Στα χνάρια του Φάρατζ ο Στάρμερ για το μεταναστευτικό

Τελευταίο επεισόδιο της πολυτάραχης διακυβέρνησης Στάρμερ το νέο πακέτο μέτρων για τη μετανάστευση, το οποίο αυστηροποιεί έτι περαιτέρω το σύστημα παροχής ασύλου. Σύμφωνα με επίσημο έγγραφο του Υπουργείου Εσωτερικών, οι αιτούντες άσυλο θα πρέπει να περιμένουν 20 χρόνια μέχρι να κάνουν αίτηση για μόνιμη άδεια παραμονής, ενώ πλέον η διάρκεια του ασύλου θα μειωθεί από τα 5 χρόνια στα 2,5 και μετά το πέρας αυτής της διάρκειας οι αιτούντες θα μπαίνουν σε καθεστώς συνεχούς επανεξέτασης.

Πρόκειται στην ουσία για μια παραλλαγή του μοντέλου που ακολουθεί η Δανία (στο οποίο άλλωστε το προαναφερθέν έγγραφο παραπέμπει), όπου δίνεται προσωρινή άδεια παραμονής για δύο έτη, στη λογική της σταδιακής ενσωμάτωσης των μεταναστών με την προσθήκη της –τραμπικής έμπνευσης- επιβολής απαγορεύσεων βίζας σε τρεις αφρικανικές χώρες. Να σημειωθεί ότι στη Κοπενχάγη η “σκληρή” γραμμή ως προς το μεταναστευτικό ζήτημα εφαρμόζεται από την κυβέρνηση υπό την ηγεσία των Σοσιαλδημοκρατών της Μέτε Φρέντρικσεν.

«Γίναμε προορισμός επιλογής στην Ευρώπη, ορατοί σε κάθε λαθρέμπορο και παράνομο μετανάστη σε όλο τον κόσμο», αναφέρει μάλιστα η υπουργός Εσωτερικών Σαμπάνα Μαχμούντ σε σημείωμα που συνοδεύει το σχετικό έγγραφο, συμπληρώνοντας ότι «η βρετανική κυβέρνηση υπήρξε απρόθυμη στο παρελθόν να δείξει την απαιτούμενη σκληρότητα». Όσο για τον Στάρμερ, αναφέρει στο δικό του σχόλιο ότι «ένα αναμορφωμένο σύστημα ασύλου που περιορίζει τις εισροές είναι ικανό να φέρει εμπιστοσύνη σε έναν επικίνδυνο κόσμο».

Δικαιολογούν τα δεδομένα την σκλήρυνση της μεταναστευτικής πολιτικής; Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με το Υπουργείο Εσωτερικών, αυτήν τη χρονιά καταγράφηκαν σχεδόν 40.000 άτομα που πέρασαν με μικρά πλοιάρια το κανάλι της Μάγχης, αύξηση της τάξης του 38% σε σχέση με το περασμένο έτος. Και οι αιτήσεις ασύλου στο Ηνωμένο Βασίλειο έφτασαν τις 109.343 μέχρι τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους, αυξημένες κατά 17% σε σχέση με το προηγούμενο.

Υπάρχει και η πολιτική διάσταση ασφαλώς. Αυτή σχετίζεται με την άνοδο του υπερσυντηρητικού ReformUK, καθώς το κόμμα του Νάιτζελ Φάρατζ προηγείται σταθερά και με μεγάλη απόσταση των δεύτερων Εργατικών στις δημοσκοπήσεις, έχοντας καταφέρει να βάλει στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης το μεταναστευτικό και ορίζοντας εν πολλοίς την ατζέντα. Αφορά όμως και τον εσωτερικό συσχετισμό δύναμης στο Εργατικό Κόμμα, εντός του οποίου ο Στάρμερ αντιμετωπίζει έντονη αμφισβήτηση, όπως έγινε φανερό και από το τελευταίο συνέδριο του κόμματος, όπου ο δήμαρχος του Μάντσεστερ και πρώην υπουργός, Άντι Μπέρνχαμ έδειξε να προβάλει ως μπροστάρης ενός ισχυρού πόλου εσωκομματικής αμφισβήτησης.

