Τα διεθνή ερείσματα της Ελλάδας, το ετοιμοπόλεμο και τα φούμαρα…

Από το 1989, όταν τελείωνε ο Ψυχρός Πόλεμος, η Ελλάδα ακολούθησε μια διαρκή, επίμονη και παράλογη στρατηγική κατευνασμού όχι μόνο απέναντι στην μεγαλύτερη Τουρκία, αλλά και σε μικρότερες και στρατιωτικά ανύπαρκτα κράτη, όπως τα Σκόπια. Στην πολιτική σκηνή και ευρύτερα στη δημόσια σφαίρα της παραδοσιακά επικρατούσαν πρόσωπα που ενσάρκωναν τον κατευνασμό και ορισμένοι εξ αυτών μάλιστα ήταν φορείς εθνομηδενιστικών ιδεών.

Εκείνη την περίοδο, που ο κόσμος άλλαζε ριζικά, η Ελλάδα ήταν εγκλωβισμένη σε μία νοσηρή εσωστρέφεια, με αποτέλεσμα να χάσει ιστορικές ευκαιρίες. Από τότε, έχουν περάσει 30 χρόνια. Σήμερα, οι Έλληνες νοιώθουν εξουθενωμένοι. Οι σταθερές του βίου τους έχουν περισσότερο ή λιγότερο ανατραπεί. Η φτωχοποίηση και εξαθλίωση επελαύνουν. Η εθνική κυριαρχία έχει ακρωτηριαστεί από τους δανειστές.

Σ’ όλα αυτά, εκτός από την πανδημία, έχει προστεθεί και μία διάσταση εθνικής ταπείνωσης. Παρά ταύτα και άσχετα με το γεγονός ότι οι πολιτικές ηγεσίες επιμένουν σε μεγάλο βαθμό στο δόγμα της “μικρής και έντιμης Ελλάδας”, η οποία περιμένει μοιρολατρικά από τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς να την προστατεύσουν, ή τουλάχιστον να της εξασφαλίσουν μια θέση κάτω από το ήλιο, ο ελληνικός λαός παραμένει ζωντανός.

Δεξιοί, κεντρώοι, αλλά και αριστεροί επιζητούν εναγωνίως πλέον έναν “Τσόρτσιλ” για να αντικαταστήσει τους διάφορους “Τσάμπερλαιν”. Ζητούν ηγεσίες όχι μόνον στην πολιτική σκηνή, αλλά σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής. Ηγεσίες που θα εγείρουν το ανάστημά τους και θα μιλήσουν και πάλι για το δικαίωμα στην εθνική αξιοπρέπεια. Για το δικαίωμα του έθνους να σταθεί ορθό.

Η Ελλάδα έχει διεθνή ερείσματα

Μπορεί ο Μπουλούτ, ο σύμβουλος του Ερντογάν, να χαρακτηρίζει την Ελλάδα από πλευράς στρατιωτικής ισχύος «μύγα» και την Τουρκία «γίγαντα», αλλά οι Έλληνες είναι ο πλέον κατάλληλος λαός να απαντήσει, μιλώντας για τον Δαβίδ και τον Γολιάθ. Το δικαιούνται με βάση την ιστορία τους.

Η Ελλάδα σήμερα έχει διεθνή ερείσματα. Λόγω του προβλήματος που έχουν με την Τουρκία, οι ΗΠΑ έχουν αρχίσει να βλέπουν με άλλο μάτι τον ρόλο της χώρας μας. Στην Ευρώπη ο ρόλος της Γαλλίας αναβαθμίζεται, γεγονός που πιθανόν να έχει θετική επίπτωση για την Ελλάδα. Ο Μακρόν, εξάλλου, δεν έχει κρύψει την αντίθεσή του προς το καθεστώς Ερντογάν. Η δε Λιβύη είναι πολύ κοντά στη Γαλλία…

Οι τριγωνικές σχέσεις με την Κυπριακή Δημοκρατία, το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Ιορδανία προσφέρουν πρόσθετες ευκαιρίες για ανάκτηση ισχύος στην κρίσιμη Ανατολική Μεσόγειο, παρά το γεγονός ότι τα πράγματα δεν είναι πάντα εύκολα, όπως αποδεικνύουν τα εμπόδια που εγείρει το Κάιρο στην προσπάθεια οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Ελλάδα.

Το διεθνές κλίμα και οι υφιστάμενες συνεργασίες στην Ανατολική Μεσόγειο, ωστόσο, δεν είναι τίποτα άλλο από δυνατότητες. Για να καρποφορήσουν πρέπει οι ίδιοι οι Έλληνες να αποδείξουν εμπράκτως τη δική τους αποφασιστικότητα να προασπίσουν τα εθνικά συμφέροντα. Παλαιότερα, το έλεγαν πιο απλά: Μόνο αν έχεις προετοιμαστεί για πόλεμο και είσαι αποφασισμένος να πολεμήσεις,  μπορείς να προασπίσεις την εδαφική ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματά σου, ουσιαστικά την ελευθερία και την ανεξαρτησία σου. Όλα τα άλλα είναι φούμαρα…