ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ναυαγούν στο μεταναστευτικό – Ο Λιάκος και ο Μπόρις

Το καθεστώς Ερντογάν έχει αντιληφθεί πως ούτε θερμό επεισόδιο δεν αντέχει η χώρα του με την Ελλάδα, τουλάχιστον αυτή την περίοδο, σύμφωνα με έγκυρους παρατηρητές. Με αυτό, λοιπόν, το δεδομένο θα καταφύγει σε σφοδρή κλιμάκωση του υβριδικού πολέμου που διεξάγει εναντίον μας μέσω του μεταναστευτικού.

Οι κύκλοι αυτοί προσδίδουν ιδιαίτερη σημασία στην απόπειρα αποβίβασης 20 μεταναστών στην ακατοίκητη νήσο Στρογγύλη του συμπλέγματος του Καστελλόριζου με τη συνοδεία μάλιστα τριών σκαφών της τουρκικής ακτοφυλακής. Εκτιμούν πως πρόκειται για μία δοκιμή βαρύνουσας σημασίας, δεδομένης της γεωπολιτικής αξίας που έχει το εν λόγω σύμπλεγμα για την ελληνική ΑΟΖ. Το επεισόδιο αυτό είναι προαναγγελτικό προθέσεων, όπως ήταν και η επίδειξη χαρτών της τουρκολιβυκής ΑΟΖ, μήνες πριν από τη συμφωνία Ερντογάν-Σάρατζ.

Στην προοπτική αυτή προστίθενται και τα τρέχοντα δραματικά γεγονότα της Λέσβου και της Χίου με τον μίνι εμφύλιο. Επιπλέον, κύριο ρόλο παίζει και η τραγική αδυναμία της κυβέρνησης να κατανοήσει το πρόβλημα και να εφαρμόσει σοβαρή εθνική πολιτική. Συνάμα, ο ΣΥΡΙΖΑ με την υποκριτική αντιπολιτευτική ρητορική του καλύπτει κάτω από τον μανδύα του ανθρωπισμού την απουσία ρεαλιστικής πολιτικής πρότασης εκ μέρους του.

Συνεπώς, καθίσταται σαφές πως η χώρα έχει μείζον πολιτικό πρόβλημα, αφού τα δύο κόμματα εξουσίας αδυνατούν να αντιληφθούν όλες τις πτυχές του προβλήματος και να πράξουν εθνικά. Η χαριστική βολή έρχεται από την Κομισιόν με το νέο Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου. Σύμφωνα με αυτό, «είναι ανεδαφική η εμμονή στην προώθηση υποχρεωτικού μηχανισμού μετεγκατάστασης, επειδή θα παραβίαζε τον πυρήνα της πολιτικής ασφάλειας και δικαιοσύνης των εθνικών κυβερνήσεων, και άλλωστε θα αποτύγχανε στην πράξη», όπως αποκάλυψε ο Αλέξανδρος Τάρκας. Το ερώτημα είναι εάν θα το καταπιεί αυτό η κυβέρνηση Μητσοτάκη ή θα βάλει βέτο.

Ο Λιάκος θέλει ένα εκατομμύριο μετανάστες

Μέσα σε αυτή την αφασία και με δεδομένη την ανεργία των 1,2 εκατομμυρίων Ελλήνων, του brain drain, των εκατοντάδων χιλιάδων νέων που αμείβονται με χαρτζιλίκι, της ανυπαρξίας άμεσων επενδύσεων (οι ιδιωτικοποιήσεις και οι εκχωρήσεις κρατικών λειτουργιών σε ιδιώτες είναι πώληση ενεργητικού) ήρθε και η ρηξικέλευθη δήλωση του γνωστού ιστορικού και μέλους της Προοδευτικής Συμμαχίας, Αντώνη Λιάκου.

Σύμφωνα με τον κ. Λιάκο «η Ελλάδα έχει ανάγκη τουλάχιστον ένα εκατομμύριο πρόσφυγες για να αντιμετωπίσει την πληθυσμιακή κατάρρευση. Εκείνο που θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι το πώς θα τους ενσωματώσουμε. Πού θα τους στεγάσουμε, πώς θα απασχοληθούν, πώς θα τους εκπαιδεύσουμε, πώς θα τους μάθουμε τη γλώσσα μας και πώς θα τους εξοικειώσουμε με τον πολιτισμό μας. Αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα των επόμενων χρόνων».

