Πώς δημιουργήθηκε το φαινόμενο Στέφανος Κασσελάκης

Ο Στέφανος Κασσελάκης έχει τον αέρα της Αμερικής και του Αμερικανού. Στο ελληνικό φαντασιακό ακόμη παίζει ρόλο, αυτό που έλεγαν για χρόνια στην Ελλάδα “έρχεται ο θείος από την Αμερική” και το, “η θεία από το Σικάγο”. Και το φαντασιακό δεν έχει αστυνομία μνήμης, όπως έχει η “Αριστερά της ήττας”, λόγω των ατελείωτων συντροφικών μαχαιρωμάτων και υπονομεύσεων.

Ο Κασσελάκης είναι ένα φαινόμενο εν εξελίξει, με θετικό πρόσημο πολιτικής ισχύος. Σε μία εποχή μεταπολιτικής και μεταλήθειας, δείχνει πως η πολιτική και η αλήθεια έχουν ακόμα αξία. Εκπέμπει αισιοδοξία και ελπίδα σε μία κοινωνία που έχει απογοητευτεί από την οικονομική, πολιτική και πνευματική ελίτ. Στην αρχή της εμφάνισής του όλοι παραμιλούσαν: Ποιος είναι ο Κασσελάκης; Όχι όμως και η Ομογένεια που τον ήξερε.

Από την έκπληξη και την αμηχανία μέσα στα κομματικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, στην αυτόματη αποδοχή της ελληνικής κοινωνίας – μια αποδοχή χωρίς προηγούμενο – και, δειλά-δειλά, στην αποδοχή από σημαίνοντα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (Ευάγγελος Αποστολάκης, Γιώργος Τσίπρας, Θεoδώρα Τζάκρη, Πέτρος Παππάς, Ελένη Αυλωνίτου), μεσολάβησαν, μόλις λίγες ημέρες.

Πριν καιρό, από το επίσημο site του ΣΥΡΙΖΑ είχαν κατεβάσει και ένα βίντεο με συνέντευξή του. Κάτι που είναι απαράδεκτο. Είχαν άραγε διαισθανθεί τον κίνδυνο; Ο μόνος που εναντιώθηκε στην πρακτική αυτή, ήταν ο Παύλος Πολάκης. Ταυτόχρονα, σκληρότερη αντιπολίτευση κάνουν στον Κασσελάκη, παρά στην κυβέρνηση, κάποια “φωτισμένα” στελέχη/ιδιοκτήτες του ΣΥΡΙΖΑ.

Χάρισμα και προκοπή!

Χάρισμα! Στην πολιτική το χάρισμα και η “στόμφα πολιτικού” παίζουν καταλυτικό ρόλο. Έχουν γραφεί τόσα πολλά για αυτό και η προσωπικότητα παίζει ρόλο στην ιστορία. Έχει προσωπικότητα που παίζει ήδη ρόλο, θα παίξει ρόλο και, προσωπική μου εκτίμηση είναι πως θα καταγραφεί στην ελληνική ιστορία ως ηγετική μορφή.

Προκοπή! Έχει καταφέρει ήδη αρκετά, αν και σαν άνθρωπος είχε κάποιο setback, όμως και ποιος δεν έχει σε αυτή τη ζωή; Όποιος παίρνει ρίσκο και τολμηρές αποφάσεις, η τόλμη στο τέλος επιβραβεύεται. Ο δυναμισμός είναι διαβατήριο σε ό,τι και να κάνεις.

Εμφάνιση! Slim fit παντελόνια και πουκάμισα κάνουν τη διαφορά. Φαίνεται πως είναι το πιο κοφτερό άτομο μέσα σε κάθε χώρο, αίθουσα, που εισέρχεται. Άλλοι Έλληνες πολιτικοί και βουλιμικοί της εξουσίας, μπροστά του, μοιάζουν με υποτακτικό “πειρατή” που έχει παπαγάλο στην πλάτη.

Κατέχει την “υψηλή τέχνη” της πολιτικής επικοινωνίας στην εποχή των social media. Αυτό είναι κάτι που αξίζει προσοχής και έτσι εντυπωσιάζει. Ίσως το έχει πάρει από το Δημοκρατικό Κόμμα της Αμερικής και, ασυνείδητα από τη ζωή του στις ΗΠΑ, έχει μυηθεί στη δύναμη που έχουν οι ατάκες (catch-words, catch-phrases) στην εκφορά του πολιτικού λόγου.

