Πως το κυπριακό κατεστημένο βολεύεται με το πελατειακό κράτος-κουτουρού

Καθημερινά επιβεβαιώνεται ότι έχουμε ένα κράτος του κουτουρού. Όλα λειτουργούν με τα αντανακλαστικά της τελευταίας στιγμής και ενίοτε η αντιμετώπιση των θεμάτων γίνεται στην τύχη. Το κράτος του κουτουρού, είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο, αλλά κρίνεται εκείνος που έχει τη διαχείριση την περίοδο της κρίσης. Και οι σημερινοί κυβερνώντες κουβαλούν και τον σταυρό της διαφθοράς και της διαπλοκής.

Και το χειρότερο γι’ αυτή την κυβέρνηση, που φαίνεται να κατέχει ρεκόρ επιδόσεων σε αυτό το πεδίο, είναι ότι η πειστικότητά της έχει φθάσει στο ναδίρ. Ο βαθμός εμπλοκής της κρίθηκε ήδη από την κοινωνία, που δεν περιμένει για “διευθύνσεις και ονόματα”. Όταν η κυβέρνηση δεν κατάφερε να διαχειριστεί το βίντεο του “Αλ Τζαζίρα”, στο οποίο δεν πρωταγωνιστούσαν δικοί της, αλλά στέλεχος της αντιπολίτευσης, τα υπόλοιπα είναι εκ του περισσού.

Βεβαίως, στην προκειμένη περίπτωση το βίντεο έγινε αφορμή για να ξετυλιχθεί το νήμα με τις στρεβλώσεις στη διαδικασία έκδοσης των “χρυσών διαβατηρίων”. Η εικόνα της σημερινής κυβέρνηση βρίσκεται σχεδόν στην ίδια θέση με τους προκατόχους της στην περίοδο μετά την φονική έκρηξη στο Μαρί. Οι τότε έκαναν υπομονή μέχρι να τελειώσει το “μαρτύριο” και η θητεία.

Αυτό γίνεται και σήμερα, που τίποτε δεν της βγαίνει της κυβέρνησης. Ακόμη και οι πρώην δικοί της σπεύδουν να την εκθέσουν. Δυο χρόνια, όμως, είναι πολλά. Τρέχουν πίσω από τα γεγονότα. Και προσπαθούν με μπαλωματικές κινήσεις να τα διαχειριστούν. Και κρίνονται. Και τα λάθη σε τέτοιες συνθήκες είναι απανωτά. Και αυτό δημιουργεί εντάσεις και αντιπαραθέσεις. Τα ανοικτά μέτωπα πολλά. Και τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο.

Μέχρι την επόμενη τραγωδία

Κάθε φορά που γίνεται μια τραγωδία, όπως το διπλό φονικό στο χωριό Εργάτες, ξεκινά μια συζήτηση για το ποια υπηρεσία έπρεπε να δράσει και τι δεν έγινε. Και εξαγγέλλονται διορθωτικές κινήσεις. Μέχρι την επόμενη τραγωδία. Τις προάλλες ήταν το διπλό φονικό, παλαιότερα η υπόθεση του Στυλιανού. Και μετά που θα σβήσουν τα φώτα της δημοσιότητας, επιστρέφουν στην πεπατημένη. Και το κράτος; Σε ατελείωτα χασμουρητά, επιχειρεί να συγκαλύψει τις ευθύνες του, αλλά και την ντροπή του. Δεν μπορεί να διαχειριστεί τα ζητήματα αυτά. Και γιατί; Επειδή η γραφειοκρατία είναι ανίκητη και οι μηχανισμοί ενός κράτους υπνώττουν.

Η αστυνομική βία δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Αυτά που παρακολουθήσαμε το περασμένο Σάββατο επιβεβαιώνουν πως οι δυνάμεις καταστολής, είναι “κατάλληλα εκπαιδευμένες” για να κτυπούν πολίτες. Αυτές οι πρακτικές εκφράζουν ένα αυταρχισμό, που βαθμηδόν φαίνεται να εδραιώνεται. Είναι ο αυταρχισμός του κράτους. Είναι η αξιοποίηση των μηχανισμών του κράτους για να επιβληθούν πρακτικές και πολιτικές. Και η Αστυνομία είναι πάντα σε πρώτη ζήτηση και χρήση.

Οι πολίτες στο βαθμό που αντιδρούν –γιατί η ζεστασιά του καναπέ δύσκολα εγκαταλείπεται– επιλέγουν τη ρήξη με το σύστημα. Οι κινητοποιήσεις, που δεν είναι μαζικές, αποτελούν έκφραση αντίδρασης. Οι πολίτες αισθάνονται να κατεδαφίζεται η σιγουριά, που είχαν στο παρελθόν. Η σιγουριά για τη θέση εργασίας και τον μισθό. Όλα αυτά, για τα οποία υπήρχε κάποτε βεβαιότητα, εξέλειπαν.

Από την κρίση των Μνημονίων, που μας έχουν μπλέξει οι προηγούμενοι και οι νυν, μέχρι την υγειονομική κρίση, όλα είναι στον αέρα. Και το πολιτικό σύστημα; Επιλέγει την αντιπαράθεση ενόψει και εκλογών και βυθίζεται όλο και περισσότερα σε ένα διχασμό, που δύσκολα θα αλλάξει. Η όποια “υπέρβαση” συνδέεται με όρους κατανομής της εξουσίας.

Περί άλλων τυρβάζουν

Την ώρα κατά την οποία, επείγει η επανεκκίνηση του κράτους, αυτοί περί άλλων τυρβάζουν.
Όταν, για παράδειγμα, συζητείται το περιεχόμενο μιας συμφωνίας στο Κυπριακό, εκείνο που τίθεται είναι να καταστεί η Κύπρος ένα κανονικό κράτος. Κι αυτό είναι σωστό και ορθά επιδιώκεται. Σήμερα έχουμε κανονικό κράτος; Όχι υπό την έννοια της ημικατεχόμενης χώρας, αλλά ότι σχεδόν όλα λειτουργούν στη βάση μιας πελατειακής σχέσης.

Και το μικρό, αλλά και το μεγάλο ρουσφέτι είναι διαπλοκή, που ενίοτε οδηγεί και στη διαφθορά. Το μεγάλο στοίχημα είναι να αλλάξει το κράτος του κουτουρού και να γίνει κράτος κανονικό. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι η υφιστάμενη κατάσταση εξυπηρετεί τους περισσότερους. Δηλαδή, τα κατεστημένα της πολιτικής και της οικονομικής ζωής, του ταλαιπωρημένου κράτους. Γι’ αυτό και συντηρείται.

ΣΗΜ: Έχει τεθεί από τα κόμματα της αντιπολίτευσης το θέμα της ανάληψης πολιτικής ευθύνης μετά τα γεγονότα του περασμένου Σαββάτου, με την άσκηση βίας από πλευράς Αστυνομίας. Το μεγάλο κόμμα της αντιπολίτευσης, που χρησιμοποίησε την Αστυνομία για καταστολή κινητοποιήσεων όταν κυβερνούσε, πρέπει να φρεσκάρει τη μνήμη του. Τι δήλωνε μετά την φονική έκρηξη στο Μαρί. Και αμέσως μετά το τραγικό γεγονός και όταν εκδόθηκε το πόρισμα Πολυβίου.