ΓΝΩΜΗ

Πόθεν έσχες και αθέμιτος πλουτισμός – Η ανάγκη πολιτικής ηθικής

Πόθεν έσχες και αθέμιτος πλουτισμός – Η ανάγκη πολιτικής ηθικής, Γιώργος Παπασίμος

Η πρόσφατη ανάρτηση των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης “πόθεν έσχες” του πολιτικού προσωπικού της χώρας για το έτος 2023 κατέδειξε, έστω και ως φευγαλέα εικόνα, ότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του σημερινού στρεβλού και υπονομευμένου πολιτικού συστήματος αποτελεί και η σώρευση ατομικού πλούτου στην πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού, σε συνδυασμό με τη διαχρονική ατιμωρησία αυτού.

Ενώ η υποχρέωση υποβολής “πόθεν έσχες” έχει ως στόχο τη διαφάνεια και την αποτροπή της διαφθοράς σε αυτούς που διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα και εν τέλει την ενδυνάμωση του κράτους δικαίου, επί της ουσίας έχει μετατραπεί σε ένα “άδειο πουκάμισο”.

Όχι μόνο υπάρχει σοβαρή καθυστέρηση στη δημοσιοποίηση (δύο και τρία χρόνια μετά), αλλά δεν ελέγχονται ουσιαστικά και όσα δηλώνονται, καθόσον κυριαρχεί αποκλειστικά το “έσχες” και όχι το ζητούμενο, που είναι το “πόθεν”. Αλλά και ως προς το “έσχες”, παρέχονται εντέχνως δυνατότητες και εμπόδια στον έλεγχο των δηλώσεων καθιστώντας έτσι αδύνατη τη στοιχειώδη λογοδοσία του πολιτικού συστήματος.

Πέραν αυτού του σοβαρού δημοκρατικού ελλείμματος, έστω και με αυτόν τον ελλειμματικό τρόπο, δεν μπορεί να αποκρυβεί ο εμφανής πλούτος του πολιτικού προσωπικού, που βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με την οικονομική κατάσταση και τα εισοδήματα της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας. Αυτός ο προσωπικός πλούτος της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτικών έρχεται και σε πλήρη αντίθεση με την οικονομική κατάσταση των κομμάτων τους, στα οποία ανήκουν, τα οποία, ενώ λαμβάνουν μεγάλα ποσά ως κρατική ενίσχυση, είναι χρεωκοπημένα, έχοντας λάβει, μάλιστα, και τεράστια δάνεια, με ενέχυρο την μελλοντική κρατική επιχορήγηση (!).

Εμφανίζεται, έτσι, κατ’ αντιστοιχία, και στο πολιτικό σύστημα, η άθλια διαχρονική εικόνα της μεταπρατικής οικονομικής ολιγαρχίας στην Ελλάδα, όπου ενώ ευδοκιμούν ατομικά οι βιομήχανοι, εφοπλιστές, μεγαλέμποροι κλπ. με τον πρόδηλο ατομικό πλούτο εντός της χώρας, αλλά και στους πάσης φύσεως φορολογικούς παραδείσους του εξωτερικού (πριν λίγα χρόνια το Spiegel μιλούσε για 600 δις ευρώ) την ίδια ώρα να εμφανίζονται προβληματικές και μη ανταγωνιστικές οι επιχειρήσεις τους.

Πολιτικοί και οικονομική ολιγαρχία

Αντί το πολιτικό προσωπικό, που άσκησε εξουσία, να αποτελέσει τον φραγμό και την επιβολή ενός ισχυρού εθνικού πλαισίου ανάπτυξης, με βάση τα ισχυρά συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδος, μετατράπηκε σταδιακά σε τμήμα της “παρασιτικής” οικονομικής ολιγαρχίας, αποκτώντας συμφέροντα, ως επιμέρους ειδικό στρώμα στο Κράτος, μέσω των προνομίων και της ατιμωρησίας, τα οποία στόχο έχουν να ενσωματώνουν σχεδόν τους πάντες, που συμμετέχουν στο πολιτικό εποικοδόμημα, με αποτέλεσμα την δόμηση ενός στρεβλού πολιτικού συστήματος, που κάθε μέρα απονομιμοποιείται στη συνείδηση των πολιτών.

