Πόσο θα αντέξει η συναίνεση στα ελληνοτουρκικά αν ο κόμπος φτάσει στο χτένι

Την ευγνωμοσύνη του εξέφρασε προς τον πολιτικό κόσμο της χώρας ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, για την στάση του πολιτικού (εννοείται) κόσμου στα θέματα της τωρινής κρίσης των ελληνοτουρκικών. Ειδική ήταν η αναφορά του στις στάσεις στο πλαίσιο του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής – και είχε δίκιο να επισημάνει/θυμίσει ότι το απόρρητο των εκεί συζητήσεων τηρήθηκε κατά πολύ μεγάλο μέρος. Πάντως σε ό,τι αφορά τη συνεννόηση/συναίνεση (οι δύο όροι δεν έχουν το ίδιο νόημα, όμως το γεγονός ότι χρησιμοποιούνται αυτήν την φορά ως ταυτόσημοι έχει ήδη την σημασία του…): η τήρηση του απορρήτου, η εχεμύθεια, η αποφυγή διαρροών δεν είναι δα και συνήθης πρακτική στην Ελλάδα μας!

Βέβαια, ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε παραλείψει να κατηγορήσει την κυβέρνηση για “πολιτική κατευνασμού” (και μάλιστα “ατελέσφορη”) πριν την συνάντηση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής. Ο δε πρωθυπουργός επέλεξε να μην παρίσταται όταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τοποθετήθηκε στα θέματα αυτά από βήματος της Βουλής. Όμως –παρά την φιλότιμη προσπάθεια και των media να “φυτιλιάσουν”– η αλήθεια είναι ότι, με τα μέτρα Ελλάδας του 2019/20 ένα κλίμα συναίνεσης είναι αισθητό.

Βλέπετε, η αντίληψη πίεση-μέχρις-απειλής είναι εδώ. Μπορεί δε, πάλιν, ο ίδιος Νίκος Δένδιας να επικαλέσθηκε μέχρι και το πνεύμα των Χριστουγέννων προκειμένου να θεωρήσει πιθανή εκτόνωση εκείνου που ομόφωνα –-πάλιν η συναίνεση!-– περιγράφεται ως “τουρκική επιθετικότητα”, όμως ενδείξεις για συγκράτηση του κλίματος δεν υπάρχουν.

Προσοχή όμως! Αυτού του είδους η συνεννόηση/συναίνεση, π.χ. καταλαμβάνει τις διπλωματικές μεθοδεύσεις (επιδίωξη καταδίκης της τουρκικής στάσης από ΕΕ/ΗΠΑ/Αίγυπτο/Ισραήλ, άντε και Ρωσία, αναβολή της επιδίωξης κυρώσεων ή έστω “κυρώσεων” από πλευράς ΕΕ, επίσπευση συζήτησης με Ιταλία και Αίγυπτο για ΑΟZ, ήδη και συμφωνία για αγωγό EastMed που αναγκαστικά “τέμνει” το σχήμα διεκδίκησης ΑΟΖ Τουρκίας-Λιβύης στον χάρτη), ενδιαφέρον θα αποκτήσει άμα υπάρξει πρόβλημα “επί του πεδίου”.

Δεν αναφερόμαστε σε θερμό επεισόδιο, σχεδιασμένο. Ούτε σε επεισόδιο/ατύχημα στο Αιγαίο –-όπου, όπως θύμιζε σταθερά ο, απερχόμενος ως φαίνεται μέσα στο 2020, Τζέφρυ Πάιατ η παράλληλη δράση πανάκριβων και πολύπλοκων πολεμικών μηχανών δημιουργεί παγίως πρόβλημα-– καθώς η πύκνωση των αναχαιτίσεων ανεβάζει την ήδη σοβαρή πραγματική διακινδύνευση.

Πόση συναίνεση στα ελληνοτουρκικά

Όμως, άμα όντως υπάρξει τουρκική κίνηση (α) σεισμικών ερευνών ή (β) παρουσίας πλωτού γεωτρύπανου νοτιοανατολικά της Κρήτης, νοτιότερα της Ρόδου, ή οπουδήποτε περί το Καστελλόριζο και μάλιστα στα 6,5 μίλια ή στα 12 ή σε οποιαδήποτε ακτίνα, ποια/πόση συναίνεση θα υπάρξει άμα:

1. αποφασισθεί αποτρεπτική παρουσία μονάδων του ελληνικού Στόλου “όπως το 1987”;
2. επιπροσθέτως αναφερθούν/διαρρεύσουν “κανόνες εμπλοκής”;
3. στον αντίποδα, αποφασισθεί απλώς “σθεναρή διαμαρτυρία” σε ΕΕ, ΟΗΕ ή οπουδήποτε αλλού;
4. θεωρηθεί “ευκαιρία” ώστε να ξεκινήσει πορεία προς Χάγη ή σε αντίστοιχο δικαιοδοτικό θεσμό, π.χ. μετά από έκκληση Συμβουλίου Ασφαλείας προς τα μέρη (ιδίως μετά την διεξοδική συνέντευξη Μεβλούτ Τσαβούσογλου προς Άγγελο Αθανασόπουλο στο “ΒΗΜΑ”);

Σε αυτή τη συγκυρία –-τις μέρες μάλιστα γύρω από την επίσκεψη Μητσοτάκη σε Τραμπ και ήδη τις υπογραφές για τον EastMed-– θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον να δούμε τόσον και την συναίνεση, όσο και σε τι θα ανταποκρινόταν η κυβερνητική προεξαγγελμένη ευγνωμοσύνη. Με την ευκαιρία… καλές γιορτές!