Αντιδράσεις

Όπως ήταν αναμενόμενο, η κυβερνητική πρωτοβουλία προκάλεσε την οξύτατη αντίδραση βουλευτών της αριστερής πτέρυγας του ιστορικού κεντροαριστερού κόμματος. Ο βουλευτής Τόνι Βόγκαν, τόνισε ότι τα σχέδια της κυβέρνησης είναι λάθος και θα οδηγήσουν σε αύξηση των περιστατικών ρατσιστικής βίας στη Βρετανία. O “σκιώδης” υπουργός Οικονομικών επί προεδρίας Κόρμπιν, Τζον Μακντόνελ, επισήμανε πως ο Βόγκαν εκφράζει την αίσθηση πολλών μέσα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα. Αλλά και η πιο μετριοπαθής βουλευτής Στέλα Κρίζι δεν δίστασε να χαρακτηρίσει με άρθρο της στον Guardian την νέα μεταναστευτική πολιτική “απάνθρωπη”.

Όλα αυτά λίγα 24ωρα μετά την τελευταία εσωκομματική αναταραχή. Αυτή προκλήθηκε από τις φήμες πρωτοκλασάτων μέσων, τα οποία παρέπεμπαν σε πηγές κοντά στο πρωθυπουργικό περιβάλλον, ανέφεραν ότι ο υπουργός Υγείας, Γουές Στρίτινγκ, ηγείται εσωκομματικής πρωτοβουλίας, με στόχο την ανατροπή του πρώτου. Ο Στρίτινγκ διέψευσε κατηγορηματικά τον σχετικό ισχυρισμό σε συνέντευξή του στο BBC, καλώντας παράλληλα τον Στάρμερ να προχωρήσει στην απομάκρυνση όσων ευθύνονται για τις διαρροές.

Παράλληλα, δεν δίστασε να κάνει λόγο για «τοξική κουλτούρα» στο πρωθυπουργικό γραφείο. “Πυρά” κατά της Ντάουνινγκ Στριτ εξαπέλυσε όμως και ο πολύπειρος δημοσιογράφος και για ένα διάστημα (2000-2003) εκπρόσωπος Τύπου της κυβέρνησης Μπλερ, Άλαστερ Κάμπελ, κάνοντας λόγο για «παιδιάστικα παιχνίδια».

Κι όλα αυτά, ενώ ανοικτή πληγή αποτελεί η μήνυση του Aμερικανού προέδρου προς το BBC, μετά το σκάνδαλο της παραποίησης των δηλώσεων του Ντόναλντ Τραμπ στο πλαίσιο παλαιότερης ομιλίας του, γεγονός που προκάλεσε την παραίτηση δύο υψηλόβαθμων στελεχών της κρατικής τηλεόρασης.

Μιλώντας πάντως για τηλεόραση και επιχειρώντας μια παραλληλία αξίζει μια αναφορά, στους δύο εκείνους πρωθυπουργούς της μικρής οθόνης που εντυπώθηκαν ως ανθρωπότυποι ηγεσίας. Ο πρώτος, ο Τζιμ Χάκερ, της κωμικής σειράς “Yes, Prime Minister”, ως παράδειγμα καλοκάγαθου πολιτικού, που κάθε του πρωτοβουλία προσέκρουε στα συμφέροντα των γραφειοκρατικών μηχανισμών. Ο δεύτερος, Φράνσις Έρκχαρτ, του πολιτικού δράματος “House of Cards” (στην πρωτότυπη εκδοχή του), ως το σατανικό αντικαθρέφτισμα του πρώτου, μια έκφραση απόλυτου αμοραλισμού. Ο πραγματικός ένοικος της Ντάουνινγκ Στριτ πάλι, Κιρ Στάρμερ, δείχνει με επιτυχία να προδιαγράφει έναν τρίτο δρόμο, που περισσότερο προσιδιάζει στη φάρσα.

Πηγή: Guardian, Independent