Τα παραπάνω συντρέχουν, τόσο με την ραγδαία αύξηση της επιφανειακής και τοξικής πολιτικής αντιπαράθεσης, όσο κυρίως με την έλλειψη της συνείδησης για την ανάγκη εφαρμογής ενός ριζοσπαστικού και ολιστικού σχεδίου, που θα ανακόψει την παρακμή της χώρας και θα αποτρέψει τους εμφανείς κινδύνους για τον Ελληνισμό, αφού η Ελλάδα με την πλήρη κυριαρχία του παρασιτικού μαυραγοριτισμού είναι βέβαιο ότι οδεύει με τον αυτόματο πιλότο στα τάρταρα.

Η ΝΔ με βάση τα αρχικά φιλελεύθερα επικοινωνιακά φληναφήματά της, με στόχο την αλίευση των ψηφοφόρων του κέντρου, δεν άργησε να εμφανίσει το πραγματικό της χαρακτήρα, που είναι τα παλαιο-δεξιά χαρακτηριστικά της με κύριο όχημα την άγρια νομή του Κράτους, όπως με καθαρότητα κατέδειξε το τεράστιο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, αλλά και η δημιουργία κλεπτοκρατικών κύκλων στους χώρους που διακινείται ευρωπαϊκό και δημόσιο χρήμα.

Τα έργα και οι ημέρες της ΝΔ

Κατά την εξαετή, σχεδόν, διακυβέρνησή της έχει διευρυνθεί η οικονομική ανισότητα, έχει γιγαντωθεί η ψηφοθηρική επιδοματική πολιτική ψίχουλων στη μεγάλη πλειοψηφία του λαού, που πένεται εν μέσω σκληρής ανόδου του πληθωρισμού και των υπεραυξήσεων στην ενέργεια και στα τρόφιμα, ενώ την ίδια ώρα γιγαντώνεται ο πλούτος, που διοχετεύεται στα συγκεκριμένα κανάλια της παρασιτικής ολιγαρχίας. Έτσι, πέραν του κοινωνικού και ηθικού ζητήματος που προκύπτει από αυτό, η χώρα έχασε και την τελευταία της ευκαιρία, χρησιμοποιώντας κατάλληλα τα χρήματα του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης, να προχωρήσει στοιχειωδώς στην αλλαγή του σαθρού και επικίνδυνου παρασιτικού οικονομικού συστήματός της.

Εκτός αυτών, η διακυβέρνησή της έχει επιφέρει συντριπτικά πλήγματα σχεδόν σε όλα τα επίπεδα με την ουσιαστική υπολειτουργία του ΕΣΥ, τη μη λύση του ακανθώδους προβλήματος των κόκκινων δανείων, την αύξηση του χρέους, αλλά και του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών, την μη σοβαρή αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών σε Θεσσαλία, Έβρο, Εύβοια κλπ., την εκτόξευση της εγκληματικότητας και της ανασφάλειας. Αν σε αυτά προστεθεί και η παντελής έλλειψη εθνικής στρατηγικής στα μεγάλα θέματα του Ελληνισμού, εν μέσω της σημερινής παγκόσμιας γεωπολιτικής ρευστότητας, ολοκληρώνεται το παζλ της πορείας μιας παρηκμασμένης χώρας.

