Προεκλογική μάχη με ελέφαντα και μαινόμενο ταύρο…

«Ελέφαντας στο δωμάτιο», «ταύρος σε υαλοπωλείο», μια προεκλογική μάχη στο απόγειό της με αναφορές που ταλαιπωρούν, πέραν των πολιτών από την παρατεταμένη εκστρατεία και το… ζωικό βασίλειο. Για την ευρύτερη κοινωνία, που δεν είναι κοντά στα κόμματα (τόσο κοντά που να καίγονται ή να απογοητεύονται), μοιάζουν με ανορθογραφίες τα περί αγωνίας για το μέλλον και τη συνοχή πολιτικών δυνάμεων. Το μείζον δεν είναι το κόμμα να δικαιωθεί, να μην έχει επιπτώσεις εάν χάσει, αλλά ποια θα είναι η επόμενη διακυβέρνηση του τόπου. Ποιος θα λύσει τα πιεστικά προβλήματα και πότε. Στη δημοκρατία οι πολίτες κρίνουν, επιβραβεύουν αλλά και τιμωρούν.

Οι πολίτες δεν δίνουν δεκάρα για τα καμώματα της κυβερνώσας παράταξης. Τα παράπονα του κόμματος ή τα ξεσπάσματα του επίτιμου. Αυτά είναι εσωτερικά θέματα, τα οποία αφορούν την κοινωνία στο βαθμό που τα “προβληματάκια” αγγίζουν ή όχι την καθημερινότητά τους και πολύ περισσότερο το μέλλον των πολιτών. Μια συνάντηση του Προέδρου της Δημοκρατίας με τον αρχηγό του κυβερνώντος κόμματος είναι φυσιολογική και αναμενόμενη, ακόμη κι εάν είναι να ασχοληθεί με θέματα… μετεωρολογίας, με καταιγίδες, τσουνάμι, την ηλιοφάνεια.

Το θέμα, ωστόσο, της «αυστηρά προσωπικής επιστολής», που θα έστελνε ο Αναστασιάδης στον Αβέρωφ Νεοφύτου, παρέπεμπε περισσότερο στο θέατρο του παράλογου, με ευθύνη και σκηνοθεσία του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αποφεύχθηκε με παρέμβαση τρίτων εξού και η συνάντηση. Άλλωστε ο επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας του προέδρου του ΔΗΣΥ, εργάζεται δίπλα στο γραφείο του Νίκου Αναστασιάδη. Είναι και υφυπουργός παρά τω Προέδρω.

Την ίδια ώρα και σε ό,τι αφορά το τι υποστηρίζει ποιος, αυτό είναι θέμα διαχρονικό και επαναλαμβανόμενο. Αυτό, δηλαδή, των συμμαχιών από τον πρώτο γύρο αλλά και στο δεύτερο. Ο ΔΗΣΥ χαρακτηρίζει τον Νίκο Χριστοδουλίδη «Δούρειο Ίππο» επειδή υποστηρίζεται από τα κόμματα του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου, που θέλουν να αλώσουν τον Συναγερμό. Γνωρίζοντας τις δυνατότητες των κομμάτων αυτών, η… ανησυχία είναι υπερβολική. Είναι γνωστό δε, πως γενικώς οι ενδιάμεσοι “αλώνονται” από μόνοι τους. Η κυβέρνηση έχει φθάσει στον πάτο και η αντιπολίτευση δεν κατάφερε να το αξιοποιήσει, πολύ περισσότερο να αλώσει το κυβερνών κόμμα.

Άλλα έλεγαν και έκαναν κάποτε

Είναι γνωστό πως ο ΔΗΣΥ, όπως και το ΑΚΕΛ, έχουν κατά καιρούς συγκυβερνήσει με το ΔΗΚΟ, την ΕΔΕΚ, τη ΔΗΠΑ. Η Ελένη Θεοχάρους ήταν βουλευτής και ευρωβουλευτής του κυβερνώντος κόμματος του Συναγερμού. Τόσο ο ΔΗΣΥ όσο και το ΑΚΕΛ συζήτησαν με κάποιες από αυτές τις δυνάμεις για να συνεργασθούν, αλλά τούτο δεν προχώρησε. Υπό κάποιες συνθήκες, το… μωσαϊκό θα μπορούσε να στήριζε άλλο υποψήφιο. Τότε θα χαρακτηριζόταν προφανώς διαφορετικά.

Στην Κύπρο οι πολιτικές διαφορές και οι ιδεολογικές αποχρώσεις είναι αγεφύρωτες μόνο όταν δεν συμπορεύονται πολιτικές δυνάμεις. Όταν συνεργάζονται, διαπιστώνονται και συγκλίσεις. Σε άλλες χώρες παρακολουθούμε να συνεργάζεται η δεξιά με αποχρώσεις της αριστεράς ακόμη και σε κυβερνητικά σχήματα. Στις πλείστες περιπτώσεις η ακολουθούμενη πολιτική είναι δεξιά. Άλλωστε κατάφεραν κάποια κόμματα της λεγόμενης αριστεράς να μην ξεχωρίζουν από τα φιλελεύθερα εξ ου και συνεργασίες.

ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ δεν μπορούν να φθάσουν σε συνεργασία καθώς θα ακύρωναν διαχρονικά αφηγήματα τους, τα οποία επηρεάζουν και τον λόγο ύπαρξής τους. Όποτε συνεργάσθηκαν στην προώθηση πολιτικών, κυρίως σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, είχαν επιπτώσεις (το ΑΚΕΛ το 1985). Αλλά και στα θέματα της οικονομίας, παρακολουθώντας την περίοδο της διακυβέρνησης ΑΚΕΛ, οι διαφορές ήταν στη σφαίρα της ρητορικής. Γνωστό είναι ποιος προσκάλεσε την τρόικα και έθεσε υπό την ομηρεία της τη χώρα ( θύμα μεταξύ άλλων και το 12% αποκοπή σε όσους επιλέγουν να συνταξιοδοτούνται στο 63ο έτος της ηλικίας). Γνωστά και τα χαριεντίσματα με τους τραπεζίτες, που δάνεισαν και υπουργούς.

Ο χρόνος μέχρι τις εκλογές λιγοστεύει. Σε αυτή τη μακρά προεκλογική, οι πολίτες θέλουν ακούσουν για την επόμενη ημέρα και όχι για το παρελθόν. Δεν θέλουν “αντί”, αλλά θέσεις.