Δεν γνωρίζουμε ποιος χαρτογιακάς οικονομολόγος ή αναλογιστής έβγαλε αυτό το νούμερο και το υιοθέτησε ο κ. Λιάκος, αλλά εκ πρώτης όψεως το νούμερο είναι πολύ μεγάλο. Ένα εκατομμύριο μετανάστες ήθελε η Γερμανία της Μέρκελ πριν 3-4 χρόνια! Η Ελλάδα για να καλύψει αυτό το νούμερο θα χρειαστεί ανάπτυξη τουλάχιστον πάνω από 5% τον χρόνο, επίπεδο που μοιάζει να καθυστερεί. Το ελατήριο δεν έχει παταχτεί ακόμη, και τα αφορολόγητα 160-250 δισ. εξακολουθούν να είναι παρκαρισμένα στους φορολογικούς παραδείσους.

Από εκεί και πέρα υπάρχουν μείζονα ζητήματα, για τα οποία η Αριστερά χώνει το κεφάλι μέσα στην άμμο, για να μην χρειαστεί να λογοδοτήσει και ιδεολογικά για την ανέξοδη ρητορική της. Καταρχάς, έχουμε το ταυτοτικό ζήτημα. Η επίλυση του δημογραφικού μέσω ενός εκατομμυρίου ανθρώπων μη εντάξιμων και μη αφομοιώσιμων πολιτισμικών καταβολών (π.χ. μουσουλμάνοι, χωρίς δυτική δημοκρατική νοοτροπία) που έχουν και μεγάλο δείκτη γεννητικότητας, θα οδηγήσει σε αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης και της ελληνικής ταυτότητας.

Το ζήτημα ταυτότητας

Το ταυτοτικό ζήτημα μπορεί να μην ενδιαφέρει το διεθνές κεφάλαιο και τις αγορές ούτε τις παγκοσμιοποιημένες ελίτ (που επιδίδονται στο σπορ του “κοινωνικού dumping”), στις οποίες εντάσσεται και ο κ. Λιάκος. Εντούτοις, ενδιαφέρει όλους τους άλλους, και τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Οι 900.000 μετανάστες που ήρθαν στη δεκαετία του 1990 κυρίως από τα Βαλκάνια, την Πολωνία, τη Ρωσία και την Ουκρανία δεν είχαν θεμελιακές πολιτισμικές διαφορές, γι΄αυτό και δεν γκετοποιήθηκαν και εν τέλει αφομοιώθηκαν.

Σε ό,τι αφορά το ασφαλιστικό, αν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί το ένα εκατομμύριο μετανάστες για την ανάπτυξη, αυτό θα γίνει κυρίως με “μαύρα” μεροκάματα, ώστε να βγουν τα αναγκαία νούμερα της ανάπτυξης. Δηλαδή, θα χρειαστεί, όπως άλλωστε θέλει το διεθνές κεφάλαιο που θα μας κάνει και την πολυπόθητη ανάπτυξη, να δουλέψουν ανασφάλιστοι ή ολίγον ασφαλισμένοι για μία δεκαετία οι άνθρωποι αυτοί. Αυτό που δεν είναι και τόσο αριστερό, οφείλει να το ξέρει ο κ. Λιάκος και ο ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι παίχτηκε και παίζεται το παιγνίδι.

Αυτή είναι η παγκοσμιοποίηση που αντιμάχεται η Αριστερά των δικαιωμάτων και του αυτοπροσδιορισμού, της σαρίας και άλλων δαιμονίων. Μόνο που η Αριστερά νοιάζεται για τις ιδέες και για τους άλλους, όχι για τους ντόπιους. Μια στάση αλλοπρόσαλλη που ούτε οι φερόμενοι ως χριστιανοί δεν έχουν (σ.σ: θα πρόσθετα ειρωνικά προς την επαναστατική ή την κομμουνιστική Αριστερά πως επανάσταση με μουσουλμάνους προλετάριους και λούμπεν δεν γίνεται).

Ανεξέλεγκτοι ιμάμηδες τέλος

Προφανώς, οι θέσεις που διατύπωσε ο κ. Λιάκος πατάνε σε αλήθειες, μόνο που είναι μισές, γι’ αυτό και είναι επικίνδυνες. Για παράδειγμα, δεν καταθέτει κάποιες σκέψεις για το πώς ενσωματώνεις το ένα εκατομμύριο μετανάστες ριζικά διαφορετικής πολιτισμικής ταυτότητας. Εδώ χάθηκε το παιγνίδι στη Θράκη που προστατεύεται και από τη Συνθήκη της Λωζάνης. Θα τα καταφέρουμε με ένα εκατομμύριο Αφγανούς, Πακιστανούς και υποσαχάριους Αφρικανούς;

