Σε τροχιά προς μονοψήφιο ποσοστό ο ΣΥΡΙΖΑ

Το ταξίδι του ΣΥΡΙΖΑ σβήνει άδοξα, όπως τα πυροτεχνήματα στις Απόκριες. Πολύ χειρότερο από τους απαισιόδοξους αριθμούς των δημοσκοπήσεων, είναι η αδιαφορία του κόσμου για τα λεγόμενα του κόμματος, των στελεχών και του ίδιου του αρχηγού του. Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ νόμιζαν ότι μπορούσαν, όχι απλώς να αγνοήσουν, αλλά και να περιφρονήσουν τους ψηφοφόρους τους, πρώτον με την τούμπα στο δημοψήφισμα και δεύτερον με τις Πρέσπες.

Πίστευαν, αλαζονικά, ότι δεν θα πληρώσουν τίμημα. Ήταν το πρώτο λάθος. Το δεύτερο λάθος ήταν ότι υποτίμησαν τον αντίπαλό τους. Νόμιζαν ότι μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη ήταν η ιδανική ευκαιρία για μια “δεξιά παρένθεση” και την μετέπειτα θριαμβευτική επάνοδό τους στην εξουσία. Αλλά η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα από όσα περίμεναν ο Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ και πολλοί από όσους ψήφισαν Μητσοτάκη με μισή καρδιά, λέγοντας «και τι να περιμένεις απ’ τον Κούλη»;

Αλλά από τις πρώτες κιόλας μέρες αυτό το χλευαστικό “Κούλης” εξαφανίστηκε από το λεξιλόγιο των ψηφοφόρων, αλλά όχι οπαδών της ΝΔ. Ήταν σαν μην υπήρξε ποτέ. Το ξέχασαν ακόμα και οι οπαδοί της ΝΔ, αλλά και οι άσπονδοι φίλοι του πρωθυπουργού. Αυτοί, που τους έκοψε το βήχα περί ανασχηματισμού. Η ματαίωση του ανασχηματισμού δεν ήταν καμιά πράξη μεγαλειώδης, αλλά τουλάχιστον στο κομματικό πεδίο ήταν κίνηση αρχηγού. Χτύπησε το χέρι στο τραπέζι και οι άλλοι σώπασαν.

Ήττα του εθνομηδενισμού

Με απλά λόγια ό,τι είναι να γίνει στην οικονομία και στα ελληνοτουρκικά θα το κάνουν αυτοί που ξέρουμε. Θεωρητικά, η ματαίωση του ανασχηματισμού ούτε παροτρύνει, ούτε εμποδίζει περισσότερες θωπείες στο τουρκικό “θηρίο”. Ωστόσο, έγραφα την περασμένη βδομάδα πως, όσο η ΝΔ είναι μόνη στην κυβέρνηση, είναι κάπως δύσκολο να γίνουν απτές υποχωρήσεις προς την Τουρκία.

Εκτός αν οι κυβερνώντες έχουν αποφασίσει να αυτοκτονήσουν ομαδικά! Ισχύει και για την προσφυγή στη Χάγη, όπου οι υποχωρήσεις πρέπει να υπογραφούν από κοινού με την Τουρκία, πριν να εκδικαστεί η υπόθεση. Θα έχουμε παραδοθεί και το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης θα βάλει απλώς τη σφραγίδα του στην κατάντια μας. Δεν υπάρχει εύσχημος τρόπος να παραδώσουμε στην Τουρκία κεκτημένα της χώρας μας.

Ξένοι και ντόπιοι παράγοντες διαπιστώνουν ότι στις εκλογές δεν ηττήθηκε απλώς ο ΣΥΡΙΖΑ ως αυθεντικός εκπρόσωπος του εθνομηδενισμού, αλλά ότι, μετά τις Πρέσπες, αφυπνίστηκαν κοιμισμένα πατριωτικά αντανακλαστικά, με αποτέλεσμα τον ξεσηκωμό στα νησιά και τελικά στον Έβρο, όταν η Τουρκία εργαλειοποίησε μετανάστες για να πραγματοποιήσει υβριδική εισβολή στη Θράκη.

Το σχέδιο για νέα “κεντροαριστερά”

Αυτό που δεν μπορεί να κάνει ένας μόνος του, μπορεί να γίνει από πολλούς μαζί. Επιμερισμός ευθυνών, κυβερνήσεις συνεργασίας, απλή αναλογική. Προϋπόθεση είναι να κατασκευαστεί ένα αναμάρτητο “κεντροαριστερό” μόρφωμα, αντικαταστάτης του ΣΥΡΙΖΑ που πλέον πνέει τα λοίσθια. Δηλαδή όχι και τόσο αναμάρτητο, αφού ο “καταλληλότερος” και μόνος προσφερόμενος αρχηγός είναι ο Τσίπρας, με περγαμηνές εθνομηδενισμού από τις Πρέσπες.

Ο Τσίπρας έχει ήδη αποδεχθεί την ιδέα ενός νέου κόμματος, γνωρίζοντας ότι την υποστηρίζουν ενεργοί οικονομικοί και άλλοι παίκτες του πολιτικού παιχνιδιού, εξωγενείς και ενδογενείς. Εκτός, φυσικά, αν διώξει και τον Σκουρλέτη, αλά Λαφαζάνη και Κωνσταντοπούλου. Δημοσίως υιοθετεί σενάρια κυβέρνησης συνεργασίας, σύμφωνα με τις επιθυμίες και της «μαντάμ Μέρκελ», για να θυμηθούμε τα παλιά.

Στον ΣΥΡΙΖΑ ο τωρινός αλληλοσπαραγμός εδράζεται και στο ποιος θα αποσπάσει την
εύνοια των ημεδαπών και αλλοδαπών παραγόντων ποικίλης ισχύος, προέλευσης, επαφής και συνεννόησης. Κουλουβάχατα! Το πρόβλημα και μέγα ερώτημα είναι που θα βρουν ψηφοφόρους. Υποτίθεται ότι ο μεν Τσίπρας θέλει ένα μεγάλο, διευρυμένο, κεντροαριστερό κόμμα, ενώ οι 53 (Σκουρλέτης, Τσακαλώτος, Φίλης κλπ) θέλουν κάτι πιο μικρό, αλλά “αριστερό” και ελεγχόμενο.

Ποιος ψηφοφόρος άραγε θα χάσει τον ύπνο του για να απαντήσει σ’ αυτό το σαιξπηρικό δίλημμα; Ο Τσίπρας πήρε ένα κόμμα και από 3% που αποσπούσε στις εκλογές για πολλά-πολλά χρόνια, το έκανε κυβέρνηση, δίνοντας ελπίδα. Τώρα προσφέρει απογοήτευση. Στέρεψε και κατηφορίζει. Επιστρέφει, με μαθηματική ακρίβεια, στο σημείο από όπου ξεκίνησε.