Προς Όργουελ το πάει η ΕΕ…

Επισήμως και με την έγκριση της ΕΕ θα είναι νόμιμη η παρακολούθηση και των δημοσιογράφων στο όνομα της “εθνικής ασφάλειας”, με βάση την Ευρωπαϊκή Πράξη για την Ελευθερία (!) των Μέσων Ενημέρωσης, που εγκρίθηκε, σε επίπεδο εκπροσώπων των κυβερνήσεων της ΕΕ, με ενισχυμένη μάλιστα πλειοψηφία.

Είχε προηγηθεί η ανάλογη έγκριση της γαλλικής κυβέρνησης, καθώς η Γερουσία της Γαλλίας ψήφισε νόμο που επιτρέπει στην κυβέρνηση να ενεργοποιεί εξ αποστάσεως τα μικρόφωνα και τις κάμερες των smartphones και των υπολογιστών για να κατασκοπεύει στόχους! Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Investigate Europe, το αίτημα του Παρισιού υποστήριξαν κι άλλες κυβερνήσεις, όπως της Γερμανίας, της Ολλανδίας, της Τσεχικής Δημοκρατίας, του Λουξεμβούργου και της Ελλάδας. Οργουελικές εξελίξεις…

Η γνωστή μας Ολλανδή ευρωβουλευτής των Φιλελευθέρων Σόφι ιντ Βελντ που ηγήθηκε της εξεταστικής επιτροπής PEGA του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τις παρακολουθήσεις σε ευρωπαϊκό έδαφος, θεωρεί καταστροφή τις πρόσφατες τροποποιήσεις που πρότειναν οι κυβερνήσεις της ΕΕ στο σχέδιο. Η έννοια της εθνικής ασφάλειας λειτουργεί ως «λευκή επιταγή, ενώ, στην πραγματικότητα, χρειάζεται ένα σαφές νομικό πλαίσιο».

Quo vadis…

Οπότε προκύπτει το ερώτημα. Που πάει η Ευρώπη; Γιατί οι λαοί της αποδέχονται τόσο αυταρχικά μέτρα περιορισμού των δημοκρατικών ελευθεριών και του κοινωνικού κράτους; Γιατί τα προοδευτικά κόμματα συρρικνώνονται και ακροδεξιά σχήματα ενισχύονται θεαματικά. Γιατί οι ευρωπαϊκές ελίτ, που περισσότερο από κάθε άλλη φορά ελέγχουν τις κυβερνήσεις και την ενημέρωση των πολιτών, αποδέχονται αδιαμαρτύρητα το ρόλο του τους αναθέτει η Ουάσιγκτον για τα δικά της σχέδια διατήρησης της παγκόσμιας ηγεμονίας, αναλαμβάνοντας σχεδόν ολοκληρωτικά το δυσβάσταχτο κόστος του πολέμου στην Ουκρανία μέχρι να ηττηθεί η Ρωσία;

Το όραμα για μια αυτόνομη και κυρίαρχη Ευρώπη ως υπόδειγμα δημοκρατίας και δικαιοσύνης, ξεθωριάζει. Οι πόλεμοι που έκαναν οι ΗΠΑ με τους πρόθυμους υποτακτικούς Eυρωπαίους συμμάχους τους στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη δεν έλυσαν κανένα πρόβλημα. Αντιθέτως, αναστάτωσαν τη ζωή των ανθρώπων στις χώρες αυτές και πολλαπλασίασαν τα προσφυγικά ρεύματα προς την Ευρώπη. Είχαμε δει ποτέ πριν πρόσφυγες από το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Συρία και τη Λιβύη στην Ελλάδα;

Το ίδιο είχε συμβεί μετά την κατάρρευση των ανατολικών “σοσιαλιστικών” χωρών το 1990. Καλλιεργήθηκε και τελικά κυριάρχησε στην Ευρώπη το αίσθημα πως πρόσφυγες και μετανάστες απειλούν το επίπεδο της ζωής μας. Όσες πολιτικές δυνάμεις επένδυσαν στο ρατσισμό και τον εθνικισμό πήραν το πάνω χέρι.

Φράχτες και υγροί τάφοι…

Και ενώ στην ξηρά οι Ευρωπαίοι χριστιανοί (…) στήνουν φράχτες και συρματοπλέγματα για να μην περάσουν οι ανεπιθύμητοι, στη θάλασσα έφτασαν στο σημείο να τους πνίγουν! Αυτό ουσιαστικά έγινε στην Πύλο. Μάλιστα σε πρόσφατο άρθρο του στους Financial Times o πρώην υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας και πρόεδρος – διευθύνων σύμβουλος της Διεθνούς Επιτροπής Διάσωσης (International Rescue Committee0IRC) Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, στον απόηχο του πολύνεκρου ναυαγίου ανοιχτά της Πύλου χαρακτηρίζει «χειρότερη από τραγωδία» την είδηση ότι 78 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και άλλοι 500 αγνοούνται και αναφέρει με νόημα: «Εάν τα πλοία δεν εκπλήρωσαν τη διεθνή νομική τους υποχρέωση να σώσουν ανθρώπους που πνίγονται, τότε η περιοχή είναι τόπος εγκλήματος. Και εγκληματική ή όχι, η αποτυχία της πολιτικής από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είναι τεράστια».

Δε νομίζω πως ενοχλήθηκαν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις από τις δηλώσεις αυτές και άλλες παρόμοιες. Ο κατήφορος θα συνεχιστεί. Θεωρούν πως οι οικονομίες τους είναι ασφαλείς και η ευημερία τους δεδομένη. Βλέπουν την μικρή εικόνα της γειτονιάς τους, αγνοώντας το πραγματικό μέγεθος της ηπείρου. Η δυναμική της Ασίας αλλάζει τους συσχετισμούς στην παγκόσμια σκακιέρα και αυτό δεν αφορά μόνο τις ΗΠΑ αλλά πρωτίστως την Ευρώπη που θυμίζει Βαβέλ.