Χρησιμοποιεί ατάκες στον λόγο του, μακριά από την αριστερή φρασεολογία-κονσέρβα: «Με λένε Στέφανο και έχω να σας πω κάτι…», «Είδα από κοντά τι είναι κεφάλαιο», «Αν η αλήθεια πουλάει, να την πουλάμε όλη την ώρα…», «Ενσυναίσθηση», «Ελληνικό όνειρο», «Τέλος τα λεφτά στα ΜΜΕ…», «Εγώ γουστάρω…», «Δεν λογοδοτώ στους διαφημιστές της κυβέρνησης…», κτλ. Του έχει ξεφύγει να πει φράσεις όπως: «Μπλε ΠΑΣΟΚ», «Δεξιά που ακρωτηριάζει την κοινωνία», «Οι Έλληνες πολιτικοί έχουν ιδιόμορφη ανεπάρκεια», κτλ. Στη χρήση catch-words, μεγάλος μαιτρ της Δύσης, είναι ο Ντόναλντ Τραμπ. Αλλά, μπροστά στον Τραμπ που είναι ασόβαρος, ο Κασσελάκης είναι παράδειγμα προς μίμηση.

Το “μέταλλο” του ηγέτη 

Δεν είναι μεταπολιτική, ούτε και σαφώς μεταδημοκρατία, αλλά αμιγώς πολιτική πράξη να πάει στον Έβρο. Εκεί, έχει καεί μεγαλύτερη έκταση από τη Νέα Υόρκη έγραψε “Η Καθημερινή”. Αυτό που συνέβη στον Έβρο λέγεται πένθος, εθνικό πένθος. Έχει μήπως παραιτηθεί κανείς από την κυβέρνηση; Ο Έβρος λειτούργησε ως “μία ευκαιρία”, για να δείξει ο Κασσελάκης ότι έχει το “μέταλλο” του ηγέτη που μπαίνει μπροστά στη μάχη. Είναι άκρως πολιτική πράξη να πάει σαν εθελοντής στο Θεσσαλικό Κάμπο, αλλά και στην Μακρόνησο, όπου υπόφεραν λαϊκοί αγωνιστές.

Όπως είχαν τα πράγματα, θα ήταν μεγάλη έκπληξη να μην έχει εκλεγεί πρώτος ο Κασσελάκης. Έλαβε το εντυπωσιακό ποσοστό του 45%. Και θα ήταν μεγάλη έκπληξη, διότι είχε παραλύσει εντελώς τον ΣΥΡΙΖΑ που σύσσωμος στήριζε την Έφη Αχτσιόγλου (και ήδη είναι “οι ηττημένοι” της πρώτης ψηφοφορίας), το κόμμα δηλαδή στο οποίο θέλει να ηγηθεί. Ταυτόχρονα, αρχίζει να σβήνει το ήδη “σβησμένο ΠΑΣΟΚ” και τρέμει κάπως και η Νέα Δημοκρατία – την ώρα που ο “μητσοτακισμός” είναι σε άτακτη υποχώρηση – τον καινούργιο πολιτικό εχθρό.

Με όπλο τα social media

Θα ξαναγυρίσουμε όμως στα social media, στα οποία ο Κασσελάκης, ακολουθεί αυτό που αποκαλούν τρόπον τινά, στην πολιτική επιστήμη, ως το “δόγμα Τζον Γουέιν”: «Δεν βγάζεις όπλο αν δεν πρόκειται να πυροβολήσεις». Γιατί, αν το βγάλεις και δεν πυροβολήσεις, τότε, χάνεις κύρος. Ο Κασσελάκης πυροβολεί, απαντάει και επιτίθεται συνέχεια μέσω των social media.

Το όπλο του είναι γεμάτο και είναι άριστος στο σημάδι! Τα βίντεο που σκηνοθέτησε ο Νίκος Σούλης άσκησαν τρομερή επιρροή. Έτσι δεν είναι; Κυρίως, όμως, η έμφυτη ευγένεια που αποπνέει ο Κασσελάκης και η καλή χημεία του με τον κόσμο που συνάντησε/συναντάει είναι το μεγάλο προσόν που έχει. Κάτι που είναι αληθινό. Ίσως, εποχές που θα θυμίσουν Ανδρέα Γ. Παπανδρέου με λαϊκή απήχηση να ξανακοπιάζουν σιγά-σιγά…

Και, μία μικρή προσωπική διαπίστωση, στο ότι φόρεσε γραβάτα στην πρώτη του ομιλία σε κομματικό ακροατήριο, ίσως, κάτι έχει να κάνει με το ταπεινό άρθρο του Μαΐου στο SLpress για το Βατερλώ που υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ τότε, με τον τίτλο: “Η ήττα στην πολιτική όταν δεν φοράς γραβάτα”. Η γραβάτα χρειάζεται για την επίτευξη της νίκης. Και με γραβάτα, θα επέλθει νίκη και στις εσωκομματικές εκλογές για “ΣΥΡΙΖΑ τύπου Democrats/μετασχηματισμό σε μηχανή διεκδίκησης της εξουσίας”, μα και στις εθνικές εκλογές.

Μετά από όλα τα παραπάνω και το απίστευτο ενδιαφέρον που έφερε ο ίδιος και μόνο στις εσωκομματικές εξελίξεις του ΣΥΡΙΖΑ (ψήφισαν πάνω από 147,000 μέλη, εκ των οποίων 40,000 ήταν νέα μέλη), κανείς από τους συνυποψήφιους δεν τού είπε: “Συγχαρητήρια…”