Στον ΔΗΣΥ επικαλούνται τον Κληρίδη, αλλά αυτός δεν είχε σχέση με διαφθορά

Το πολιτικό συνέδριο του ΔΗΣΥ, το περασμένο Σάββατο, ήταν μια ανακεφαλαίωση των γνωστών και διαχρονικών προσεγγίσεων της δεξιάς παράταξης. Δεν έγινε γνωστό κατά πόσο η ήττα εξακολουθεί να είναι ορφανή, πέραν ότι φορτώνεται στους άλλους, εξωγενείς παράγοντες και στον… αποστάτη. Δεν έγινε γνωστό κατά πόσο υπήρξε σε βάθος ενδοσκόπηση για τα ιδεολογικά ζητήματα. Ακούστηκε στη διάρκεια του συνεδρίου, πάντως, από την νέα Πρόεδρο του κόμματος, κ. Αννίτα Δημητρίου, ότι «ο ΔΗΣΥ είναι η φιλελεύθερη παράταξη του τόπου μας». Κλασσική ατάκα της απόλυτης γενικότητας. Κλασσική περίπτωση όταν κάποιος προσπαθεί να κρύψει κάτω από το χαλί τον πολιτικό-ιδεολογικό αχταρμά, που φιλοξενείται στο κόμμα.

Με αυτή την προσέγγιση τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται. Κι αυτό δεν είναι ίδιον νέων πολιτικών. Είναι ίδιον όσων πολιτικών λένε εκείνα που αρέσουν τη συγκεκριμένη στιγμή, το συγκεκριμένο ακροατήριο. Είναι η προσέγγιση εκείνων που θεωρούν πως έτσι κλειδώνουν την καρέκλα. Την τελευταία περίοδο στον ΔΗΣΥ επικαλούνται, την “κληριδική σχολή”. Και το πράττουν όταν θέλουν να συσπειρωθεί το κόμμα, να κρύψουν λάθη, να ξεχαστούν οι αστοχίες τους, να αυτοπροβληθούν στελέχη. Ιδιαίτερα όταν κυνηγούν ψήφους.

Τι σημαίνει όμως “κληριδική σχολή”; Το μόνο που δεν μπορεί να κατηγορηθεί ο Κληρίδης ήταν στα θέματα της διαφθοράς και της διαπλοκής. Γιατί η σχολή, την οποία επικαλούνται, προφανώς και πρέπει να έχει σχέση και με τη στάση ζωής, που τηρεί ο κάθε άνθρωπος. Και στα θέματα της διαφθοράς ο ΔΗΣΥ έφτιαξε δική του πατέντα, ένα κομμάτι του ήταν κομμάτι της. Ο Γλαύκος Κληρίδης από την άλλη, δεν είχε καμία σχέση με τα φαινόμενα αυτά. Επικαλούνται προφανώς την “κληριδική σχολή”, παραπέμποντας στο μοντέλο του κόμματος και στην πολιτική του. Πώς μπορεί, όμως, να είναι πρότυπο ένα μοντέλο που δημιουργήθηκε πριν σχεδόν πέντε δεκαετίες υπό διαφορετικές συνθήκες;

Σαν παλαιό σούπερ-μάρκετ 

Ο Γλαύκος Κληρίδης ίδρυσε το 1976 τον ΔΗΣΥ. Ένα κόμμα το οποίο στέγασε αντιμακαριακούς, μακαριακούς, ανθρώπους της ΕΟΚΑ Β, αγωνιστές της ΕΟΚΑ, αστική τάξη, εργοδότες, εργαζόμενους και διαφορετικές σχολές σκέψεις στο Κυπριακό. Κατάφερε αυτός ο… αχταρμάς να συνυπάρξει. Ένα πολιτικό σούπερ-μάρκετ, που κατάφερε να έχει από όλα στα ράφια του. Υπενθυμίζεται ότι η “κληριδική σχολή” έπαιξε προεκλογικά με τις iδέες Γκάλι (1993), επένδυσε στους S-300, είχε συμβολή στο σχέδιο Ανάν, εμπνευστής του οποίου ήταν ο Λόρδος Χάνεϊ. Κι αυτά αφορούν την περίοδο ζωής του ΔΗΣΥ, καθώς η συγκεκριμένη “σχολή” λειτουργούσε και προ του 1976, όταν δημιουργήθηκε το κόμμα για να διαδεχθεί το Ενιαίο.

Στην Πινδάρου, ένα από τα ζητήματα που δεν αντιμετωπίζουν είναι και η “εναρμόνιση” των πολιτικών επιλογών της ηγεσίας με εκείνες των ψηφοφόρων. Όπως έγινε στο δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν το 2004. Όπως έγινε και στις τελευταίες προεδρικές εκλογές, όταν η κομματική ελίτ θεώρησε πως μπορούσε να γίνει η υπέρβαση. Έγιναν, βέβαια, πολλά βήματα, σε βαθμό που κατάλογοι μελών στέλνονταν “δανεικοί” στο… αντίπαλο επιτελείο. Αλλά προφανώς δεν ήταν αρκετά. Νέα βήματα αναμένονται, αναφέρουν πληροφορίες, να γίνουν και στις επερχόμενες εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης και φαίνεται να διαμορφώνεται αφήγημα για επιλογή των… αρίστων. Έχουν γνώση οι… βαρόνοι.

Ο Δημοκρατικός Συναγερμός, όπως και κάθε κόμμα, έχει ρόλο να διαδραματίσει. Είναι μέρος του δημοκρατικού γίγνεσθαι και από τις πολιτικές, που “παράγονται”, θα πρέπει να επωφελείται η κοινωνία. Ένα κόμμα, όμως, με μακρά παρουσία στη διακυβέρνηση, δημιουργεί κατεστημένα και μηχανισμούς εξυπηρέτησης πολιτών. Εάν μετά την ήττα -κι αυτό αφορά κάθε κόμμα- γίνεται προσπάθεια αναζήτησης λαθών, αυτό που πολλές φορές επιβάλλεται είναι η ρήξη με το… κακό παρελθόν. Η χώρα, πέρα από την αντιμετώπιση του εθνικού ζητήματος, τα πιεστικά προβλήματα της καθημερινότητας, χρειάζεται κάθαρση. Αυτό φαντάζει μονόδρομος και εξαρτάται από όλους.