Πώς πρέπει το ΠΑΣΟΚ να αντιμετωπίσει το σχέδιο Τσίπρα

Αρκεί η κριτική για πεπραγμένα του πρωθυπουργού Τσίπρα, όταν μάλιστα υπάρχουν και αντίστοιχα πεπραγμένα μνημονιακών κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ (για τα οποία η κυρίαρχη κομματική λογική -δικαιολόγησής τους- είναι ότι “έσωσαν την Ελλάδα”, λογική στην προέκταση της οποίας κινείται και ο Τσίπρας); Απέναντι στην κριτική ότι το ΠΑΣΟΚ υποστηρίζει τον Μητσοτάκη, αφού αντιπολιτεύεται την “νέα” κατά Τσίπρα δημοκρατική παράταξη -κριτική που τώρα απευθύνει το ΠΑΣΟΚ προς τον Τσίπρα- πως θα απαντήσει; Πως απαντά ένα αντιδεξιό κόμμα όπως το ΠΑΣΟΚ (που παγιδεύτηκε παραμένοντας αντιδεξιό και ασκώντας μια οριακή “συνδικαλιστική αντιπολίτευση”) στο ερώτημα: “Ο Διμέτωπος αγώνας, ποιόν βλάπτει και ποιον ωφελεί; Πότε έκανε το ΠΑΣΟΚ διμέτωπο;”

Είναι οι κινήσεις για συνεργασία σε κοινοβουλευτικό επίπεδο (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΕ-ΑΡ), όπως αυτή για την αναθεώρηση του άρθρου 86 του Συντάγματος, ικανές να διαμορφώσουν εκείνη την επιρροή και την απήχηση, που θα αντισταθμίσουν τη δυναμική και τις προσδοκίες των πρωτοβουλιών Τσίπρα (ή, ακόμα και Σαμαρά, και πιθανόν Καρυστιανού); Ποιος, αλήθεια μπορεί να το πιστεύει! Ωστόσο, υπάρχει -και γιατί καθυστέρησε- σχέδιο/πρόγραμμα συνεργασιών και ποιο, σε ποιους τομείς, σε ποια πεδία, με ποιο χρονικό ορίζοντα; Υπάρχει, θα παρουσιασθεί;

Τι σήμαινε πριν και τι σημαίνει τώρα, στις νέες συνθήκες “αυτόνομη πορεία”; Συσχετίζεται -κι αν ναι- με ποια πολιτική και με ποιον τρόπο η “αυτόνομη πορεία” με την ανασύνθεση, με την αναδόμηση της Δημοκρατικής Αριστεράς (της Κεντροαριστεράς) ως προοδευτικού πλειοψηφικού πόλου, πέρα από τις αμφισβητούμενου αποτελέσματος ηγετικά επιλεγμένες μεταγραφές προσώπων; Ποιον έχει απασχολήσει αυτό το κεντρικό ζήτημα, ποιες είναι οι επεξεργασίες και ποιες οι απαντήσεις;

Ας το πούμε με τρέχοντες όρους: απέναντι στο “σχέδιο Τσίπρα” της “νέας δημοκρατικής παράταξης” το ΠΑΣΟΚ πως απαντά; Η “αυτόνομη πορεία” πώς συσχετίζεται με τη διαμόρφωση Δημοκρατικής Παράταξης και την κοινωνική πλειοψηφία του εναλλακτικού πόλου; Ποιο όργανο στο ΠΑΣΟΚ -όπου συχνά- πυκνά μιλούν για “θεσμικότητα” και “δημοκρατικό θεσμικό κόμμα”- έχει συνέλθει, έχει συζητήσει και συλλογικά έχει αποφασίσει για τη στρατηγική του, για το πολιτικό-προγραμματικό του πλαίσιο, για τις μείζονες (εθνικές, κοινωνικές και περιφερειακές) πολιτικές του;

Η δημοσκοπική στασιμότητα…

Τέλος -όχι όμως τελευταίο, μάλλον το αντίθετο- όλοι βλέπουν με αγωνία, όλοι μεταξύ τους – ή κατά μόνας ή με φίλους ή σε συναντήσεις- συζητούν, αλλά και συνολικότερα η κοινωνία βλέπει τη στασιμότητα (δημοσκοπική). Ποια είναι η ανάλυση, έχει μελετηθεί με αξιόπιστη επαγγελματική υπευθυνότητα και ποια είναι η απάντηση για το μακράς διάρκειας αυτό φαινόμενο; Που βρίσκεται το πρόβλημα, έχει μελετηθεί με αντικειμενικότητα και ειλικρίνεια, υπάρχουν συμπεράσματα; Μπορεί με τεκμηρίωση, υπεύθυνα να λεχθεί από ποιο/α σημείο/α μπορεί να υπάρξει, να ξετυλιχθεί στην πράξη, συντεταγμένα η απάντησή του; Πως οργανώνεται και υλοποιείται μια τέτοια απάντηση;

