Πως ο Μητσοτάκης μετάλλαξε τη ΝΔ

Η περίπτωση της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι απλώς ένα εσωκομματικό επεισόδιο ή μια «οικογενειακή» διαμάχη. Είναι η ζωντανή απόδειξη ότι η παραίτηση από τις αρχές οδηγεί στη διάλυση της πολιτικής ταυτότητας. Από τον Σαμαρά που σήκωσε τη σημαία της εθνικής αντίστασης στην Τουρκία, μέχρι τον Μητσοτάκη που την υποκατέστησε με σιωπή και διαγραφές, η απόσταση δεν είναι απλώς πολιτική: είναι υπαρξιακή για το κόμμα της ΝΔ. Και ίσως, αυτή η απόσταση να μετατραπεί σε ρήξη με ιστορικό βάθος και εκλογική δυναμική. Ρήγμα στον Δεξιό, κεντροδεξιό, δεξιό και «δεξιότερο» χώρο με συγκολλητική ουσία την κατοχή και νομή της Κυβερνητικής Εξουσίας. Και την μετεξέλιξη του κομματικού μηχανισμού σε κρατικό φορέα άσκησης εξουσίας.

Ας ξαναθυμηθούμε κάποια γεγονότα, ώστε να μην «πέφτουμε» εύκολα, λόγω άγνοιας, στις παγίδες των πολιτικών. Στις 29 Νοεμβρίου 2009, στις πρώτες εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας με συμμετοχή της κομματικής βάσης, ο Αντώνης Σαμαράς επικράτησε της Ντόρας Μπακογιάννη από τον πρώτο γύρο με ποσοστό 50,06%.

Η κυρία Μπακογιάννη, έπειτα από την ήττα, αποχώρησε από την ΝΔ. και ίδρυσε τη «Δημοκρατική Συμμαχία» (Νοέμβριος 2010), η οποία δεν κατάφερε να εισέλθει στη Βουλή (2,55% στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012). Η ίδια, έκτοτε, επιτίθεται πολιτικά στον Αντώνη Σαμαρά, χαρακτηρίζοντάς τον «προδότη της Παράταξης», παρότι η κ. Ντόρα αποχώρησε ηττημένη και πικραμένη από τη ΝΔ.

Η ειρωνεία είναι, ότι ο Σαμαράς, το 2013, ήταν εκείνος που ανέδειξε για πρώτη φορά σε κυβερνητική θέση τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τοποθετώντας τον στο κρίσιμο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Ωστόσο, το 2021, ο Μητσοτάκης ως πρωθυπουργός διέγραψε τον πολιτικό του ευεργέτη, όταν εκείνος διαφώνησε δημόσια με την κυβερνητική γραμμή στα ελληνοτουρκικά και τη στρατηγική «κατευνασμού» που προωθούσαν οι Γεραπετρίτης-Μητσοτάκης και επιμένουν…

Ο Σαμαράς είχε ήδη προειδοποιήσει, από το βήμα του Συνεδρίου της ΝΔ (Δεκ. 2019), για τον κίνδυνο συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο και για τη λανθασμένη στρατηγική προσφυγής στη Χάγη. Η τουρκολιβυκή συμφωνία (Νοέμβριος 2019), η ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο και η διαρκής διολίσθηση σε θέσεις «χαμηλής κυριαρχίας» δικαίωσαν πολιτικά τις θέσεις του πρώην Πρωθυπουργού.

Και όμως, το τίμημα για την υπεράσπιση των εθνικών γραμμών δεν ήταν η αποδοχή, αλλά η διαγραφή του. Είναι πολλοί που αναζητούν τα πραγματικά αίτια της διαγραφής του Αντώνη Σαμαρά, σε διάφορα επιστημονικά πεδία της κοινωνιολογίας και της ψυχοπαθολογίας. Η πράξη διαγραφής του Αντώνη Σαμαρά από τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν είναι απλώς προσωπική ρήξη. Αποτελεί καταγγελία του πολιτικού ήθους και της αποσάθρωσης της ιστορικής μνήμης. Η ΝΔ, αντί να λειτουργήσει ως παράταξη συνέχειας, επιλέγει τον δρόμο της προσωπικής κυριαρχίας, διαγράφοντας πρόσωπα που συγκροτούν τον ιστορικό της κορμό.

