Πώς μπορεί να χάσει την πρωτιά η ΝΔ του Μητσοτάκη

Τουλάχιστον ο Τσίπρας πέταξε κι έναν έρπη όταν συνθηκολόγησε για να σώσει ότι σωζόταν για την πατρίδα! Ο Μητσοτάκης πάει στο Άγιον Όρος, ή δίνει συνεντεύξεις όταν ο Τούρκος δεν τον αφήνει να ποντίσει το καλώδιο και παίρνουν το Κρητικό Πέλαγος οι Λίβυοι…

Τα αποτελέσματα της εξαετίας Μητσοτάκη είναι δραματικά για τη χώρα και τον λαό μας: 73 δισ. ευρώ αύξηση του δημόσιου χρέους, 43 δισ. ευρώ αύξηση του ιδιωτικού, ενώ στις Βρυξέλλες μας κυνηγάνε για το κράτος δικαίου, την ελευθερία του Τύπου, τα σκάνδαλα του ΟΠΕΚΕΠΕ και τις κακές μας επιδόσεις, 85% ακριβότερο ρεύμα, 58% ακριβότερα τα σπίτια, 43% υψηλότερα ενοίκια, 12% κάτω η αγοραστική δύναμη, 28% πάνω οι δαπάνες υγείας από την διάλυση του ΕΣΥ…

Στο α’ 4μηνο του 2025 δημιουργήθηκαν νέες ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία ύψους 3,192 δισ. ευρώ. Το ιλιγγιώδες ιδιωτικό χρέος είναι πλέον πάνω από 250 δισ. ευρώ, αν συνυπολογιστούν οφειλές σε εφορίες, ΔΕΚΟ, ασφαλιστικά ταμεία, τράπεζες και servicers. H έκθεση του Μαΐου του 2025 της ΑΑΔΕ ανεβάζει το ύψος των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς την εφορία στα 110,785 δισ. ευρώ, με το “πραγματικό” ληξιπρόθεσμο χρέος στα 84,43 δισ. ευρώ, καθώς το ποσό που χαρακτηρίζεται ως ανεπίδεκτο είσπραξης ανέρχεται στα 26,45 δισ. ευρώ.

Σύνδρομο Ράλλη με 1,5 δισ +

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βασίζεται στο πακέτο της ΔΕΘ για να κρατηθεί στην πρωθυπουργία. Ετοιμάζουν “εντυπωσιακά” πράγματα για να δελεάσουν τα μεσαία στρώματα που θα είναι εκείνα άλλωστε που θα τον ρίξουν. Το πακέτο θα είναι 1,5 με 2,5 δισ. ευρώ. Όμως, ότι και να χαρίσει και να δώσει το 70% θα είναι fake ή θα οδηγεί σε υψηλότερο φόρο εισοδήματος. Ο κόσμος θα τα πάρει, γιατί του τα χρωστάνε, είναι τα “κλεμμένα” της υπερκεδροφορίας των μεγάλων κερδοσκόπων και μετά θα πάει στον επόμενο…

Όταν ο Γεώργιος Ράλλης μοίρασε τα πρώτα λεφτά της τότε ΕΟΚ με την ελπίδα να κερδίσει τις εκλογές του 1981, ο κόσμος τα πήρε και πήγε στο ΠΑΣΟΚ για να πάρει κι άλλα για να ρεφάρει τα κλεμμένα που γίνανε βίλλες στη λίμνη της Γενεύης. Τότε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν 13 ετών και δεν θυμάται το “σύνδρομο Ράλλη”…

Αν και ο εχθρός του Κυριάκου είναι ο εαυτός του μαζί με το σύστημά του και επειδή όλοι οι άλλοι μαζί δεν τον απειλούν, τα έβαλε με τον Τσίπρα, μπας και ενεργοποιήσει το αντιΣΥΡΙΖΑ ένστικτο, το οποίο δεν υπάρχει πια γιατί ο ΣΥΡΙΖΑΣ είναι νεκρός. Φαίνεται λοιπόν ότι έχουν τρομάξει στο Μαξίμου. Από τη μια ο Τσίπρας με τα Πρακτικά που αποκαλύπτουν τη σκευωρία της Δεξιάς που χρεοκόπησε τη χώρα, από την άλλη ο Σαμαράς που αποκαλύπτει ότι η τακτική του κατευνασμού της Τουρκίας οδηγεί σε εθνική υποχώρηση. Επιπλέον ήρθαν και οι 91, που τώρα είναι πολύ πάνω από 1000, οι οποίοι θεωρούν πως επείγει να αποκτήσει η χώρα μια κυβέρνηση εθνικής ανασυγκρότησης, προσωπικά προτιμώ τον όρο «εθνικής σωτηρίας» διότι περί αυτού πρόκειται.

Μητσοτάκης και Σαμαράς

Ο Σαμαράς το ζυγίζει. Περιμένει μήπως κάποια εξέλιξη από έξω που θα οδηγήσει στην ανατροπή του Κυριάκου Μητσοτάκη εκ των έσω και αν αυτό συμβεί, στην επιστροφή του στη ΝΔ. Εκεί παίζουν πολλά σενάρια που δεν είναι του παρόντος. Πάντως, υπάρχει κίνδυνος να χάσει το momentum, ή ο Μητσοτάκης να αποφασίσει πρόωρες εκλογές για να σιγουρέψει ότι θα είναι πρώτο κόμμα. Και μετά ξανακάνει εκλογές σε ένα μήνα για να πάρει «41%!»