Η οικονομία πίσω από την κάλπικη χρυσόσκονη της κυβερνητικής προπαγάνδας της ΝΔ συνεχίζει στον ίδιο καταστρεπτικό δρόμο του παρασιτισμού και της μη ανταγωνιστικότητας, με ωφελημένο μόνο το 1/3 της ελληνικής κοινωνίας, που κινείται γύρω από την παρασιτική οικονομική ολιγαρχία, στην οποία εκτός των άλλων διοχετεύονται με διαφανείς όρους αφρόνως και όλα τα κεφάλαια του Ταμείου Ανάκαμψης, χωρίς καμία προσπάθεια ενδογενούς παραγωγικής ανάπτυξης, κάτι που με την εκποίηση των τελευταίων ασημικών της χώρας, θα ολοκληρώσει τον σημερινό “θανατηφόρο” οικονομικό δρόμο.

Κανένα σχέδιο αλλαγής του καταστρεπτικού παρασιτικού οικονομικού μοντέλου, που οδηγεί τη χώρα σε ενδεχόμενη νέα χρεωκοπία, υφίσταται, ακόμα και ως θεωρητική σκέψη. Έτσι, οι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες μεγεθύνονται δραματικά υπέρ μιας μικρής κάστας συμφερόντων, που απαρτίζουν την ελληνική παρασιτική οικονομική ολιγαρχία, η οποία συνεχίζει να αυξάνει προκλητικά τον πλούτο της. Η περιώνυμη μεσαία τάξη υφίσταται για μια ακόμα φορά την πλήρη απαξίωση λόγω της δραματικής αύξησης του πληθωρισμού, του ενεργειακού κόστους, αλλά και της επερχόμενης κεφαλικής φοροεπιδρομής, συνθήκες που σταδιακά οδηγούν την χώρα σε ένα μόνιμο στασιμοπληθωρισμό, ιδιαίτερα υπονομευτικό για την ευάλωτη ελληνική οικονομία με το τεράστιο δημόσιο χρέος και τα μεγάλα ελλείμματα.

Ως προς, δε, τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα, η κατάσταση έχει ξεφύγει πλήρως, καθόσον οδηγούνται ολοένα και περισσότερο στο περιθώριο, αναμένοντας, όπως οι ναρκομανείς τα κυβερνητικά επιδόματα, η μονιμότητα των οποίων ως βασική οικονομική πολιτική, πέραν του γεγονότος ότι καταρρίπτει κάθε οικονομική θεωρία, συνιστά ένα κυνικό χειραγωγικό μηχανισμό συνειδήσεων. Αν σε όλα αυτά υπολογίσει κανείς και το εκρηκτικό πρόβλημα των κόκκινων δανείων και της στέγης, που απειλείται από τα παραμονεύοντα οικονομικά funds, να επιπέσουν επ’ αυτής, γίνεται αντιληπτό ότι η κατάσταση καθημερινά μετατρέπεται σε γάγγραινα.

Η αντιπολίτευση και το πολιτικό κενό

Αλλά και η κατάσταση της αντιπολίτευσης δεν παρέχει σημάδια αισιοδοξίας. Πολυδιάσπαση, προσωπικές διαδρομές και κυριαρχούντα πολιτικά προτάγματα, στο πλαίσιο της διαχειριστικής λογικής του υπάρχοντος συστήματος παρακμής. Απουσιάζει ένα νέο συλλογικό όραμα αναβάθμισης του Ελληνισμού και της χώρας και ένα συνεκτικό σχέδιο αλλαγής του παρασιτικού οικονομικού μοντέλου ανάπτυξης και της κυριαρχίας του πελατειασμού και της αναξιοκρατίας, που βυθίζει την Ελλάδα, δηλαδή η πρόταξη μιας νέας Μεγάλης Ιδέας για να την ανάταξη της χώρας.

Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να απαλλαγεί από την ιδεολογική του απονεύρωση, κινούμενο εντός του πλαισίου της αδιέξοδης διαχειριστικής λογικής, το ΚΚΕ επιμένει στην ιδεολογική του περιχαράκωση και την αταβιστική πολιτική του λειτουργία, ο δε ΣΥΡΙΖΑ έχει πλήρως απονευρωθεί μέσω των πολλαπλών διασπάσεών του. Όσον αφορά τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα στο ευρύτερο λεγόμενο προοδευτικό τόξο, η μεν Πλεύση Ελευθερίας συνθλίβεται πίσω από την ιδιότυπη προσωπική ιδιοσυγκρασία της αρχηγού της, το δε ΜΕΡΑ 25 επιδίδεται σε ένα ιδιότυπο βερμπαλισμό και επικοινωνιακό ακτιβισμό.

