Στροφή Μητσοτάκη για να προλάβει κινήσεις στην Δεξιά

Μπορεί οι δημοσκοπήσεις (όπως η πρόσφατη της Metron Analysis) να δείχνουν ότι παραμένει καθηλωμένος στα χαμηλά ποσοστά των ευρωεκλογών δίχως δυνατότητα ανάκαμψης, ωστόσο εξακολουθεί να παίζει δίχως αντίπαλο, αφού έχει διαλύσει την αντιπολίτευση και ορίζει το πλαίσιο των κινήσεων των αντιπάλων του. Παράλληλα επιχειρεί να προλάβει τις εξελίξεις στην δεξιά πτέρυγα του πολiιτκού συστήματος και κυρίως τον Αντώνη Σαμαρά. 

Είναι χαρακτηριστικοί οι εσωτερικοί κραδασμοί στο ΠΑΣΟΚ: Δεν πρόλαβε ο Νίκος Ανδρουλάκης να πει το αυτονόητο περί κυβερνητικών συνεργασιών με τα κόμματα της Αριστεράς, εφόσον όπως όλα δείχνουν δεν θα υπάρξει αυτοδυναμία και δέχθηκε επίθεση από την κυβέρνηση και τα συστημικά MME «ότι σχεδιάζει συνεργασία με “δραχμιστές”» ή ότι «ψηφίζεις ΠΑΣΟΚ και παίρνεις μαζί ΚΚΕ ή ΣΥΡΙΖΑ”». 

Ενώ ο Μιχάλης Κατρίνης απάντησε σε σχετική ερώτηση, λέγοντας «Δεν κατάλαβα, η κυβέρνηση θα καθορίσει τους όρους συνεργασίας;», ο Ανδρουλάκης ανέκρουσε πρύμναν: «Καμία συνεργασία με τους δραχμιστές», έσπευσε να διαβεβαιώσει, άρα καμία σύγκλιση με την Κεντροαριστερά. Προχώρησε δε σε μέτρα προληπτικής καταστολής στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ λέγοντας στα στελέχη – όπως ο Παύλος Γερουλάνος, ο Χάρης Δούκας, ο Μιχάλης Κατρίνης – να μην μιλάνε για κεντροαριστερές συνεργασίες και αν τους ξεφεύγει να διορθώνουν τις δηλώσεις τους.

Δύο τηλεοπτικές συνεντεύξεις και μία ομιλία στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ έκανε ο κ. Ανδρουλάκης για να μην μείνει αμφιβολία ότι δεν παρεκκλίνει από την αυτόνομη πορεία και την παραμονή στο Κέντρο. Αυτό ακριβώς που του υπέδειξε και το Μέγαρο Μαξίμου. Για να μην μείνει αμφιβολία, παρενέβει και η Άννα Διαμαντοπούλου για να πει «καμία συζήτηση περί λαϊκών μετώπων». Ματαιοπονεί ο Ανδρουλάκης ελπίζοντας ότι θα κερδίσει το Κέντρο. Οι ψηφοφόροι του Κέντρου είναι οι πιο ακραιφνείς υποστηρικτές του Κυριάκου, όσο με την οικονομική του πολιτική τους εξασφαλίζει ότι θα παραμείνουν στο προνομιούχο ένα τρίτο της κοινωνίας. 

Δεξιά κινητικότητα

Με το ΠΑΣΟΚ έχει καθαρίσει ο Μητσοτάκης, περιορίζοντας την αντιπολίτευσή του σε επιμέρους θέματα, όπως τα 400 εκ. ευρώ στο τραπεζικό σύστημα και τα ασφάλιστρα των ιδιωτικών εταιρειών. Για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάζεται να κάνει και πολλά, η πάλαι ποτέ κυβερνώσα Αριστερά έχει διασπαστεί σε πέντε κόμματα και κομματίδια, δίνοντας μάχη να συγκρατήσει την περαιτέρω αποσύνθεση. Ο Αλέξης Τσίπρας περιορίζεται σε κινήσεις παρασκηνίου για την προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ με τη Νέα Αριστερά, με περιορισμένη εμβέλεια. Το ΚΚΕ είναι εκτός παιδιάς. 

Έχοντας καλύψει τα νώτα του από τα κεντροαριστερά ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάνει στροφή δεξιά για να αποτρέψει την ενίσχυση των κομμάτων που κινούνται στον χώρο, την Ελληνική Λύση, τη Νίκη και την Φωνή Λογικής και κυρίως για να στερήσει τον ζωτικό χώρο μίας πολιτικής κίνησης από τον Αντώνη Σαμάρα. Για τον πρώην πρωθυπουργό η δημιουργία πολιτικού φορέα που θα συγκεντρώσει τον χώρο της πέραν της ΝΔ δεξιάς είναι μονόδρομος.