Η ΝΔ σε κρίση από το 2012

Να θυμηθούμε όπως και τα εξής: Η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου (2012-2015), η οποία ανέλαβε υπό συνθήκες μνημονιακής πίεσης, προχώρησε σε πολιτικά επώδυνες, κυνικά αντιλαϊκές, αλλά καθοριστικές ενέργειες, που έπληξαν τους συνταξιούχους , τους Δημοσίους υπαλλήλους και εξαθλίωσαν την μικρομεσαία κοινωνική τάξη. Στους «άθλους» της Κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου είναι:

• Κατάργηση 13ου και 14ου μισθού/σύνταξης στον δημόσιο τομέα (Ν. 4093/2012).
• Επιβολή ΕΝΦΙΑ (Ν. 4223/2013), που ενώ παρουσιάστηκε ως «έκτακτος», παραμένει ενεργός μέχρι σήμερα.
• Διακοπή λειτουργίας της ΕΡΤ με το περιβόητο «μαύρο» (11 Ιουνίου 2013).

Ο Βύρων Πολύδωρας, πρώην Πρόεδρος της Βουλής, διαγράφηκε επειδή τόλμησε να αμφισβητήσει τον ΕΝΦΙΑ και να υπερασπιστεί τις κοινωνικές αντοχές των πολιτών. Η κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη (2019–) αντιμετωπίζει πλήθος καταγγελιών για αδιαφάνεια, συγκάλυψη και θεσμική εκτροπή, χωρίς ιστορικό προηγούμενο, όπως:

• Η τραγωδία των Τεμπών (2023) ανέδειξε το βάθος της διοικητικής αποδιάρθρωσης του κράτους, του κομματισμού και παρωδίας των θεσμών της Βουλής όπως εξεταστικές επιτροπές, αλλά και το σημαντικότερο, την διείσδυση της Κυβέρνησης στα άδυτα της Δικαστικής ανεξαρτησίας.
• Η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ (2023–2025), με διαχείριση επιδοτήσεων εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, αποτελεί υπόθεση διασπάθισης με πιθανές ποινικές διαστάσεις, στην οποία πρωταγωνιστούν πρωτοκλασάτα στελέχη του Κυβερνώντος κόμματος. Αγρότης δικαιούχος επιδότησης που έλαβε ψιχία, δήλωσε στην τηλεόραση «αυτοί, έχουν κλέψει και τα παγκάρια από τις εκκλησίες», αξεπέραστη λαϊκή θυμοσοφία.
• Οι παρακολουθήσεις πολιτικών, στρατιωτικών και δημοσιογράφων μέσω ΕΥΠ και Predator (2021–2023) αποδόμησαν πλήρως την έννοια «κράτους δικαίου» περιφρονώντας κατοχυρωμένα ατομικά και συνταγματικά δικαιώματα.

Πρόκειται για κυβέρνηση που έχει μετατρέψει την παράταξη σε προσωπικό μηχανισμό εξουσίας, με επικοινωνιακή επένδυση, αλλά χωρίς πολιτική ψυχή. Η ΝΔ σήμερα δεν είναι παράταξη, είναι εταιρικός φορέας διοίκησης, με το ιδεολογικό DNA σε αποσύνθεση.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ιδεολογικής αποσύνθεσης και πολιτικής απροσδιοριστίας, ένα ενδεχόμενο που συζητείται με αυξανόμενη ένταση είναι η ίδρυση νέου κόμματος από τον Αντώνη Σαμαρά.

Ίσως, να μην είναι μία πράξη πολιτικού εγωισμού ή προσωπικού ρεβανσισμού, όπως πολλοί υποστηρίζουν. Δεν αποκλείεται, ως πιθανό ενδεχόμενο, να αφορά την ανάγκη ιδεολογικής και πατριωτικής ανασυγκρότησης του δεξιού χώρου, ο οποίος σήμερα έχει απορροφηθεί από τεχνοκρατική αλαζονεία και πολιτικό καιροσκοπισμό, που θρέφει τη κοινωνική σήψη, τη διαφθορά, ως απότοκος του φαύλου κομματισμού.

Όπως λένε εκείνοι που ωθούν τον πρώην Πρωθυπουργό στη συγκρότηση ενός κομματικού φορέα, που μπορούσε να λειτουργήσει ως εξισορροπητικός πόλος, αλλά και ως καταλύτης για τον τερματισμό της πολιτικής ηγεμονίας Μητσοτάκη. Εκτιμούν αρκετοί, ότι το κόμμα Σαμαρά, δεν θα έχει δυναμική για γίνει κόμμα εξουσίας, αλλά δυνητικά, θα μπορούσε και υπό προϋποθέσεις, να στερήσει την αυτοδυναμία της ΝΔ του Μητσοτάκη στις επόμενες εκλογές, αν όχι και την πρώτη θέση, αφού οι ψηφοφόροι του κόμματος Σαμαρά, θα «λακίσουν» από τον σκληρό κομματικό πυρήνα της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, πιθανόν διότι έχουν μείνει , για διάφορους λόγους, εκτός κομματικού «λουφέ»…