Real estate για μετανάστες – Από τον Παπαδημούλη στον Μηταράκη

“Επίκαιρο, αφιερωμένο στους πάσης φύσεως ρατσιστές: Ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε σε φάτνη, από γονείς πρόσφυγες, που έφυγαν για να κρυφτούν από τους Ρωμαίους κατακτητές και περιστοιχισμένος, από Άραβες και Εβραίους. Χρόνια πολλά, με υγεία, δύναμη και ανθρωπιά, σε όλες και όλους!” Αυτό είχε αναρτήσει στο twitter στις 23 Δεκεμβρίου 2018 ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης.

Την ίδια χρονιά που έγινε η συγκεκριμένη ανάρτηση, κάποιους μήνες πριν, ο ίδιος αγοράζει οκτώ ακίνητα σε υποβαθμισμένες περιοχές των Αθηνών με τιμή σχεδόν στο μισό των αντικειμενικών αξιών. Νοικιάζει μέρος αυτών, στην περίφημη ΜΚΟ του Τζορτζ Σόρος Solidarity Now για την εγκατάσταση μεταναστών που είναι συμβεβλημένη με το πρόγραμμα ESTIA.

Δηλαδή εν μέσω πλήρους οικονομικής κατάρρευσης και απαξίωσης των περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων διαφαίνονται επιχειρηματικές ευκαιρίες, από ανθρώπους που ασκούν πολιτική και γνωρίζουν πρώτοι τις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις. Το θέμα μπορεί να πήρε διαστάσεις αλλά προβλήθηκε και για κομματική εκμετάλλευση. Ο ίδιος ο κ. Παπαδημούλης δήλωσε προ ημερών σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στο “Κόκκινο” ότι τέτοιου είδους μισθώσεις «συνεχίζονται και με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας».

Είναι όμως έτσι; Ποιο είναι το πρόγραμμα ESTIA, για το οποίο έχουν εκφραστεί επανειλημμένως αντιρρήσεις επειδή δημιουργεί έλξη των μεταναστευτικών ροών; Σύμφωνα με τα στοιχεία αφορά στην στέγαση μεταναστών σε 4.587 διαμερίσματα στην ελληνική επικράτεια εκ των οποίων τα 348 είναι στα νησιά. Ως την 23η Μαρτίου 2020, 25.519 θέσεις στέγασης έχουν δημιουργηθεί στην Ελλάδα όχι μόνο για τους αναγνωρισμένους πρόσφυγες αλλά και για τους αιτούντες άσυλο από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ στο πλαίσιο του ESTIA (Πρόγραμμα Στήριξης Έκτακτης Ανάγκης για την Ένταξη και τη Στέγαση).

Το Βόρειο Αιγαίο καλύπτει το 5% του συνολικού προγράμματος. Στο πρόγραμμα είναι συμβεβλημένες διάφορες ΜΚΟ ενώ μόνο για το 2019 ο προϋπολογισμός του προγράμματος ανέρχεται στα 190 εκατομμύρια ευρώ! Διαφημίζεται από τα δουλεμπορικά κυκλώματα και δημιουργείται η εντύπωση ότι όποιος εισέλθει παράνομα στην Ελλάδα παρέχονται δωρεάν μετρητά και δωρεάν στέγη με μόνη “υποχρέωση” να κατατεθεί η αίτηση ασύλου!

Στα χνάρια του Παπαδημούλη

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο υφυπουργός Άμυνας κ. Στεφανής και για όσο εκτελούσε χρέη ”ειδικού συντονιστή για το προσφυγικό” αρνήθηκε την επέκταση του προγράμματος ESTIA διότι εκπέμπεται λάθος μήνυμα και είναι σαν να προσκαλείς ροές στέλνοντας το μήνυμα”ανοίξαμε και σας περιμένουμε”. Όμως με την επανασύσταση του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής ο νέος υπουργός κ. Μηταράκης αποδέχεται στις 30 Μαρτίου 2020 την επέκταση του προγράμματος σε ESTIA II και αυξάνει τις θέσεις για διαμονή σε διαμερίσματα στις 40.000 με το πρόσχημα της αποσυμφόρησης των νησιών, δικαιώνοντας τους παλαιούς και τους νέους επίδοξους “Παπαδημούληδες”!

Όλα αυτά, χωρίς να υπάρχει αξιολόγηση ή κάποια θετική εισήγηση για την συνέχιση του προγράμματος και παρόλο που είχε τον χαρακτηρισμό του έκτακτου, εξαιτίας των τότε συνθηκών. Αυτήν την στιγμή σε περίπου 6.500 άτομα που διαμένουν σε διαμερίσματα ανά την Ελλάδα ζητείται να τα εγκαταλείψουν διότι έχει συμπληρωθεί ο μέγιστος χρόνος διαμονής, που τους προσφέρθηκε ως δωρεάν βοήθεια.

Αυτό από μόνο του δημιουργεί εκρηκτικές κοινωνικές καταστάσεις διότι από την μία δεν μπορεί να προσφέρεται στέγη δωρεάν για πάντα, όμως η πολιτεία έρχεται αντιμέτωπη με το δίλλημα, το που θα πάνε όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Έτσι λοιπόν γίνεται όμηρος της ίδιας πολιτικής που εφαρμόζει.

Η κατευθυντήρια γραμμή λοιπόν, είναι καθαρά πολιτική επιλογή, που ενώ στην αρχή παρουσιάζεται ως προσωρινή λύση, στην ουσία λειτουργεί σε βάθος χρόνου αποσταθεροποιητικά. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι η Ελλάδα αν και δέχεται μεταναστευτικό πληθυσμό από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 ποτέ δεν υπήρξε πριμοδότηση σε μετρητά και στέγη. Οι επιπτώσεις ενός τέτοιου προγράμματος διαχέονται σε κάθε γωνιά της ελληνικής επικράτειας.

