Προσφυγικό: Από τη Σκύλα του ΣΥΡΙΖΑ στη Χάρυβδη της ΝΔ

Η διαχείριση του προσφυγικού με πλέον πρόσφατο επεισόδιο τη συνεδρίαση και τις αποφάσεις του ΚΥΣΕΑ μας δίνει ανάγλυφα την εξήγηση του πώς η υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ έστρωσε το δρόμο για την αντιδραστική παλινόρθωση της ΝΔ. Ξεκινώντας από τη νυν κυβέρνηση, εισαγωγικά πρέπει να παρατηρήσουμε ότι είναι οφθαλμοφανής, αλλά όχι δυσεξήγητη, η απόλυτη έλλειψη οποιασδήποτε νέας ιδέας και η καταβύθισή της στο πλέον αντιδραστικό παρελθόν της σε όλους τους τομείς: κοινωνικός αυταρχισμός, προσχώρηση στον παρασιτισμό, φτηνός επικοινωνισμός και εθνικοφροσύνη.

Το προσφυγικό δεν θα μπορούσε να διαφοροποιείται: πρώτον, δεν χρειάστηκαν πάνω από 600 νέες αφίξεις, προκειμένου ο πρωθυπουργός να συγκαλέσει το ΚΥΣΕΑ. Όταν συγκαλείς ΚΥΣΕΑ για τέτοιους λόγους, μπορεί μεν να χαϊδεύεις ένα τμήμα του κοινού σου, αλλά ταυτοχρόνως στέλνεις το μήνυμα στην Τουρκία ότι είσαι ευάλωτος και ότι πράγματι δε χρειάζεται πάνω από λίγες βάρκες με πρόσφυγες, προκειμένου να σου επιβάλλει ατζέντα.

Η υπέρ-δραματοποίηση του προσφυγικού ως κομβικού ζητήματος εθνικής ασφάλειας ευνοεί αυτόν που ελέγχει τις ροές, όχι εκείνον που τις δέχεται. Τα μέτρα που αποφάσισε το ΚΥΣΕΑ είναι είτε θετικά αλλά αποσπασματικά –μεταφορά στην ενδοχώρα προσφύγων σε δομές, τις οποίες κανείς δεν προετοίμασε κατάλληλα– είτε ευθέως αντιδραστικά, όπως η κατάργηση της δυνατότητας προσφυγής σε δευτεροβάθμια επιτροπή ασύλου.

Η ΝΔ, πιστή στο ραγιαδισμό της προς το Βερολίνο, αρνείται να καταργήσει τον παράλογο και αντισυνταγματικό μαζικό γεωγραφικό περιορισμό αιτούντων ασύλου στα νησιά. Επίσης, εισάγει έναν αντίθετο στο κράτος δικαίου περιορισμό των εγγυήσεων της διοικητικής διαδικασίας δια της κατάργησης της δυνατότητας προσφυγής σε δευτεροβάθμια επιτροπή ασύλου.

Οι δευτεροβάθμιες επιτροπές ασύλου αφορούν –με τη σημερινή κατάσταση– τους αιτούντες ασύλου, των οποίων το αίτημα για άσυλο έχει απορριφθεί. Οι αιτούντες αυτοί μπορούν να προσφύγουν κατά της απορριπτικής απόφασης σε δεύτερο βαθμό και κατόπιν –εάν υπάρξει και δευτεροβάθμια απορριπτική απόφαση– καταφεύγουν στα διοικητικά δικαστήρια με αίτηση αναστολής και με αίτηση ακύρωσης. Έως ότου εξεταστεί και σε δεύτερο βαθμό η αίτησή τους παραμένουν νόμιμα στη χώρα. Με την προτεινόμενη ρύθμιση ο δεύτερος βαθμός καταργείται και άρα πρέπει όλοι να προσφύγουν απευθείας στη δικαστική οδό εάν απορριφθεί το αίτημά τους σε πρώτο βαθμό.

Επικίνδυνη άγνοια ΝΔ

Τι θα σημάνει αυτή η επιλογή; Πρώτον, μια υπερβολική επιβάρυνση των διοικητικών δικαστηρίων, αφού εκεί εν τοις πράγμασι θα μεταφερθεί ο μεγάλος όγκος των προσφυγών, υπό μορφή αιτήσεων ακύρωσης και αιτήσεων αναστολής, αποκλείοντας ταυτοχρόνως τους πλέον ενδεείς εκ των αιτούντων ασύλου από βασικές εγγυήσεις του κράτους δικαίου.

Δεύτερον, μαζική θέση εκτός νόμου ενός ακόμα μεγαλύτερου μέρους των αιτούντων ασύλου, με αποτέλεσμα ακόμα πιο κορεσμένες εγκαταστάσεις κράτησης, παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ελλειπή έλεγχο του πληθυσμού, αλλά και κόπωση του ανθρωπίνου δυναμικού της αστυνομίας. Αν εξαιρέσει κανείς τους δικηγόρους που θα κερδίσουν από την άνοδο της πελατείας τους δυσκολεύομαι να δω ποιος άλλος θα κερδίσει στο τελικό αποτέλεσμα από την εν λόγω πρωτοβουλία.

