος, ανένταχτος ψηφοφόρος που, κατά τα επιτελεία των διεκδικητών της ψήφου μου, θα κάνει την διαφορά στις επαναληπτικές της. Τεράστιο και το πολιτικό έλλειμμα παγκοσμίως (βλ. ΗΠΑ, ΕΕ, Μεγάλη Βρετανία και αλλού). Η κλιματική αλλαγή, οι τεχνολογικές εξελίξεις και η κατασταλτική διακυβέρνηση των παγκόσμιων καρτέλ με τα ελληνικά παρακλάδια τους, συνιστούν απειλές αλλά κρύβουν και ευκαιρίες. Οι Έλληνες το διαισθάνονται, αλλά παραμένουν παθητικοί γιατί δεν έχουν τα μέσα ούτε να το αντιμετωπίσουν, ούτε να συνδράμουν. Ψάχνω νέο, πειστικό πολιτικό αφήγημα, μία πολιτική πρόταση στον μήνα που πέρασε για να αγκιστρώσω τις ελπίδες μου με την ψήφο μου, αλλά δεν το βρίσκω.

Τελικά η διαφορά μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ έγκειται στο ότι για την αντιμετώπιση της πανδημίας ο δεύτερος θα οργάνωνε διαδηλώσεις με σύνθημα «έξω ο κορoνοϊός από την Ελλάδα», με λίγο πλιάτσικο καταστημάτων από τους αλληλέγγυους! Σε αντίθεση, ο πρώτος εφάρμοσε κατασταλτική πολιτική κλειδώματος του κόσμου για να μην καταρρεύσει το ΕΣΥ, που χειροτέρευσε στα χρόνια που ακολούθησαν. Η ηλεκτρονική διακυβέρνηση που έχτισε με την ευκαιρία της πανδημίας έδωσε στην ΝΔ δυνατότητες “ελιγμών” που δεν είχε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Αποτρεπτική και η αντιμετώπιση του εξαγωγικού εμπορίου μεταναστών της Τουρκίας από την ΝΔ, σε αντίθεση με τα ανοικτά σύνορα στους “πρόσφυγες” από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Κατά τα άλλα, περισσότερα τους ενώνουν παρά τους χωρίζουν. Πρωτίστως η εξουσία. Για την απόκτηση και συντήρηση της ακολουθούν ίδιες τακτικές. Υπηρέτες των θεσμών οι μεν και των ολιγοπωλίων οι δε. Έλεγχο των ΜΜΕ, αδιαφανή διακυβέρνηση, λαϊκισμό ψεμάτων, ισοπεδωμένη παιδεία, πελατειακές πολιτικές, και κράτος “πατερούλη”. Μάτι-Τέμπη, Θολούρα-Υποκλοπές. Η λέξη πρόοδος μασκαρεύει τον άτολμο, άγνωστο πολιτικό γιατί αποτελεί αφηρημένη έννοια.

Α, δεν σας είπα το τελευταίο ανέκδοτο. Ακριβώς δύο χρόνια μετά το αίτημα συνταξιοδότησης μου, έλαβα ταχυδρομικά αντίγραφο εσωτερικής αλληλογραφίας από ΟΕΑΕ προς e-ΕΦΚΑ πως «δεν εκκρεμεί οφειλή έναντι του Φορέα μας». Για την ώρα αρκούμαι στα €360 έναντι. Το e- τι ακριβώς σημαίνει στο ΕΦΚΑ;

Το παραμύθι της κατανάλωσης

Ο νομπελίστας Πισσαρίδης, η ΕΚΤ, η ΕΕ η ΕΤΕ και πλήθος άλλων οικονομολόγων σε άρθρα και συνεντεύξεις επισημαίνουν πόσο πίσω είναι η Ελλάδα στους δείκτες ανταγωνιστικότητας και ευημερίας ανάμεσα σε εταίρους που κι αυτοί υπέστησαν μνημόνια η σε πτωχότερα μέλη που εντάχτηκαν στην ΕΕ δεκαετίες αργότερα. Η φετινή έκδοση του Παγκόσμιου Δείκτη Ανταγωνιστικότητας (World Competitive Ranking) δείχνει την Ελλάδα να πέφτει δύο θέσεις στην 49η μεταξύ 64 συγκρινόμενων οικονομιών, πίσω πλέον απ’ την Ρουμανία και λίγο μπροστά απ’ την Βουλγαρία στον πάτο της ΕΕ.

