Πολιτική αιμορραγία υπέστη η κυβέρνηση

Αληθώς, χρειάζεται πολύ προσπάθεια, έπειτα από δύο εκλογές προ οκταμήνου, οι ψήφοι της ΝΔ στην Βουλή από 158 να περιορισθούν δραστικά. Ουσιαστικώς απωλέσθη η “αρχή της Δεδηλωμένης” (πλειοψηφία της Βουλής) που ισχύει αδιαλείπτως από του έτους 1875 επί Χαριλάου Τρικούπη μέχρις σήμερον. Άνευ της οποίας όλοι οι πρωθυπουργοί, αποδοκιμαζόμενοι από τους βουλευτές των, παραιτούνται.

Με την Συντακτική Πράξη της 1ης Αυγούστου 1974 επανεφέρθη το Σύνταγμα του 1952 που επιβάλλει ότι «η κυβέρνηση πρέπει να απολαύει της εμπιστοσύνης  της Βουλής, δηλαδή να έχει τουλάχιστον 151 ψήφων ισαρίθμων βουλευτών». Το άρθρο μετεφέρθη αυτούσιο από το 78 του Συντάγματος 1952 στο άρθρο 84 του 1975. Και ναι μεν το διαβόητο νομοσχέδιο υπερεψηφίσθη με 176 ψήφους –με την βοήθεια των βουλευτών της αντιπολιτεύσεως που μύρισαν την πολιτική αιμορραγία της κυβερνήσεως της ΝΔ– αλλά το απέρριψαν 123, που υπερβαίνουν όσους απαιτεί ακόμη και η υποβολή πρότασης δυσπιστίας.

Αυτό σημαίνει ότι η εμπιστοσύνη της Βουλής στο πρόσωπο του πρωθυπουργού απεσύρθη. Εάν δεν υπήρχε το καθεστώς της Προεδρευομένης Δημοκρατίας, αλλά της κοινοβουλευτικής μοναρχίας, ο βασιλεύς ως “ρυθμιστής του πολιτεύματος” θα έπαυε αμέσως τον πρωθυπουργό και η κοινοβουλευτική ομάς του κυβερνώντος κόμματος θα εκαλείτο να επιλέξει άλλον βουλευτή ως αρχηγόν της πλειοψηφίας και κυβερνήτη της χώρας.

Τί έπαθε η κυβέρνηση

Εν τούτοις, υποστηρίζεται ευρέως ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει αντίπαλον και συνεπώς δεν υπάρχει διάδοχος εάν προκύψει “κενόν εξουσίας”. Εκτός ότι η φύσις και η πολιτική απεχθάνονται το κενόν, ιδού ότι από εχθές ενεφανίσθη ως αντίπαλος του Κυριάκου όχι από την αντιπολίτευση, αλλά μέσα στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Ο Αντώνης Σαμαράς κατεψήφισε το νομοσχέδιο και στηλίτευσε την πολιτική Μητσοτάκη σε σειρά πολιτικών επεισοδίων, από την υποκλοπή τηλεφωνημάτων μέχρις της συγκρούσεως των τραίνων στα Τέμπη, όπου εφονεύθησαν, από αμέλεια της κυβερνήσεως, 57 ή 58 νέοι άνθρωποι.

Η αβελτηρία του Κυριάκου Μητσοτάκη, που προξενεί ανησυχία όχι μόνο στους βουλευτάς του, αλλά και στο Πανελλήνιον, προκύπτει από το γεγονός ότι με περισσή ελαφρότητα προχώρησε στη νομοθέτηση του γάμου των ομοφύλων, χωρίς κανένα δισταγμό, διακινδυνεύοντας την κοινοβουλευτική ευστάθεια της κυβερνήσεως και παρά τις αντιρρήσεις της Εκκλησίας, πλείστων νομικών, ψυχιάτρων και πολύ μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης. Τα παιδιά δεν ερωτήθησαν αν συμφωνούν για ομόφυλη οικογένεια. Ήσαν τα παιδιά οι μεγάλοι απόντες από την χθεσινή ά-Βουλή.

Κι αν δια ένα δευτερευούσης σημασίας ζήτημα, ως ο γάμος 1.000 ή το πολύ 2.000 ομοφυλοφίλων, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέδειξε τόσην απρονοησία, τι θα γίνει αν αύριο ή μεθαύριο, ο Ταγίπ Ερντογάν θα αρχίσει να αλωνίζει στο Αιγαίον με τα 119 καινουργή F-16 που του προμηθεύει ο  Αμερικανός πρόεδρος Τζό Μπάϊντεν άνευ όρων; «Ο απρόσεκτος στην εκτέλεση των καθηκόντων του, που τον χρειάζεται μία χώρα την ώρα του κινδύνου, δεν αξίζει περισσότερο ενός δειλού» είπε ο Andrew Jackson, έβδομος πρόεδρος των ΗΠΑ (1829-1837).