Προς αδελφοφάγους ιθαγενείς…

Βασική αρχή της συμμετοχής σε συλλογικά όργανα είναι “να κουβαλάς μαζί σου το κρύο κεφάλι σου” και να έχεις αφήσει έξω από την αίθουσα τις εν θερμώ αντι-δράσεις σου. Η πολιτική φιλοσοφία των αφηρημένων αξιωμάτων και δογμάτων δεν οδηγεί πάντοτε σε ορθές ηθικές αποφάσεις, καθώς αρκετές ιδεολογικές ουτοπίες έχουν ιστορικά καταλήξει σε κοινωνικούς εφιάλτες. Ούτε τρανεύει, ούτε ακτινοβολεί κάποιος επειδή δια-χωρίζεται από φίλους και συντρόφους, χωρίς να ισοζυγιάζεται με το χθες και το αύριο.

Ο θυμόσοφος λαός λέει “καλός είναι ο [ιδεολογικός] αγιασμός, αλλά πάρε και καμμιά [πολιτική] γάτα”, που σημαίνει, για τη συγκυρία, ότι η όποια καθαρότητα δεν επιτυγχάνεται με αγιαστούρες, που έχουν θυμιατίσει πολλούς και που το ίδιο θα κάνουν και αργότερα σε άλλους, δίχως να εμφορούνται από αγνές προ-θέσεις. Μερικοί μάλιστα, μέχρι να τελειώσει το λιβάνι τους, θα γυρνοβολάνε από εκκλησιά σ’ εκκλησιά κι από επίσκοπο σ’ επίσκοπο, ευαγγελιζόμενοι την απόλυτη αλήθεια [τους], προς ίδιον όφελος. Στο τέλος όμως μάλλον με το Διάβολο θα τα βρουν παρά με το Θεό.

ΥΓ. «Ο καλός κλέφτης δεν βάζει συνέταιρο» (Νίκος Τσιφόρος, “Τα παιδιά της πιάτσας”).