Πρώτη η Δανία με τον μισό πληθυσμό και το διπλάσιο ΑΕΠ της Ελλάδος, 26η η Τσεχία των 10 εκατομμυρίων κατοίκων με ΑΕΠ 30% υψηλότερο του δικού μας, έχοντας το μισό του δικού μας όταν εντάχτηκε στην ΕΕ το 2004. Ήταν η χρονιά του EURO ’04 και της ολυμπιακής ανάπτυξης που μας έπεισαν ότι η αστακομαρονάδα έτρεφε την οικονομική μας αξίωση. Είναι σαν να παίζουμε μπάλα ξυπόλητοι σε διεθνή αναμέτρηση, αναζητώντας την επενδυτική βαθμίδα και στην επόμενη τετραετία της ΝΔ.

Δεν χρειάζεται να είσαι γνώστης της επιστήμης για να κατανοήσεις τα συμπεράσματα τους. Πρωταθλητές στα ελλείμματα με ασήκωτο εθνικό χρέος, ζήσαμε το 2022 το παραμύθι της κατανάλωσης των €140 δισ. με δηλωμένα μόνο €80 δισ. Άφαντοι 40.000 από τους 45.000 ευάλωτους δανειολήπτες στεγαστικών που παραιτήθηκαν απ’ την κρατική επιδότηση, για να μην άρουν το τραπεζικό τους απόρρητο. Εισάγουμε γιατί δεν ξέρουμε να παράγουμε. Κι όσο αντέξει ο Τουρισμός πριν τον πνίξουμε με τις τιμές που χρεώνουν τα αυθαίρετα στις παραλίες. Δικαιοσύνη για γέλια, ΕΣΥ για κλάματα και αναχρονιστική πολιτικοποιημένη παιδεία, αποθαρρύνουν παραγωγικές επενδύσεις. Στατιστικές που ζαλίζουν. Αλλά δεν έχουμε πια τον κυνηγημένο Ανδρέα Γεωργίου να του τα φορτώσουμε.

Ποιον να ψηφίσω…

Δεν αλλάζεις ομάδα που κερδίζει λέει ο Αμερικανός κόουτς της ΝΔ, Σταν Γκρίνµπεργκ. Συντήρηση των κεκτημένων, μην πάθουμε καμιά ζημιά είναι η πλατφόρμα της ΝΔ στα εκλογικά playoffs. Συνέχιση του market pass, διαβάζω. Κουπόνια από τους φόρους τους οι πτωχοί για να ψωνίζουν από τους πλούσιους των “απρόσμενων” υπερκερδών, όπως ενοχικά τα περιέγραψε ο Βαρδινογιάννης. Κατώτατο μισθό στα €1.500 για όλους ακούω σε σποτάκια. Αλλά πως πείθεις ιδιώτη επιχειρηματία να διπλασιάσει το κατώτατο μισθό σε τέσσερα χρόνια; Από την διαιώνιση των υπερκερδών τους κατά το “ουδέν μονιμότερο του προσωρινού” ή με εργατικές κινητοποιήσεις;

Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία προτάσσει επτά νέους πυλώνες πισωγυρίσματος για καλύτερες παροχές. Το ότι δεν βγαίνει η αριθμητική τους είναι δευτερεύον στην λαϊκίστικη αντιπολίτευση διαμαρτυρίας που διεκδικεί. Τον βλέπω να πηγαίνει να πιάσει θέση πλάι από το ΚΚΕ όπου ανήκει.

