Στην Κύπρο η πολιτική έχει χρήμα – Συνωστίζονται οι υποψήφιοι στις βουλευτικές

Σήμερα υποβάλλονται οι υποψηφιότητες για τις βουλευτικές εκλογές της 30ης Μαΐου. Θα καταγραφεί ρεκόρ υποψηφίων και συνδυασμών που κατέρχονται στις εκλογές, με βάση τα στοιχεία. Είναι τούτο ενθαρρυντικό, δημιουργεί αίσθημα αισιοδοξίας; Το ζητούμενο σε κάθε περίπτωση είναι τα αποτελέσματα να σηματοδοτήσουν αλλαγές, ανατροπές. Πρωτίστως, όμως, αυτό που χρειάζεται επειγόντως η Κύπρος, είναι να υπάρξει “αλλαγή παραδείγματος”. Αυτό που χρειάζεται είναι εξωστρέφεια, όραμα, κοινωνικές πολιτικές και πολιτισμικές καινοτομίες.

Μπορούμε να ελπίζουμε; Η προεκλογική περίοδος κινήθηκε στα γνωστά στεγανά μιας παγιωμένης πολιτικής κουλτούρας, που δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Το πολιτικό σύστημα βράζει, όπως πάντα, στο ζουμί του. Παρελθοντολογεί και δεν αρθρώνει συγκεκριμένο λόγο για το μέλλον. Η ατζέντα της προεκλογικής καμπάνιας δεν κρύβει εκπλήξεις. Ακολουθείται και εδώ η πεπατημένη.

Η διαφθορά κυριάρχησε αρχικά στην προεκλογική ατζέντα. Στη συνέχεια, προς ικανοποίηση της κυβερνητικής πλευράς, το θέμα υποχώρησε. Προτάχθηκαν άλλα θέματα, όπως η πανδημία και ο τρόπος χειρισμού της. Ακόμη και το ενδιάμεσο πόρισμα της Ερευνητικής Επιτροπής για τις πολιτογραφήσεις δόθηκε λογοκριμένο στη δημοσιότητα την ημέρα που ξεκινούσε στη Γενεύη η άτυπη Πενταμερής Διάσκεψη για το Κυπριακό. Όταν η προσοχή ήταν στραμμένη στη Γενεύη.

Όποια, όμως, επικοινωνιακή διαχείριση και να γίνεται τα δεδομένα δεν αλλάζουν στο πεδίο της διαφθοράς. Τα σκάνδαλα, οι “κακοί χειρισμοί”, συνδέονται και με συμφέροντα, τα οποία εξυπηρετούνταν με αποφάσεις και ενέργειες. Η Λαϊκή Τράπεζα, οι Κυπριακές Αερογραμμές, ο Συνεργατισμός, τα “χρυσά διαβατήρια”, είναι μόνο μερικά που παρακολουθήσαμε και βιώσαμε.

Λόγω της χρονικής απόστασης, ψηλά ήταν και είναι το θέμα των “χρυσών διαβατηρίων”, όπου το φαγοπότι που έγινε είναι ως, σε αυτή τη χώρα, να μην υπάρχει συγκροτημένο κράτος, αλλά ένα τραστ συμφερόντων, που δρα και λειτουργεί υπεράνω των νόμων και με μόνο γνώμονα το χρήμα. Όλοι αυτοί, που εμπλέκονται, έχουν μια ικανότητα να κτυπούν “χρυσοφόρες φλέβες”. Και έχουν μια έφεση να απομυζούν το κράτος, να βρίσκουν τους διαδρόμους του χρήματος. Τι και εάν κάνουν ρεζίλι τη χώρα; Τι και εάν εκτίθενται οι ίδιοι; Δόξα και χρήμα, όπως λέγεται, μερικές φορές συνδυάζονται. Για κάποιους, οι οποίοι το συνδυάζουν, βαρύνει, φαίνεται, στη ζυγαριά το χρήμα.

Πολιτική και χρήμα

Η διαφθορά, αποδεικνύεται ότι είναι υπεράνω πολιτικών και ιδεολογικών τοποθετήσεων, λειτουργεί οριζόντια στο σύστημα. Γι΄ αυτό και κάποιοι στην αντιπολίτευση αντί να φωνάζουν, να αναδεικνύουν το θέμα, ψελλίζουν. Καθώς υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο να τους υποδειχθεί η δική τους εμπλοκή. Γιατί δεν είναι μόνο για τα “χρυσά διαβατήρια”, που κάποιοι κρίνονται, όπου δεν έχουν πολλά δείγματα γραφής, αλλά για επιδόσεις σε διαφορετικά πεδία. Αυτά, για παράδειγμα, της μίζας. Η γνωστή πατέντα του 3%, που ίσχυε όσο κυβερνούσαν. Είναι, όμως, σαφές πως η σημερινή κυβέρνηση έχει ειδικότητα στα ζητήματα, για παράδειγμα, των διαβατηρίων. Είναι ευέλικτη και αποτελεσματική!

Αλλά και στην αντίπερα όχθη, όπου “στέκονται” οι πολίτες, υπάρχουν ευθύνες. Κυρίως για την παθητική αντιμετώπιση των εξελίξεων. Δεν υπάρχει ικανή αντίδραση, που να ανατρέπει παγιωμένες στρεβλώσεις. Μια μεγάλη μερίδα αποδέχεται διαχρονικά να παίζει τον ρόλο του πειραματόζωου. Και στο Κυπριακό και στην οικονομία. Μια χώρα που επέζησε πολλών δυσκολιών, έφθασε πολλές φορές στα πρόθυρα της καταστροφής. Μια χώρα που πέρασε από πόλεμο και βιώνει τη συνεχιζόμενη κατοχή, θα έπρεπε να είναι δοκιμασμένη και “σκληραγωγημένη”.

Φαίνεται, όμως, να βολεύεται η κοινωνία με το μοντέλο που διαμορφώνει και προωθεί μια πολιτική και οικονομικής ελίτ, στην οποία εντάσσονται αναλόγως του θέματος, δικηγόροι, λογιστές, ελεγκτές, ιδιοκτήτες εταιρειών ανάπτυξης γης. Βολεύονται πολίτες με success stories, που δεν χαίρονται οι ίδιοι ποτέ. Δεν το γεύονται. Το πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχει αναπτυγμένο σε αυτή τη χώρα το αίσθημα της ατομικής και συλλογικής ευθύνης.

Την ώρα κατά την οποία η χώρα κάτω από το βάρος στρεβλώσεων, παθογενειών της διαφθοράς, της ανεπάρκειας του συστήματος, βουλιάζει με συλλογική ευθύνη, η κοινωνία πώς αντιδρά; Χάνεται στην ιντερνετική βαβούρα, στήνοντας λαϊκά δικαστήρια που είναι, εν πολλοίς, πεδία εκτόνωσης. Κι όλα αυτά έχουν επιπτώσεις και στο Κυπριακό. Γιατί το πολιτικό σύστημα είναι ενίοτε ευάλωτο και “χαμένο” σε άλλες προτεραιότητες και έγνοιες. Κατά τα άλλα, σήμερα αναμένεται να σπάσει ακόμη ένα ρεκόρ υποψηφίων βουλευτών και συνδυασμών, που διεκδικούν είσοδο στη Βουλή. Στα ρεκόρ πάμε καλά.