Η εκλογή Τραμπ και το νέο διεθνές περιβάλλον δικαιώνουν την ατζέντα του Σαμαρά, ο οποίος είχε τοποθετηθεί από την αρχή σε μία σειρά θέματα και όχι όψιμα όπως ο Κυριάκος. Για τον Σαμαρά υπάρχουν οι περίπου ένα εκατομμύριο ψηφοφόροι της ΝΔ που δεν πήγαν στην κάλπη στην τελευταία εκλογή, όπως και οι δεξιοί που κατέφυγαν στα τρία προαναφερθέντα κόμματα. Κάποιοι από τους προαναφερθέντες θα πάνε μαζί του και κάποιοι θα συρρικνωθούν. Το κρίσιμο για τον Σαμαρά είναι τι θέση θα κρατήσει ο Κώστας Καραμανλής που λόγω οικογενειακών καταβολών έχει την σφραγίδα της ΝΔ. Στο σαμαρικό στρατόπεδο εκτιμούν ότι δεν θα πάρει θέση. Δεν είναι βέβαιο…

Παρέμβαση Καραμανλή

Ο Κώστας Καραμανλής έκανε μία ουσιαστική παρέμβαση την Δευτέρα που μας πέρασε για τα ελληνοτουρκικά. Είπε ότι χρειάζεται μία νέα ανάγνωση της Τουρκίας, η οποία επιχειρεί να μετατρέψει σε δορυφόρο την Ελλάδα από την Θράκη, το Αιγαίο μέχρι την Κύπρο, και ότι θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε ακόμη και για το ακραίο ενδεχόμενος της σύγκρουσης, παράλληλα με την ενίσχυση της αμυντικής αποτρεπτικής ικανότητας της χώρας. Το ενδεχόμενο έρχεται πιο κοντά λόγω της αναθεωρητικής πολιτικής της Τουρκίας και των μεταβολών στο διεθνές περιβάλλον που πλέον κάνει την αλλαγή συνόρων να μην δείχνει εξωπραγματική.

Η ομιλία ήταν η συνολική αντίθεση του Κώστα Καραμανλή στην διαφορετική ανάγνωση που κάνει η υποχωρητική σχολή, το ΕΛΙΑΜΕΠ και το Μέγαρο Μαξίμου. Ο Καραμανλής είπε ότι δεν είναι μόνος του σε αυτή την άποψη, την συμμερίζονται ο Προκοπής Παυλόπουλος, ο Αντώνης Σαμαράς, ο Πέτρος Μολυβιάτης, καθώς και ακαδημαϊκοί και πολιτικοί κύκλοι. Θα μπορούσε να ερμηνευτεί και ως προειδοποίηση για τον Κυριάκο, ότι αν συνεχίσει την τακτική της προσέγγισης με υποχωρήσεις προς την Τουρκία, θα έχει πρακτική αντίδραση στο πολιτικό πεδίο και όχι μόνο σε επιστημονικές εκδηλώσεις. 

Φυσικά ο Μητσοτάκης δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να προσαρμοστεί στο δεξιό διεθνοπολιτικό περιβάλλον, εφόσον του το επιτρέψουν οι δεσμεύσεις στην ΕΕ και η σχέση με την Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν. Το ερώτημα είναι εάν έχει το περιθώριο. Θα πρέπει να απαγκιστρωθεί από την στήριξη στον Ζελένσκι, για τον οποίο έβαλε σε εμπόλεμη κατάσταση την Ελλάδα με την Ρωσία και να αλλάξει ενεργειακή πολιτική επιστρέφοντας στους υδρογονάνθρακες και στις γεωτρήσεις. Κυρίως όμως θα πρέπει να προσεγγίσει τα λαϊκά στρώματα της Δεξιάς όχι με συμβολικές κινήσεις, όπως η πρόταση για τον Κώστα Τασούλα, αλλά με φιλολαϊκά οικονομικά μέτρα.

Το ενδεχόμενο επαναφοράς του 13ου και 14ου μισθού, παρότι επισήμως διεψεύστηκε, είναι στο τραπέζι του Μαξίμου. Ωστόσο μία συνολική αναδιανομή εισοδήματος θα του στερήσει τις συμμαχίες με τα καρτέλ και τους ολιγάρχες, με τους οποίους κυβερνά αδιατάρακτα έξι χρόνια.