Πρώτα χλεύαζαν και τώρα χειροκροτούν την “Αμάλθεια”!

Πρώτα εκπονήθηκε ο σχεδιασμός και ακολούθησε η προσπάθεια να πεισθούν οι εμπλεκόμενοι και οι ισχυροί διεθνείς παίκτες, να χρησιμοποιηθεί η Κύπρος ως η αφετηρία, η βάση, για να ξεκινά ο θαλάσσιος διάδρομος για τη μεταφορά της βοήθειας προς τους πολιορκημένους Παλαιστίνιους.

Υπήρξε αρχικά επιφυλακτικότητα από τους τρίτους, που έπρεπε να πεισθούν για τις δυνατότητες της χώρας μας αλλά και για το εφαρμόσιμο του σχεδίου, που παρουσιάσθηκε από τη Λευκωσία. Έγιναν πολλές επαφές και παρουσιάσεις.

Και δεν ήταν μόνο αυτό. Στο εσωτερικό η γνωστή κερκίδα των παραφώνων, χλεύαζε και ειρωνευόταν. Έλεγαν πως «θα έσπαζε τα μούτρα του» ο Χριστοδουλίδης ή πως του «γυρίζουν όλοι την πλάτη στην Ευρώπη και την Αμερική». Λες κι εάν αποτύχει ο Χριστοδουλίδης είναι προσωπικό το θέμα και όχι της χώρας. Ως να είναι μόνο πολιτικός (ή και για μερικούς προσωπικός) αντίπαλος και όχι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που οι αποφάσεις του επηρεάζουν τη χώρα, όλους τους πολίτες. Θετικά ή αρνητικά.

Τελικά, με επιμονή και σχέδιο, με πολλές επαφές, ο σχεδιασμός αυτός της Λευκωσίας, έγινε αποδεκτός. Όχι μόνο έγινε αποδεκτός αλλά αγκαλιάσθηκε από βασικούς διεθνείς παίκτες και η χώρα μας, μικρή σε μέγεθος, βρέθηκε να συνυπογράφει μια κοινή δήλωση με υπερδυνάμεις και ισχυρά κράτη. Μέσα σε αυτό το κλίμα ξεκίνησε να “διαφοροποιείται” και η ατμόσφαιρα στο εσωτερικό. Ε, τι να έλεγαν άλλωστε μετά τις εξελίξεις αυτές;

Ο στόχος από την αρχή- κι αυτό είναι το μείζον για όλους- είναι να σταλεί βοήθεια προς τους Παλαιστίνιους, που δέχονται την ανηλεή και απάνθρωπη επίθεση της κατοχικής δύναμης, του Ισραήλ.

Οι Παλαιστίνιοι έχουν πρόβλημα επιβίωσης ως αποτέλεσμα ενός σχεδιασμού που στοχεύει στην εξόντωσή τους. Οι Παλαιστίνιοι είναι θύματα γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης. Γι αυτό και πρέπει να βοηθηθούν αμέσως, χωρίς καμία καθυστέρηση.

Οι δυνατότητες της Κύπρου

Η Κυπριακή Δημοκρατία μπήκε σε αυτό το παιχνίδι για να βοηθήσει αξιοποιώντας τη γεωστρατηγική της θέση και τις καλές σχέσεις που έχει με τους εμπλεκόμενους. Την ίδια ώρα, μέσα από τις εξελίξεις που σημειώνονται, κυρίως τα τελευταία 24ωρα, η Κύπρος ανέδειξε τη στρατηγική της σημασία.

Η Κυπριακή Δημοκρατία, προσφέροντας μετά τον πόλεμο στο Ισραήλ- όπως και στο παρελθόν- βοήθεια για τη μεταφορά αμάχων, πρόταξε τη γεωπολιτική της προίκα. Και προφανώς ο στόχος είναι να την αξιοποιήσει για δικό της όφελος και όχι να την απολαμβάνουν τρίτοι.

Η Κύπρος έχει δυνατότητες, που πρέπει να αξιοποιούνται από την ίδια τη χώρα. Δεν είναι θέμα να κεφαλαιοποιείς όταν δίπλα μας εξελίσσεται μια γενοκτονία.

Ούτε υπάρχει λόγος πανηγυρισμών, αλλά αναγνώρισης του ρόλου που μπορεί να διαδραματίσει η Κύπρος. Η βοήθεια και ο ρόλος είναι μεγαλύτερος και ουσιαστικός εάν οι χειρισμοί σε καθιστούν παίκτη και όχι τον μίζερο της γειτονιάς.

Έκπαλαι η Κύπρος ήταν φιλέτο το οποίο χρησιμοποιούσαν τρίτοι για εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων, που τις πλείστες φορές απέβαιναν σε βάρος των δικών μας.

Έκπαλαι η Κύπρος, θεωρείτο για να θυμηθούμε την αναφορά του πατέρα Μητσοτάκη «πόρνη της Μεσογείου» (που δεν πληρωνόταν κιόλας!). Δεν γίναμε, βέβαια, ξαφνικά “υπερδύναμη”. Γίναμε παίκτες. Σε αυτό το παιχνίδι εκείνοι, που θέλουν να έχουν ρόλο μέσω της χώρας, δεν μπορούν παρά να συνεργασθούν με την Κυπριακή Δημοκρατία με όρους διεθνούς δικαίου και πρωτίστως όχι σε βάρος των συμφερόντων της.