Σε κρίση σύσσωμο το κομματικό σύστημα

Ίσως για πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση υπάρχει τέτοια οριζόντια πολιτικοκομματική κρίση: Όλα τα κόμματα κι όλοι οι μηχανισμοί βρίσκονται σε εσωτερική παραζάλη. Η ΝΔ δια του 3[Μ-Κ-Σ], το ΠΑΣΟΚ δια του 4[Α-Δ-Γ-Δ,και πίσω ο ΓΑΠ], η Αριστερά δια του 5 [Φ-Χ-Κ-Β-Κ και πίσω ο Α.Τ]. Αυτή η κατάσταση μπορεί να “βγει σε καλό”, με την έννοια να καθοριστεί η φυσιογνωμία των κομμάτων για να μην παίζουν κατά περίπτωση σε διπλό ή τριπλό ταμπλό [κεντροδεξιά, κεντροαριστερά κλπ].

Το θέμα είναι αν εκτός από τον ιδεολογικό καθορισμό, θα προκύψει και κάποιος “καθαρισμός”, με την έννοια της απομάκρυνσης εκείνων που “στήνουν δικούς τους στρατούς” για να αμφισβητήσουν ή να ανατρέψουν τον Αρχηγό τους. Έτσι, όμως, δεν αποσταθεροποιούν μόνο τον ηγέτη τους, αλλά και όλο το κόμμα [τους], το οποίο εμφανίζεται σπαρασσόμενο. Αν κάποιος διαφωνεί ριζικά με τη “γραμμή του Αρχηγού”, τότε πιο έντιμο είναι να αποχωρήσει και να κατέβει αυτόνομα στις εκλογές.

Όλα τα άλλα, διαρροές, αμφίσημες δηλώσεις κλπ, συνιστούν προφάσεις εν αμαρτίαις φιλόδοξων συνωμοτών κατά του όποιου καλού/κακού ηγέτη, με άμεσες συνέπειες στη μη-άνοδο των ποσοστών του κόμματος [την οποία ενώ προκαλούν οι ίδιοι, μετά τη χρεώνουν σε άλλους]. Η πολιτική αξία κάποιου δεν μετριέται με “προδοσίες, διγλωσσίες και θυσίαση των πάντων δι’ ίδιον όφελος”. Η Ελλάδα είναι πολύ μικρή χώρα κι όλα μαθαίνονται.

ΥΓ. Το “αριστερό πένθος” [Άρης Μαραγκόπουλος] δεν γνωρίζω αν δείχνει “απαισιόδοξη ηττοπάθεια” [Δ. Χριστόπουλος] σε καμία όμως περίπτωση δεν πρέπει να εκφράζεται με “την επέλαση των βαρβάρων” [Γ.Χ. Παπαχρήστου], δεν δικαιώνεται με σταλινικές μεθόδους αποΚασσελοποίησης της Καθαρής Αριστεράς [sic], ούτε με τη δοξολόγηση ευρωπαϊκών θεσμών [που στο παρελθόν δαιμονοποιούνταν από τους ίδιους], ούτε με τη γενικευμένη ακύρωση [cancel culture?] των πάντων.

ΥΓ2. Δεν γνωρίζω αν ο κυρ-Παντελής είναι πούρος δεξιός, φοβικός κεντρώος ή κρυφοαριστερός. Γνωρίζω, όμως, ότι ο Κινγκινάτος ήταν ένας και μοναδικός [Θ. Λιανός] και δεν ανήκε στο “δημοκρατικό καπιταλισμό”.