Το ΠΑΣΟΚ του 1981 άλλαξε την δομή της κοινωνίας. Το ΠΑΣΟΚ του 1996 έβαλε την Ελλάδα στην ΟΝΕ, την Κύπρο στην ΕΕ και την χώρα στο παγκόσμιο προσκήνιο των Ολυμπιακών Αγώνων. Στο ΠΑΣΟΚ του 2009 έσκασε η νάρκη της χρεωκοπίας της ΝΔ, αλλά πρόλαβε να περάσει καινοτομίες διακυβέρνησης που ισχύουν ακόμη, πριν παραδώσει το σώμα στα κοράκια των δανειστών. Το ΠΑΣΟΚ άλλαξε. Σκαρφάλωσε απ’ τον γκρεμό που κατρακύλησε και βλέπει ξανά τον (πράσινο) ήλιο με νέο πρόσωπο, αξιόλογα στελέχη και την ιδρυτική οικογένεια στο περιθώριο. Το πρόβλημα είναι ότι εξέλεξε αρχηγό και όχι πολιτικό ηγέτη. Πρόοδος και Σοσιαλδημοκρατία παραμένουν συνθήματα και όχι Πρόγραμμα.

Ώρα ν’ αλλάξουμε μυαλά

Γεμάτες αναλύσεις και συστάσεις στο δρόμο προς στην δεύτερη κάλπη τα σοβαρά έντυπα, υπογραμμίζουν την ανάγκη αναδιάρθρωσης της ελληνικής οικονομίας για να γίνει ανταγωνιστική. Έλλειψη πολιτικής ανδρείας της εκάστοτε ηγεσίας να πιάσει το ταύρο απ’ τα κέρατα. “Θέλω αλλά δεν μπορώ” λένε, για να μη ενοχληθεί η “πελατεία” που την συντηρεί. Οι προκλήσεις για την ευημερία στον νέο κόσμο που ήδη ανέτειλε χρειάζεται χέρια, γνώση, πόρους και δικαιοσύνη.

• Το μοντέλο επιφανειακής ανάπτυξης με εγχώριες κατασκευές, κατανάλωση εισαγόμενων και αναξιοποίητους δημόσιους υπαλλήλους δεν είναι εξαγώγιμα προϊόντα ανταγωνιστικής οικονομικής ανάπτυξης.
• Αναστροφή της δημογραφικής μας συρρίκνωσης από την υπογεννητικότητα και την φυγή των ικανότερων που θα φτιάξουν οικογένειες στην αλλοδαπή, με κίνητρα κοινωνικά και οικονομικά. Στο μεσοδιάστημα μας συμφέρει να γεμίσουμε τα κενά με επιλεγμένους μετανάστες που θα πολιτογραφηθούν, ενσωματώνοντας την κουλτούρα μας και τις αξίες μας.
• Ριζική αναμόρφωση της παιδείας σε όλα τα παιδία μόρφωσης και δεξιοτήτων. Νέα σελίδα παιδείας προς απόκτηση επίκαιρης γνώσης.
• Το μοντέλο των προσωπικών επιχειρήσεων που φυτοζωούν “φοροαπαλλαγμένες” απέτυχε. Νέα αρχιτεκτονική ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας με νέα μηχανική επιχειρηματικότητας και εργασίας θα φέρουν πόρους.
• Απ’ όποια πηγή κι αν αυτή προέρχεται, η αναλογική φορολογία είναι εξ ορισμού η συνδρομή κάθε εργαζόμενου στην αντιπαροχή υπηρεσιών ευημερίας προς όλους τους πολίτες. Νέα δομή δίκαιης φορολογίας χωρίς πελατειακές στρεβλώσεις, ώστε να προκύψουν οι πόροι χρηματοδότησης του μέλλοντος μας.
• Για την πονεμένη δικαιοσύνη, δεν φταίνε τόσο οι λειτουργοί της όσο η αντικρουόμενη πολυνομοθεσία που την καθοδηγεί. Φταίει η Βουλή που την εισάγει τις μεσονύχτιες τροπολογίες της για τα συμφέροντα που εξυπηρετεί. Καταπατά ακόμη και το Σύνταγμα με την εσκεμμένη ανοχή της. Το έπιασαν οι δικαστές και εντάχτηκαν στο πνεύμα.

Τελικά θα απόσχω. Θα πάω λιαστώ και να βραχώ στον απόμακρο κολπίσκο, όπου βρίσκεται το εξοχικό μου. Εκτός κι αν το μαγαζάκι όπου συχνάζω πρόλαβε και μπάζωσε την παραλία αυθαίρετα και επέβαλε εισιτήριο εισόδου.