Είναι αλήθεια ότι η ολοκλήρωση της διοικητικής διαδικασίας με τις δύο επιτροπές ασύλου είναι εξαιρετικά μακρόσυρτη. Τούτο, ωστόσο, είναι αποτέλεσμα της κακής οργάνωσης των υπηρεσιών του εν λόγω υπουργείου, η οποία επιδεινώθηκε αντί να βελτιώνεται από τη νέα κυβέρνηση και όχι αυτής καθ’ εαυτής της ύπαρξης δύο βαθμών κρίσης στην διαδικασία ασύλου. Παράλληλα, όχι μόνο απουσιάζει η οποιαδήποτε μακροπρόθεσμη πολιτική ένταξης, αλλά επιπλέον μέτρα υπέρ και της δημόσιας υγείας εν τέλει, έχουν περιοριστεί (βλέπε απόδοση ΑΜΚΑ).

Ας είναι καλά ο ΣΥΡΙΖΑ

Εν κατακλείδι, η ΝΔ επιδεικνύει άγνοια, αντιδραστικότητα, χυδαίο επικοινωνισμό και φόβο. Νομίζει ότι αναπαράγοντας τις παραδοσιακές δεξιές ιδεοληψίες και δυσκολεύοντας τη ζωή των αιτούντων ασύλου θα ανακόψει τα προσφυγικά και μεταναστευτικά ρεύματα. Πρόκειται για συνταγή ολοκληρωτικής αποτυχίας. Η καταστροφική πολιτική της ΝΔ, ωστόσο, δεν θα μπορούσε ούτε εδώ –όπως και σε τόσους άλλους τομείς– να υπάρξει αν δεν είχε προηγηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Δίχως ίχνος αυτοκριτικής, η αξιωματική αντιπολίτευση προσπαθεί ανεπιτυχώς να αντιπολιτευθεί σε επιλογές, οι οποίες ξεπλένονται στην απόλυτη αποτυχία της πολιτικής της προηγούμενης κυβέρνησης Τσίπρα.

Η Ειδομένη, η Μόρια, η Σάμος, το Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης (ΚΥΤ) στο Φυλάκιο, τα αστυνομικά τμήματα με τις πολύμηνες διοικητικές κρατήσεις, οι δομές στην ενδοχώρα με τις απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης, οι αργόσυρτες και συχνά παραβιάζουσες τη συνθήκη της Γενεύης διοικητικές διαδικασίες, οι παράνομες, βίαιες επαναπροωθήσεις από την Ελλάδα στην Τουρκία, οι βασανισμοί ακόμα αιτούντων ασύλου, η διοικητική κράτηση ανηλίκων σε άθλια κελιά αστυνομικών τμημάτων, η ύποπτη –το λιγότερο– διαχείριση κονδυλίων, η απαράδεκτη κατάσταση του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής συνθέτουν την κληρονομιά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο προσφυγικό.

Τόσο στο ανθρωπιστικό, όσο και στο διαχειριστικό-γραφειοκρατικό μέρος του προσφυγικού, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αρχικά και ΣΥΡΙΖΑ έπειτα αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή. Τα δύο κόμματα εξουσίας είναι συνένοχα και σε σχέση με το προσφυγικό. Ακόμα και τώρα τους είναι αδιανόητο να αμφισβητήσουν τον ρόλο που η Γερμανία και ο πυρήνας της ΕΕ επιφυλάσσει για την Ελλάδα, ως αποθηκευτικό χώρο και υγειονομική ζώνη αιτούντων ασύλου και μεταναστών. Αρνούνται να ομολογήσουν την αλήθεια: ένα κράτος 11.000.000 δεΝ βιώνει κρίση προσφυγική με 75.000 ή και με 200.000 ακόμα αιτούντες ασύλου και μετανάστες.

Αντιμετωπίζει κρίση ηλιθιότητας, γιατί επιμένουμε να μη βλέπουμε τα οφέλη και για τη δική μας κοινωνία από την ομαλή ένταξη μέρους των πληθυσμών αυτών. Αντιμετωπίζει κρίση γραφειοκρατικής ανικανότητας και κλεπτοκρατίας που σπαταλά τα διαθέσιμα κονδύλια και εξυπηρετεί συμφέροντα άλλων χωρών και όχι τα δικά μας, λόγω της αρχιτεκτονικής της γερμανικής ΕΕ. Η δε “ασφαλειοποίηση” του προσφυγικού ως προς την Τουρκία δείχνει αδυναμία και απώλεια ψυχραιμίας. Επιτρέπουμε στην Άγκυρα να κερδίζει πόντους στις διακρατικές μας σχέσεις, χωρίς να απαιτείται να πέσει ούτε μια τουφεκιά.