Χιλιάδες ακίνητα

Με αυτόν τον τρόπο εμπλέκονται μέσω του μεταναστευτικού χιλιάδες ακίνητα και πάρα πολλά επαγγέλματα. Δημιουργείται από την μία εξάρτηση αλλά και στρέβλωση της αγοράς-ζήτησης ακινήτων ενώ υπάρχουν και κοινωνικές προεκτάσεις. Επαγγελματικά ακίνητα που είχαν μείνει στα αζήτητα ξαφνικά αλλάζουν χρήση πολλές φορές παρανόμως για να εξυπηρετήσουν ανάγκες είτε των ΜΚΟ, είτε ακόμα και του ίδιου του υπουργείου!

Παλιά κυρίως ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια βρέθηκαν να εντάσσονται στο πρόγραμμα ESTIA υποβαθμίζοντας τις γύρω περιοχές που ήταν προορισμένες για τουριστική χρήση. Τουρισμός και μεταναστευτικό ως γνωστόν δεν συμβαδίζουν. Γίνονται ενοικιάσεις διαμερισμάτων σε πολυκατοικίες για τις οποίες ως επί το πλείστον δεν υπάρχει καταστατικό λειτουργίας, έναντι υψηλού μισθώματος. Παλιές οικίες γίνονται ξαφνικά κατοικήσιμες. Στις περισσότερες των περιπτώσεων υπάρχει υπερπληθυσμός των προσφύγων-μεταναστών αφού κανένας δεν ελέγχει το πόσοι πραγματικά διαμένουν. Ολόκληρες περιοχές αλλάζουν σιγά-σιγά, πληθυσμιακά και εθνολογικά.

Υπάρχει λοιπόν ανατίμηση των ακινήτων που ήταν στα αζήτητα εξαιτίας κυρίως της παλαιότητας ή της οικονομικής κρίσης και αντίστοιχα μεγάλη υποτίμηση των περιοχών που γειτνιάζουν με καταυλισμούς ή φιλοξενούν ικανό μέγεθος μεταναστευτικού πληθυσμού. Τις αξίες γης ουσιαστικά τις καθορίζουν οι επιλογές των ΜΚΟ στο που θα φυτέψουν τις νέες δομές, πολλές φορές με την συνδρομή του επίσημου κράτους!

Επιπλέον όμως επιπτώσεις υπάρχουν, κυρίως στα νησιά, από αυτούς που αναζητούν στέγη και έχουν σχέση με το μεταναστευτικό. Μεταφραστές, αστυνομικοί, υπάλληλοι της FRONTEX, δικηγόροι, ΜΚΟ είναι άμεσα συνδεδεμένοι με επιδότηση ενοικίου είτε από την ΕΕ, είτε από το ελληνικό κράτος, είτε από τον οργανισμό τον οποίο εργάζονται.

Τις περισσότερες φορές γίνεται με τρόπο αδιαφανή (υψηλότερο τιμολόγιο, έναντι του πραγματικού τιμήματος!) παγιώνοντας μία κατάσταση την οποία οι περισσότεροι αποδέχονται εξαιτίας της οικονομικής δυσχέρειας στην οποία έχουν επέλθει τα νησιά και ο κλάδος του τουρισμού. Αντίστοιχα υπάρχει στρέβλωση στην ζήτηση για αυτούς που δεν σχετίζονται με το μεταναστευτικό, αλλά επιζητούν στέγη (ντόπιοι, φοιτητές, καθηγητές, δάσκαλοι, στρατιωτικοί κλπ).

Συνθήκες ομηρίας

Δημιουργούνται λοιπόν στην κατεστραμμένη από την κρίση οικονομία, συνθήκες ομηρίας που σχετίζονται με το μεταναστευτικό. Πόσο μάλλον περισσότερο στα νησιά που αποτελούν από μόνα τους κλειστές ευαίσθητες οικονομίες. Για προσέλκυση επενδύσεων που σχετίζονται με την πραγματική οικονομία, ούτε κουβέντα.

Αν εκτός της στέγης, προστεθεί ο τζίρος από την σίτιση, τις μετακινήσεις (rent a car, ταξί, πούλμαν), την κατανάλωση ή τις προσλήψεις προσωπικού (άσυλο, ΚΥΤ, Κέντρα φιλοξενίας) καταλαβαίνουμε πόσο επικίνδυνα μπορεί να αποβεί το μεταναστευτικό για την ίδια συνοχή της χώρας εξαιτίας της λανθασμένης πολιτικής και έναντι καμίας άλλης εναλλακτικής βιώσιμης παραγωγικής λύσης.

Οι πολιτικές αποφάσεις συχνά για να γίνουν πιστευτές, επενδύονται με ιδεολογικό μανδύα, εύκολα όσον αφορά στο μεταναστευτικό πού υπάρχουν σφοδρές αντιδράσεις. Η προσπάθεια συμμετοχής όλο και περισσοτέρων στον τζίρο του μεταναστευτικού δημιουργεί τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την αποδοχή του σαν τετελεσμένου γεγονότος από την μία, ενώ από την άλλη προετοιμάζεται το έδαφος για την συλλογική ευθύνη, μοιράζοντας τα αντίστοιχα συγχωροχάρτια στους πραγματικά υπεύθυνους.

Προετοιμάζεται λοιπόν, μετά από σωρεία πολιτικών λαθών άλλο ένα “μαζί τα φάγαμε”. Μόνο που αυτήν την φορά δεν θα είμαστε και κατεστραμμένοι και χρεοκοπημένοι αλλά δεν θα υπάρχει ούτε ο τόπος μας, τουλάχιστον όπως τον γνωρίζαμε.