Αν, σε προηγούμενη φάση, η απάντηση στην στασιμότητα ήταν η ανάγκη παρουσίασης και προβολής πρότασης Κυβερνητικού Προγράμματος, αυτή, μετά την ΔΕΘ, έχει καλυφθεί. Και επί τρεις μήνες έχει αναληφθεί και προωθηθεί μια σοβαρή προσπάθεια παρουσίασης της κυβερνητικής πρότασης με γεωγραφική ευρύτητα. Όμως, το πρόβλημα της στασιμότητας εξακολουθεί να υπάρχει. Επομένως, το πρόβλημα όχι μόνο δεν έχει επιλυθεί, αλλά καθίσταται οξύτερο και έχει κατεπείγοντα χαρακτήρα, αν μάλιστα συνεκτιμηθούν οι εξελίξεις που έχουν δρομολογηθεί για το νέο σκηνικό που περιγράφουμε παραπάνω.

Τι μπορεί ένα Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ;

Το Συνέδριο, που έχει εξαγγελθεί να πραγματοποιηθεί μπορεί να αποτελέσει, λόγω των εξουσιών του ως το κυρίαρχο θεσμικό κομματικό σώμα, τον τόπο και το όργανο για τη συζήτηση και τις αποφάσεις επίλυσης τέτοιας σημασίας και βάρους ζητημάτων και, μ΄αυτήν την έννοια, αυτού του καίριου προβλήματος/ζητήματος για το ξεμπλοκάρισμα και για την ανοδική, ελπιδοφόρα πορεία του ΠΑΣΟΚ, στο σήμερα και για το αύριο.

Το Συνέδριο, που θα πραγματοποιηθεί, θα μπορούσε επίσης να αποτελέσει, με την κατάλληλη προετοιμασία, τόπο συνάντησης, διαλόγου και (συν)απόφασης, σύγκλισης και ένταξης τμημάτων, ομάδων και στελεχών της ευρείας Κεντροαριστεράς και κυρίως κινήσεων με περιφερειακές, κοινωνικές αναφορές και διαδρομή στα πλαίσια μιας μεγάλης Ενοποιητικής διαδικασίας και μιας μεγάλης, δεσμευτικής Προγραμματικής Συμφωνίας για τον Παραγωγικό, Δημοκρατικό Μετασχηματισμό, την Οικονομική Ανόρθωση και την Κοινωνική Δικαιοσύνη.

Το Συνέδριο θα ήταν η κορύφωση. Η κορύφωση μιας πορείας συνάντησης, σμιξίματος με το Λαό. Μιας πορείας μυρμηγκιού, με γνήσιο, τίμιο διάλογο από πόλη σε πόλη, από συνοικία σε συνοικία, από πανεπιστήμιο σε πανεπιστήμιο κι από σχολή σε σχολή, από εργοστάσιο σε εργοστάσιο κι από καφενείο σε καφενείο, από αγορά σε αγορά κι από ίδρυμα σε ίδρυμα. Στη βάση, όχι από καθέδρας, όχι με τους “αντιπροσώπους”, αλλά με τους πολίτες, τους παραγωγούς, τους επιστήμονες, τους αγρότες, τους σπουδαστές, όχι με τις “γραφειοκρατίες”. Στη βάση, όχι αφ΄υψηλού.

Αυτό το σμίξιμο με το λαό, όπως το περιγράφω, αφορά πρωτίστως την ηγεσία! Γιατί η ηγεσία, η ίδια η ηγεσία -πρέπει και οφείλει- να επιλύσει η ίδια και το πρόβλημα της ηγεσίας! Ένα βαν με την ηγεσία -κι αμέσως μετά, όσα βαν επιτρέπουν τα πραγματικά οικονομικά του ΠΑΣΟΚ με στελέχη πρώτης γραμμής και εμπειρίας, εσωτερικά κατάλληλα εξοπλισμένο (για τηλεοπτικές ανταποκρίσεις, internet-wifi, ακόμα και διαμονή), από πόλη σε κωμόπολη, σε όλη την Ελλάδα, από την Ορεστιάδα, στη Φλώρινα, στο Καστελόριζο, την Ιεράπετρα και τη Ζάκυνθο.