Συμπερασματικά, σήμερα κυριαρχεί η αδυναμία σοβαρής πολιτικής εκπροσώπησης και η έλλειψη παραγωγής προγραμματικού λόγου και υλοποιήσιμου έργου, με συνέπεια να εμφανίζεται σήμερα, ολοένα και περισσότερο, ένα τεράστιο πολιτικό κενό. Έτσι, προκύπτει εμφατικά η ανάγκη δημιουργίας ενός δημοκρατικού προοδευτικού πατριωτικού πολιτικού κινήματος από τις υγιείς διάσπαρτες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, που δεν είναι εγκλωβισμένες στην κυριαρχούσα νοσηρή κομματοκρατία, που θα θέσει στο προσκήνιο τα μεγάλα υπαρξιακά προβλήματα της χώρας.

Όπως είναι, για παράδειγμα μεταξύ άλλων, η ενδογενής ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας, η ουσιαστική εμβάθυνση και ανάταξη της παιδείας, η αντιμετώπιση του τουρκικού επεκτατισμού μέσω μιας νέας εθνικής στρατηγικής αποτροπής, η προστασία των μεσαίων και χαμηλότερων εισοδηματικών στρωμάτων, η ανακοπή της δημογραφικής κατάρρευσης και η εμβάθυνση και προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος και των ατομικών και συλλογικών εγγυήσεων κάθε Έλληνα πολίτη. Πλην όμως, οι προοπτικές δεν είναι ευοίωνες, αφού πέραν των αντικειμενικών δυσκολιών, εξαιτίας της πολιτικής και μιντιακής κυριαρχίας της σημερινής καθεστωτικού τύπου διακυβέρνησης της ΝΔ, κυριαρχούν και στον χώρο αυτό, όπως προαναφέρθηκε, η διαίρεση και ο μικροαρχηγισμός, συνθήκες που είναι υπονομευτικές για μια τέτοια σοβαρή πολιτική προοπτική.

Ένα τέτοιο νέο πολιτικό υποκείμενο, θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να ενοποιήσει σε ένα προγραμματικό μέτωπο τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις της ευρύτερης προοδευτικής παράταξης και να δώσει απτές ελπίδες σοβαρής εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης, ενάντια στη σημερινή αδιέξοδη κυβερνητική φαυλότητα και διαφθορά. Είναι προφανές ότι αυτό για να επιτευχθεί στη σημερινή σοβαρή κρίση αντιπροσώπευσης, απαιτείται μεταξύ άλλων και ένα νέο πολιτικό υπόδειγμα, που θα συνίσταται στην αποποίηση των ιδιαίτερων πολιτικών προνομίων του ατομικού πλούτου και της ατιμωρησίας αυτών που θα μπουν μπροστά σε μία τέτοια διαδικασία και παράλληλα θα έχουν, αποδεδειγμένα, την εμπειρία της παραγωγικής διαδικασίας, τη γνώση, αλλά και την προοδευτική και πατριωτική συνείδηση.

Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του SLpress.gr

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς άδεια του SLpress.gr. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των 2-3 πρώτων παραγράφων με την προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο SLpress.gr. Οι παραβάτες θα αντιμετωπίσουν νομικά μέτρα.

Ακολουθήστε το SLpress.gr στο Google News και μείνετε ενημερωμένοι

Kαταθέστε το σχολιό σας. Eνημερώνουμε ότι τα υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται.

0 ΣΧΟΛΙΑ
Παλιότερα
Νεότερα Με τις περισσότερες ψήφους
Σχόλια εντός κειμένου
Δες όλα τα σχόλια
0
Kαταθέστε το σχολιό σαςx