Προπαγάνδα και λογοκρισία πνίγουν τη δημοκρατία στην Ελλάδα

Γράφει η δικηγόρος Ειρήνη Μαρούπα

Τα τελευταία δύο χρόνια, αφενός η πανδημία, αφετέρου η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και η τουρκική εισβολή στο Αιγαίο, (την ονομάζουμε χαλαρά και μεγαλόψυχα, προκλητικότητα, επιθετικότητα και άλλα τινά που εξωραΐζουν την πραγματικότητα), αποκάλυψαν το αληθινό περιεχόμενο της δυτικού τύπου δημοκρατίας μας. Προπαγάνδα και λογοκρισία κυριαρχούν στο δημόσιο βίο!

Καθηγητές πανεπιστημίου (μέχρι πρότινος θεωρούμενοι έγκριτοι), απόστρατοι ανώτατοι στρατιωτικοί και συνταξιούχοι διπλωμάτες περιθωριοποιούνται, χαρακτηρίζονται γραφικοί και ανίδεοι, όταν αμφισβητούν το κυρίαρχο αφήγημα. Ή λακωνικά αποκαλούνται “ψεκασμένοι”. Επειδή η διαφορετική άποψη, απλά, απαγορεύεται! Τί κι αν η επιστήμη, αιώνες τώρα, προοδεύει λόγω της αμφισβήτησης μερίδας των επιστημόνων, που δεν σταματούν να αναζητούν και να  αναιρούν όσα προηγουμένως είχαν ανακαλυφθεί! Τί κι αν οι καθηγητές που αμφισβητούν τις επίσημες θέσεις εφαρμόζουν πλήρως τα δόγματα της επιστήμης τους και δικαιώνονται τελικά, έναντι των κυρίαρχων απόψεων! Τί κι αν οι καθηγητές, που εκφράζουν ελεύθερα την γνώμη τους, υπηρετούν τα εθνικά συμφέροντα και την ευημερία του ελληνικού λαού!

Όχι! Η διαφορετική άποψη, απλώς, απαγορεύεται. Η έκφραση της γνώμης ότι η ρωσική εισβολή ήταν αυτονόητη γεωστρατηγικά, ενόψει εισόδου της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, η έκφραση της γνώμης ότι η στρατιωτική απάντηση της Ελλάδας στην Τουρκία είναι υποχρεωτική για να αποφύγει τον εδαφικό ακρωτηριασμό της απαγορεύεται. Ρητά, κατηγορηματικά κι απόλυτα.

Η πρώτη απόδειξη της επιβληθείσας άνωθεν λογοκρισίας, (υπέρ της προπαγάνδας της πολιτικά ορθής επιλογής και της “σωστής πλευράς της Ιστορίας”), είναι το γεγονός ότι τους καθηγητές, που εκφράζουν την δήθεν “αιρετική-εσφαλμένη” άποψη, δεν τους συναντάς σε μεγάλα κανάλια. Τους περιθωριοποιούν. Παρότι η γνώμη τους προσεγγίζει με μεγαλύτερη ακρίβεια τις αρχές της επιστήμης τους και κυρίως επιβεβαιώνεται στην πράξη. Είναι αρχή ότι η υποχωρητικότητα ενός κράτους, όταν παραβιάζονται οι πιο κόκκινες γραμμές του και οι πιο ξεκάθαρες επιταγές διεθνούς δικαίου, είναι επικίνδυνη διότι προκαλεί ανορθολογισμό και θράσος στον αντίπαλο.

Προπαγάνδα και λογοκρισία

Ζούμε τον ορισμό της “προπαγάνδας” του Bernays: «ο έξυπνος και συνειδητός χειρισμός της οργανωμένης γνώμης των μαζών, είναι σημαντικό στοιχείο μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Αυτός που καθοδηγεί αυτόν τον αθέατο  μηχανισμό της κοινωνίας, συνιστά μία αόρατη κυβέρνηση, που αποτελεί την πραγματική δύναμη που κυβερνά». Όμως, αυτό δεν είναι δημοκρατία. Είναι μία δικτατορία με προσχήματα, δήθεν ειδικών, που μόνοι αυτοί ξέρουν το καλό μας και μας το επιβάλλουν, χωρίς ελευθερία επιλογής της ατομικής ή συλλογικής αυτοδιάθεσής μας, ή έστω έκφρασης αντίθετης γνώμης!

Η “αόρατη κυβέρνηση” τοποθετεί δικούς της ανθρώπους σε πανεπιστημιακές, πολιτικές και στρατιωτικές θέσεις και μόνο αυτοί έχουν δημόσιο βήμα. Οι άλλοι –εξίσου πανεπιστημιακοί, δηλαδή εξίσου ειδικοί– δεν πρέπει να έχουν άλλη γνώμη. Κι αν έχουν, δεν βρίσκουν πουθενά να την πούνε, είναι κομμένοι από παντού. Ε! κι αν αυτά δεν αποδώσουν, αρχίζουν οι απειλές και οι εκβιασμοί. Πρώτα για την εργασία τους. Η ελευθερία, ακόμα και η ακαδημαϊκή, έχει τελικά τίμημα, παραβιάζοντας κάθε έννοια κράτους δικαίου.

Το σύστημα απαγορεύεται να απειληθεί… Και η αλήθεια, προεχόντως, είναι απειλητική. Οι λέξεις δημοκρατία και οι προϋποθέσεις της, η ισηγορία (παροχή ισόχρονου λόγου στις διαφορετικές απόψεις), η ισονομία (ισότητα των πολιτών έναντι του νόμου) και η ισοκρατία (η συμμετοχή ισόβαρα στις αποφάσεις της Πολιτείας), έχουν καταστεί γράμμα κενό. Χρησιμοποιούνται κατ’ επίφασιν, ενώ καταργείται η ελευθερία μας στην έκφραση γνώμης και στην επιλογή. Ακόμα και η ακαδημαϊκή ελευθερία, δηλαδή η ελευθερία στην έρευνα και στην επικοινώνηση κάθε ιδέας (χωρίς απειλή απώλειας εργασίας, ή περιθωριοποίησης του πανεπιστημιακού) υπονομεύεται όταν ενοχλεί.

Ένα ερώτημα μένει να απαντήσουμε. Αν θα υποκύψουμε στην σύγχρονη μορφή δικτατορίας, στην προπαγάνδα και λογοκρισία έκφρασης και σκέψης, ή αν θα αντισταθούμε, δικαιώνοντας (με παρρησία και αυταπάρνηση), την κατάκτηση του διαφωτισμού που αποδόθηκε στον Βολταίρο: «διαφωνώ με όσα λες αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να τα λες»! Το πρώτο βήμα συμβαίνει τώρα. Είναι η κατάργηση της ακαδημαϊκής ελευθερίας απροκάλυπτα. Μετά έρχεται η σειρά μας. Γεννηθήκαμε ελεύθεροι, και πρέπει να διεκδικήσουμε το δικαίωμά μας να παραμείνουμε ελεύθεροι. Διότι δίχως την ελευθερία μας (ατομική και συλλογική), η ζωή δεν έχει κανένα νόημα. Έχετε τον νου σας!