Εδώ η κραταιά Γερμανία δεν μπορεί να αφομοιώσει τα 4,5 εκατομμύρια Τούρκους της. Εδώ η Γαλλία δεν μπορεί να αφομοιώσει την τρίτη γενιά του κόσμου που έφερε από τις αποικίες της και που είναι Γάλλοι. Θυμόμαστε τι έγινε στα προάστια του Παρισιού το 2005. Υπό αυτές συνθήκες, νομιμοποιείται να αναρωτιέται κανείς πως εννοεί την “πατρίδα” ο κ. Λιάκος όταν καταλήγει πως ο «πατριωτισμός είναι στο ναδίρ. Γιατί πατριωτισμός είναι να προβλέπεις το μέλλον της χώρας και να το προετοιμάζεις». Εδώ πρέπει να ξέρουμε και τι εννοεί ως “χώρα”.

Στο μεταξύ, η Αυστρία κλείνει επτά τζαμιά και απελαύνει ιμάμηδες για να σταματήσει την εξωτερική χρηματοδότηση θρησκευτικών ομάδων και να καταστείλει το “πολιτικό Ισλάμ”. Η Τουρκία των ισλαμοφασιστών που μεθοδεύει την επιστροφή στο Χαλιφάτο αντιδρά, λέγοντας πως η απόφαση αυτή αντανακλά ένα μεγάλο «κύμα αντι-ισλαμιστικού και ρατσιστικού λαϊκισμού στην Αυστρία» που παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα!

Κάτι ανάλογο κάνει στη Γαλλία και ο Μακρόν, ο οποίος ξεκαθάρισε πως δεν μπορεί να ισχύουν τουρκικοί νόμοι στη χώρα του και πως θα ελέγχει στο εξής τι θα διδάσκεται στους μεντρεσέδες (μουσουλμανικά ιεροδιδασκαλεία). Επίσης, δήλωσε πως θα γίνονται όλα τα μαθήματα στη γαλλική γλώσσα, καθώς «δημιουργείται πρόβλημα όταν στο όνομα της θρησκείας ορισμένοι διαχωρίζουν εαυτούς από τη Δημοκρατία και ως εκ τούτου δεν σέβονται τους νόμους της».

Το Brexit και η λίστα επιλογής του Τζόνσον

Οι εκτιμήσεις των επιστημόνων για τη μετανάστευση εκατομμυρίων οικολογικών προσφύγων από Ασία και Αφρική προς την Ευρώπη τα επόμενα 20 χρόνια, συμπίπτουν χρονικά στον “παράδεισο Ευρώπη”. Το πρόβλημα των “αδέξιων” έρχεται να προστεθεί στο πρόβλημα των ανέργων, των αμοιβόμενων με χαρτζιλίκι και της επικείμενης αντικατάστασης εκατομμυρίων εργαζομένων από τα ρομπότ και τους αλγόριθμους.

Σε έρευνα που έγινε σε 44 χώρες από τη Manpower και παρουσιάστηκε φέτος στο Νταβός, το 54% των επιχειρήσεων αναφέρουν ότι δεν βρίσκουν εργαζόμενους με τις δεξιότητες που χρειάζονται. Στην Ελλάδα, το 77% των εργοδοτών δήλωσε πως δεν βρίσκει τις ειδικεύσεις που χρειάζονται (HellasJournal). Έτσι, αναδύεται το πρόβλημα των α-δέξιων κι αυτό φαίνεται ότι θα δημιουργήσει τάχιστα μία νέα κοινωνική γεωγραφία.

Στη Βρετανία υπάρχουν 8,5 εκατομμύρια οικονομικά ανενεργοί πολίτες. Να σημειωθεί επίσης ότι το Brexit είχε σαν πρώτη αιτία την αποτροπή των κυμάτων των μεταναστών. Παρ΄όλα αυτά ο πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον δημιουργεί νέους “κανόνες επιλογής” εργατικού δυναμικού από μετανάστες με βάση τις δεξιότητες, στα πρότυπα του συστήματος της Αυστραλίας. Ευπρόσδεκτοι θα είναι οι έχοντες υψηλή ειδίκευση ή “εξαιρετικό ταλέντο”, οι ειδικευμένοι εργάτες που θα εργάζονται στο NHS (Εθνικό Σύστημα Υγείας). Τέλος, καλοδεχούμενοι θα είναι κι αυτοί που θα πηγαίνουν στη Βρετανία για να κάνουν συγκεκριμένες δουλειές και να μείνουν λίγο.