“Διψώντες και πεινώντες” στον ΣΥΡΙΖΑ…

Ένα κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν ενδιαφέρθηκε να ψάξει και να μάθει γιατί υπέστη τέτοια συντριβή στις εκλογές είναι καταδικασμένο να μαραζώσει και στο τέλος να εξαφανιστεί. Διότι το πρόβλημά του δεν είναι να αλλάξει πρόεδρο, αλλά να βρει που στραβώνει η πολιτική του. Πολύ περισσότερο όταν ο νέος αρχηγός αποτελεί ο ίδιος αληθινό μυστήριο.

Εξηγώ: Ο Κρις Σπύρου ήταν επί χρόνια ένας από τους πρωταγωνιστές στους αγώνες της Ομογένειας για τις υποθέσεις και τα συμφέροντα της Ελλάδας. Ο κ. Σπύρου δήλωσε ότι ο κ. Κασσελάκης είναι άγνωστος στον ίδιο, άγνωστος στην Ομογένεια, άγνωστος και στο Δημοκρατικό Κόμμα. Ο κ. Σπύρου προσδιορίζει, συνεπώς, στον κ. Κασσελάκη ένα  περιορισμένο,  άγνωστο αλλά ικανό περιβάλλον να τον μεταφέρει και να τον επιβάλλει εδώ, έχοντας στη βιτρίνα τον κ. Τσίπρα.

Λέω να τον επιβάλλει, διότι ο ίδιος δεν έκανε κάτι εκτός από μια σειρά γκάφες που θα είχαν καταστρέψει κάθε άλλον επίδοξο πολιτευόμενο. Γι’ αυτό άλλωστε οι καθοδηγητές του απέφυγαν να πιέσουν να μπει στη Βουλή, όπου το “άλογό” τους θα διέτρεχε θανάσιμους κινδύνους σε εμφανίσεις πολιτικών αρχηγών και άλλες ανεξέλεγκτες αναμετρήσεις. Το πόσο γλιστερό είναι το έδαφος της Βουλής φάνηκε μόλις εκεί καταγράφηκε η πρώτη ήττα του κ. Κασσελάκη όταν δυο βουλευτές αρνήθηκαν να παραιτηθούν για να διευκολύνουν την είσοδο του νέου αρχηγού. Τα ΜΜΕ το κατάπιαν κι αυτό αμάσητο.

Η συνέντευξη του Κρις Σπύρου δόθηκε και αναρτήθηκε τουλάχιστον τέσσερις μέρες πριν από τις εκλογές στον δημοσιογράφο Τ. Σπηλιόπουλο (Ναυτεμπορική). Αλλά έπεσε πέπλο σιωπής. Λες και στους  Έλληνες δημοσιογράφους, στις ΗΠΑ, στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη, είχαν ρίξει υπνωτικό. Εκτός αυτού, ο δημοσιογράφος Θ. Δημάδης (ήταν, αν θυμάμαι, και ανταποκριτής της ΕΡΤ) αναφέρει ότι το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών (CSIS, ΗΠΑ), απαντώντας γραπτώς σε ερώτησή του, τον διαβεβαίωσε ότι ο κ. Κασσελάκης ουδέποτε εργάστηκε ή σπούδασε εκεί όπως αναφέρει στο βιογραφικό του. Και εδώ άγνωστος ήταν.

Ποιος θα λύσει το μυστήριο

Ο κ. Κασσελάκης είναι όμηρος και άλλων αποκαλύψεων; Γιατί ήρθε στην Ελλάδα; Ποιοι μηχανισμοί τον “πατρονάρουν” και τον διαβεβαίωσαν (δικαίως…) ότι η προεδρία είναι ευκολάκι; Ο Τσίπρας, τσαλακωμένος μετά τη νίλα, δεν μπορεί να διέθετε τέτοια πειθώ, ούτε είχε τόσο βαθιά γνώση του χώρου για να ανακαλύψει, χωρίς τη μεσολάβηση κάποιου, ένα τόσο σπάνιο διαμάντι όπως ο κ. Κασσελάκης.

Η κ. Αχτσιόγλου αρνήθηκε να μετάσχει στο παιχνίδι. Θα είχε πολιτική αξία, πέραν των προσωπικών της υπολογισμών, αν είχε να προτείνει μια άλλη πολιτική π.χ. στα εθνικά θέματα, στη στάση απέναντι στην Τουρκία, ή αν αποδοκίμαζε τις γνωστές ύβρεις απέναντι στον πρωθυπουργό, ξένες στην Αριστερά. Αλλά αν η παρ’ ολίγον αρχηγός (αλλά όχι ηγέτης…) του ΣΥΡΙΖΑ είχε τέτοιο υπόβαθρο, ο κ. Κασσελάκης θα ήταν δεύτερος και καταϊδρωμένος αν έκαναν το λάθος να τον φέρουν στην Αθήνα.

Το έδαφος στον ΣΥΡΙΖΑ για την “επιχείρηση Κασσελάκης” ήταν άκρως ευνοϊκό. Τα στελέχη και οι οπαδοί δεν είχαν (και δεν έχουν) ακόμα χορτάσει τα άϋλα και υλικά αγαθά της εξουσίας. Και τα νόμιμα και απολύτως θεμιτά και τα άλλα, αυτά όπου οι θεσμοί τα αποδέχονται σιωπηρά ως φυσική απορροή της εξουσιαστικής ισχύος, κλείνοντας τα κιτάπια των νόμων, όπως συμβαίνει “σεμνά και ταπεινά” (ή και ξετσίπωτα) παντού σε Δύση και Ανατολή, από τη χώρα του Μπάϊντεν ως την εξωτική πατρίδα του Σι ή του Πούτιν.

Θα μείνουν όλοι “διψώντες και πεινώντες”. Ο κόσμος τους πέταξε από την εξουσία και αδιαφορεί αν ο Κασσελάκης τους πετάξει στο δρόμο. Από την άλλη, όσοι τον στηρίζουν γνωρίζουν ασφαλώς πόσο λίγο απέχει ο θρίαμβος από τη γελοιοποίηση. Κούτσαινε ο ΣΥΡΙΖΑ, τώρα πάει να κουτσαθεί και η ΝΔ, αν γίνουν πράξη όσα διαβάζουμε για το Αιγαίο. Αλλά τότε ποιος θα νοιάζεται να θάψει τους σακάτηδες;