Στο χορό των εκλογών οι επαγγελματίες κινδυνολόγοι…

Η περίοδος μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών είναι κρίσιμη επειδή είναι η πλέον καθοριστική. Δεν υπάρχουν περιθώρια λαθών, καθώς βρισκόμαστε χρονικά πολύ κοντά στις εκλογές. Τα επιτελεία κινούνται σε τεντωμένο σχοινί, στρέφουν την προσοχή τους στις λεγόμενες ορφανές ψήφους, αυτές που στήριξαν, δηλαδή, υποψήφιους που δεν πήραν εισιτήριο για το δεύτερο γύρο.

Είναι σαφές πως για τα επιτελεία Χριστοδουλίδη και Μαυρογιάννη, κάθε “φασούλι, που γεμίζει το σακούλι” είναι σε αυτή τη φάση πολύ σημαντικό. Την ίδια ώρα στον ευρύτερο πολιτικό και μιντιακό περιβάλλον, γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια επηρεασμού αποφάσεων και διαμόρφωσης κλίματος. Λογικό και αναμενόμενο. Σε αυτά τα πλαίσια, ωστόσο, επιστρατεύονται η κινδυνολογία, οι χαρακτηρισμοί, η ισοπέδωση και βγαίνει στην επιφάνεια ένας πολιτικός ευσεβοποθισμός.

Από το βράδυ της περασμένης Κυριακής ξεκίνησε μια προσπάθεια και μια συζήτηση για συνεργασία ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ, με βασικό άξονα το Κυπριακό. Αναδεικνύεται η σύγκλιση απόψεων στο Κυπριακό μεταξύ των δυο μεγάλων κομμάτων και στη βάση αυτή κινούνται οι οπαδοί της συμπόρευσης αυτής για να επιτευχθεί συμφωνία, συνεργασία. Αυτό, βέβαια, καλλιεργείται εδώ και καιρό, υπάρχουν στελέχη πρώτης γραμμής και από τα δυο κόμματα, που διαχρονικά διατηρούν κανάλια επικοινωνίας. Το γιατί δεν το λένε αυτό δείχνει και το κλίμα μεταξύ των ψηφοφόρων τους. Γιατί διαφορετικά θα το υποστήριζαν.

Το ζητούμενο σε κάθε περίπτωση είναι πως θα λειτουργήσουν οι ψηφοφόροι και όχι πώς σκέφτονται και συζητούν στελέχη και γενικά οι κομματικές ελίτ. Οι κομματικές αποφάσεις επηρεάζουν μεν τους οπαδούς, αλλά όχι όμως στο ίδιο βαθμό όπως στο παρελθόν. Άλλωστε, σε αυτές τις εκλογές, αλλά και στις προηγούμενες, επιβεβαιώθηκε πως η ψήφος των πολιτών έχει μια χαλαρή κομματική ταύτιση. Επιβεβαιώνεται τούτο και από τη “σύνθεση” των ψηφοφόρων, οι οποίοι στήριξαν στις εκλογές της περασμένης Κυριακής, τους Χριστοδουλίδη και Μαυρογιάννη.

Στον χορό των εκλογών… 

Γενικά, υπάρχει μια προσέγγιση των ψηφοφόρων στη βάση διαφόρων κριτηρίων. Ένα κριτήριο είναι ασφαλώς το Κυπριακό, η οικονομία, η καθημερινότητα, η προσωπικότητα του υποψηφίου. Πάντα, ωστόσο, ένα “κομμάτι” των ψηφοφόρων τοποθετείται στη βάση μιας διαχρονική αντίληψης, που καθορίζεται από κόκκινες γραμμές. Σε ότι αφορά αυτή την τελευταία κατηγορία, πρέπει να αναφερθεί πως δεν είναι η κοινωνία, που έχει ποδοσφαιροποιήσει την πολιτική και επιμένει με όρους κερκίδας να καθορίζει “ιδεολογικές” αποχρώσεις. Είναι, κυρίως, τα δυο μεγάλα κόμματα, που ανέπτυξαν αυτές τις… διαφορές.

Ανεξάρτητα τι επιχειρήματα ή “επιχειρήματα” επιστρατεύονται για να πείσουν ή να επηρεάσουν τις εξελίξεις και τους ψηφοφόρους, είναι προφανές πως εκείνο που ο καθένας θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη είναι ότι υπάρχει και η επόμενη ημέρα των εκλογών. Δεν ξέρω ποιον εξυπηρετεί να μαίνεται τόσος πόλεμος υπόσκαψης, την ώρα που άπαντες γνωρίζουν πως το βράδυ της 12ης Φεβρουαρίου θα εκλεγεί Πρόεδρος, που θα κυβερνήσει τη χώρα για τα επόμενα πέντε χρόνια. Το να γίνεται προσπάθεια, για παράδειγμα, να αμφισβητείται η αξιοπιστία του, τι μηνύματα στέλνονται, κυρίως, εκτός Κύπρου; Κάποιους προφανώς δεν τους ενδιαφέρει.

Παράλληλα, είναι γνωστό ότι πριν τον πρώτο γύρο των εκλογών αλλά και την εβδομάδα που διανύουμε, αναπτύσσεται μια κινδυνολογία. Η κινδυνολογία αποτελεί πάντα εργαλείο για τις ελίτ, που θεωρούν πως οι πολίτες μπορούν εύκολα να παρασυρθούν και πως δεν είναι ικανοί να αντιληφθούν την αλήθεια, την πραγματικότητα. Οι κινδυνολόγοι, λειτουργούν πατερναλιστικά, αλλά εκείνο που δεν κατανοούν είναι πως πάντα οι πολίτες είναι ένα βήμα μπροστά από αυτούς. Αυτό επιβεβαιώνεται διαχρονικά, αλλά επιμένουν να μην το αντιλαμβάνονται.

ΣΗΜ: Δεν μπορώ να αντιληφθώ τη δυσκολία του αγαπητού Στέφανου, Γενικού Γραμματέα του ΑΚΕΛ, να αναφερθεί σε συμμετοχή του κόμματος στην κυβέρνηση, σε περίπτωση εκλογής του Ανδρέα Μαυρογιάννη. Δεν είναι μίασμα η συμμετοχή του κόμματος στη διακυβέρνηση, για την εφαρμογή, όπως λέγεται, του προγράμματος του υποψήφιου, τον οποίον υποστηρίζει. Είναι ή δεν είναι κόμμα εξουσίας το ΑΚΕΛ; Είναι.