Αυτή θα είναι η κινητή μονάδα του ζωντανού ανταμώματος με την κοινωνική βάση, η εμπροσθοφυλακή ενός νέου Κινήματος Λαϊκής Βάσης, του ΠΑΣΟΚ, που καθώς θα κινείται στον γεωγραφικό χώρο της Πατρίδας, πίσω του το αποτύπωμα θα είναι οι νέες ζωντανές οργανώσεις του. Εξάλλου, όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, παρά την οργανωτική καχεξία, το ΠΑΣΟΚ διαθέτει ένα υπολογίσιμο κομματικό δυναμικό, που μπορεί να αναλάβει την οργανωτική προετοιμασία μιας τέτοιας πρωτόγνωρης προσπάθειας, μεγάλης σε αξία και έκταση και σημειακής στη γεωγραφία και την κοινωνία της Χώρας.

Ορισμός του σκοπού

Αλήθεια, πόσο μας έχει τυφλώσει, η μιντιακή εξαπάτηση! Πόσο το “μέσον-media” έχει γίνει ο σκοπός… Η κοινοβουλευτική δραστηριότητα, όπως πραγματοποιείται είναι καπελωμένη, στην πράξη ακυρωμένη, αναποτελεσματική. Μην παγιδεύεστε στη “θεσμικότητα”. Χρειάζεται να την πιστεύει και ο κυβερνήτης και το κόμμα του για να λειτουργήσει στοιχειωδώς, και τίποτα τέτοιο δεν υπάρχει. Αυτή εξάλλου ήταν και η αυτοκριτική πριν από χρόνια των σοσιαλδημοκρατών στη Γερμανία, όταν παραδόθηκαν πλήρως στη Δεξιά και την Μέρκελ. Ή, να θυμηθούμε τον Ανδρέα Παπανδρέου, όπως πρέπει να κάνουμε πάντα, ιδιαίτερα στα δύσκολα. Έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου: “Αγώνα μέσα και ΕΞΩ απ΄τη Βουλή!”. Τώρα, είμαστε μάλλον στο ΕΞΩ, ή τουλάχιστον πολύ περισσότερο στο ΕΞΩ.

Τα τηλεοπτικά πάνελ, μια χάβρα, ένα απέραντο αλαλούμ, με ρηχή ή στημένη θεματολογία, με εθισμό στην “ατάκα” και στο λούστρο. Αποτέλεσμα, τελικά, μηδενικό. Οι ελάχιστες περιπτώσεις ποιότητας δεν αξίζουν, αν είναι να διαθέσεις τόσο και τέτοιο προσωπικό κεφάλαιο και χρόνο. Τα social media σ’ ένα ηλίθιο κυνηγητό των likes, με την εύκολη απόλαυση του στιγμιαίου και της “ατάκας”, έχουν εξουδετερώσει οτιδήποτε ουσιαστικό και αληθινό. Τι απέμεινε, λοιπόν; Η επαφή, η ζωντανή επαφή, η άμεση σχέση με το λαό. Μόνο αυτό! Η πορεία προς το Λαό, όχι ως σλόγκαν, ως πράξη. Ως συγκεκριμένη πράξη, ως επικοινωνία πρόσωπο με πρόσωπο, σημείο προς σημείο! Χρονοβόρο, μπορεί και βασανιστικό. Αλλά το μόνο αληθινό και ουσιώδες. Και, πολλαπλά απελευθερωτικό!

Σε αδρές γραμμές, θεωρώ ότι αυτή θα ήταν μια δημιουργική και αποτελεσματική κατεύθυνση. Πρέπει να υπογραμμίσουμε, κλείνοντας, ότι οι θεσμικές πρόνοιες για ένα τέτοιο Συνέδριο υπάρχουν και είναι κατοχυρωμένες και καταστατικά. Επίσης, το Συνέδριο έχει εξαγγελθεί. Υπάρχει, άραγε, η πολιτική βούληση με ένα τέτοιο περιεχόμενο, για μια πορεία, όπως περιγράφηκε, με κορύφωση ένα Συνέδριο, που θα είχε από τη φύση του Ιδρυτικό (ή επανιδρυτικό, αν προτιμάτε) χαρακτήρα. Θα ήταν, πάντως, ένα άλμα. Ιδού!