Στου Γερμανού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα!

Έχει περάσει πάνω από χρόνος από τον Σεπτέμβριο του 2017, όταν ο Εμμανουέλ Μακρόν από την Πνύκα ξεδίπλωνε τις ιδέες του για την πραγματική ενοποίηση της ΕΕ. Ιδέες που δεν απέκρουσε το Βερολίνο, αλλά που δεν έκανε και τίποτα για να αρχίσει ένας ειλικρινής διάλογος από όλα τα μέλη της Ένωσης. Η γαλλική πλευρά ενοχλημένη από την αδράνεια του Βερολίνου επανέλαβε τις προτάσεις της.

Στις εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια από τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στο Παρίσι, ο Μακρόν μίλησε για τα καυτά θέματα που δοκιμάζουν τη συνοχή και υπονομεύουν το μέλλον της ΕΕ: Για τη γοητεία που ασκούν η αναδίπλωση, η βία και η επιβολή. Για την υπερθέρμανση του πλανήτη και την υποβάθμιση της φύσης, για τη φτώχεια, την πείνα, τις ασθένειες, τις ανισότητες και την άγνοια για τους νέους εθνικιστικούς κινδύνους.

Τελικά, η Άγκελα Μέρκελ διάλεξε μια από τις πολλές προτάσεις του Γάλλου προέδρου για να πει “συμφωνώ”. Και ήταν η πρόταση για τον ευρωπαϊκό στρατό. Νέες εξαγωγές οπλικών γερμανικών συστημάτων. Το ποτήρι στο Παρίσι ξεχείλισε. Στη σύνοδο κορυφής για το Brexit ο Μακρόν επανήλθε δηλώνοντας ότι η έξοδος της Βρετανίας δείχνει ότι η ΕΕ είναι “εύθραυστη” και υπάρχει ανάγκη “επανίδρυσής” της.

Υποθέσαμε ότι οι πιέσεις των γερμανικών ελίτ στο SPD να συμμετάσχει στην τελευταία κυβέρνηση, παρά το κομματικό κόστος που είχε η συνεργασία με το κόμμα της Μέρκελ, έγινε για ένα μόνο λόγο. Για να υπάρχει πολιτική ισχύς ικανή να τρέξει τις προτάσεις Μακρόν. Και αυτό, διότι χωρίς τις προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις, είχε γίνει φανερό ότι η ΕΕ κινδυνεύει με διάλυση εκ των έσω. Υποθέσαμε λάθος.

Οι ανισότητες στη λειτουργία της Ένωσης δημιουργούσαν χαώδεις οικονομικές διαφορές, υπονόμευαν οικονομίες και δημιουργούσαν κρίσεις. Διότι το Βερολίνο εκμεταλλευόταν το ημιτελές καθεστώς της νομισματικής ένωσης χωρίς κοινή οικονομική πολιτική και ισότητα στον δανεισμό και τους φόρους. Έκανε τα στραβά μάτια στις παραβιάσεις των όρων του Μάαστριχτ για χώρες που παραβίαζαν τα όρια των ελλειμμάτων και του χρέους, για να πουλάνε οι γερμανικές επιχειρήσεις τα προϊόντα τους.

Και η πρόσφατη πρόταση για την υποψηφιότητα του χριστιανοκοινωνιστή Βέμπερ ως υποψήφιου για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν, δείχνει ότι η Γερμανία παραμένει αμετανόητη. Δεν έχει σκοπό να λύσει προβλήματα όσο ωφελείται από αυτά. Δείχνει επίσης ότι οι κολοσσιαίες γερμανικές επιχειρήσεις δεν αντιλαμβάνονται τους κινδύνους που όλοι θα αντιμετωπίσουν. Και οι νέοι κίνδυνοι έρχονται από την Ουάσινγκτον που έχει κηρύξει οικονομικούς πολέμους με πυρά τους δασμούς. Κίνδυνοι, που προκαλούν σοβαρές ανησυχίες για την παγκόσμια τάξη και την ειρήνη, καθώς μάλιστα στις πιέσεις μετέχει από ανατολικά η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν.

Βλέπουν τα δένδρα χάνουν το δάσος

Σε αυτό το σκηνικό των ανατροπών στην παγκόσμια τάξη τα περισσότερα ευρωπαϊκά κόμματα δεν δείχνουν να βλέπουν πέρα από το δέντρο. Δεν κατανοούν πως κανένα δέντρο δεν θα σωθεί αν το δάσος πάρει φωτιά με ανέμους 10 μποφόρ. Δείτε για παράδειγμα πως αντιλαμβάνεται η ΝΔ τη θέση της χώρας στο δυτικό δημοκρατικό σύστημα. Αρνείται τη Συμφωνία των Πρεσπών και την ομαλοποίηση των σχέσεων στα θυμωμένα Βαλκάνια, μόνο και μόνο, για να αρπάξει πόντους στην προσπάθειά της να επανέλθει στην εξουσία. Πρωτοφανής η σύμπλευση με τα συμφέροντα της Τουρκίας και της Ρωσίας σε βάρος των συμφερόντων της χώρας, των εταίρων και των συμμάχων.

Και σήμερα που η Χρυσή Αυγή άρπαξε την ευκαιρία να πατήσει πάνω στις διαφωνίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ο παλαιός δικομματισμός δεν ξέρει τι πρέπει να κάνει! Πώς όμως μπορεί να αντιδράσει όταν οι άνεμοι που έσπειραν γίνονται θύελλες; Πώς να πει στους διαδηλωτές μαθητές στη Θεσσαλονίκη ότι το σύνθημα “Στα όπλα στα όπλα να πάρουμε τα Σκόπια” είναι επικίνδυνος εγχώριος αλυτρωτισμός; Πρόκειται για αλυτρωτισμό που απομονώνει τη χώρα από τους συμμάχους της, σε μια εποχή που απολαμβάνει της στήριξης όλων, είτε για λόγους γεωστρατηγικούς είτε οικονομικούς.

Η ΝΔ, κυρίως, κινήθηκε πέρα από τα όρια και τις παραδόσεις της και αποκάλυψε την ανεπάρκειά της. Αποκάλυψε τα ελλείμματα στρατηγικής για την ασφαλή πρόοδο του τόπου. Αποκάλυψε ότι ο μόνος της στόχος της είναι: εξουσία να είναι και ο τόπος ότι θέλει ας γίνει!