Σε ένα μήνα είναι δύσκολο να γίνεις game changer με φιλοδοξίες να κυβερνήσεις. Αυτό ισχύει και για τον Σαμαρά και για τον Τσίπρα. Διότι το θέμα δεν είναι να πάρει κάποιος 10-12-16% και να κοντύνει ο Μητσοτάκης, αλλά να υπάρξει άλλη κυβέρνηση. Πάντως, ο Σαμαράς δεν φαίνεται να έχει εξασφαλίσει τα αναγκαία κεφάλαια κινήσεως…

Είναι πια τόσο δραματική η απαξίωση των πολιτικών κομμάτων που οτιδήποτε νέο, οι ψηφοφόροι θα το δοκιμάσουν ακραία, όχι μόνο με 4-5%, αλλά με μεγάλα διψήφια ποσοστά. Στην αρχή του μηνός σε ένα άρθρο μας με αφορμή μια μέτρηση της MRB, η οποία έλεγε ότι ένα νέο κόμμα υπό τον Αλέξη Τσίπρα θα μπορούσε να συγκεντρώσει 26,9% και ένα νέο κόμμα υπό τον Αντώνη Σαμαρά 15,8%, προτείναμε πως αν αυτό συμβεί, ήτοι ένα σύνολο 42,7%, θα μπορούσαν να συμπράξουν για την συγκρότηση μιας πατριωτικής κυβέρνησης που θα έκανε τη διαφορά έξω και μέσα.

Σημασία έχει η ΝΔ του Μητσοτάκη να μην είναι πρώτο κόμμα. Αν οι ψηφοφόροι την ρίξουν στο 20% ή ακόμη και στο 18% και αν το κόμμα Σαμαρά ή το κόμμα Τσίπρα είναι πρώτο, τότε υπάρχει δυνατότητα να γίνει κυβέρνηση που θα ανατρέψει την εξωτερική πολιτική και θα απελευθερώσει την οικονομία από τις απ’ ευθείας αναθέσεις. Ο Κυριάκος έχασε περί τις 990.000 ψήφους μεταξύ Ιουνίου 2023 και ευρωεκλογών του Ιουνίου 2024. Αυτοί δεν έχουν γυρίσει. Μπορεί να περιμένουν τον Σαμαρά.

Ο Αλέξης στην καλή του είχε το 32% και το κατέβασε στο 17%. Και το ένα και το άλλο τα πήρε μόνος του. Χρειάστηκε δυο ήττες για να καταλάβει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κόμμα του περασμένου αιώνα και διαρθρωτικό πρόβλημα στην εξέλιξη της ελληνικής αριστεράς (το ΚΚΕ δεν μετράει στην αριστερά γιατί είναι ένα μαγαζί που δεν συνεισφέρει τίποτε ούτε στην αριστερά, ούτε στην πατρίδα, ίσως να είναι δεκανίκι-άλλοθι του συστήματος).

Ο Τσίπρας μπορεί να κάνει την έκπληξη

Συνεπώς, ο Τσίπρας καλά έκανε και διάλυσε τον ΣΥΡΙΖΑ, την «συνομοσπονδία» της καφενειακής αριστεράς. Το δόλωμα του Κασσελάκη το ετσίμπησαν οι Ζαίοι και έκτοτε αποτελούν αντικείμενο μελέτης της πολιτικής επιστήμης του παραλόγου. Αν και υπάρχουν πρόσωπα με ηθική και πολιτική εμπειρία ή και τεχνοκρατική αξία εγκλωβισμένα στα θρύψαλα του ΣΥΡΙΖΑ, ας ελπίσουμε ότι θα διασωθούν αλλού, όπως έκαναν οι εισοδιστές σημιτικοί που κατέλαβαν το Μαξίμου. Το ΠΑΣΟΚ δεν αναστήθηκε, ούτε πρόκειται, μάλλον ήταν νεκροφάνεια.

Άρα ο Τσίπρας με τα Πρακτικά και το βιβλίο που θα πρέπει να είναι αποκαλυπτικό, μπορεί όχι μόνο να κάνει rebranding, αλλά και να κάνει την έκπληξη. Το 26,9% που του έδωσε η επεξεργασία του αλγοριθμικού εγκέφαλου του Δημήτρη Μαύρου είναι δυνητικό. Θέλει γρήγορα και προσεκτικά βήματα. Θέλει καινούργια πρόσωπα υψηλής κατάρτισης και εμπειρίας και μακριά από τοξικούς/ες και διάφορους «φίλους» και πρώην. Και σωστή δόση αντιΜητσοτακισμού, με την έννοια της ισχυρής επιχειρηματολογίας και της αποδόμησης των ισχυρισμών του. Αλλά κυρίως πρέπει να αναδειχθεί ο νέος Τσίπρας… που θα μπορούσε να είναι ο Κανένας.