Tα δύο όπλα του Τσίπρα ενόψει της κάλπης

Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε μια μεγάλη “πατάτα”, όταν συζητώντας με τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, χαρακτήρισε όσους διαδήλωσαν κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών “ακροδεξιούς λαϊκιστές”. Όχι πως δεν υπήρξαν και ακροδεξιοί και λαϊκιστές στις πλατείες της διαμαρτυρίας. Αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των διαδηλωτών και ακόμη περισσότεροι, που συμφωνούν μαζί τους αλλά δεν διαδήλωσαν, ούτε ακροδεξιοί είναι ούτε λαϊκιστές. Ο Έλληνας πρωθυπουργός προσέβαλε και εξύβρισε αυτόν τον κόσμο, που είναι κομμάτι του ελληνικού λαού.

Μάλιστα, εξύβρισε αυτό το κομμάτι του ελληνικού λαού, μιλώντας στο εξωτερικό με ξένους ηγέτες. Επρόκειτο, λοιπόν, για πρωθυπουργική “πατάτα” που έρχεται σε αντίθεση με τις ομιλίες του Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή. Εκεί διαχώρισε τους “ακροδεξιούς λαϊκιστές” από το μέγα πλήθος των διαδηλωτών, για τους οποίους είπε ότι σέβεται τις εθνικές ευαισθησίες τους, αλλά δεν συμφωνεί με την αντίθεσή τους εναντίον της “ωφέλιμης για τη χώρα” Συμφωνίας.

Άλλο όμως οι “πατάτες” και άλλο η κοινωνική πραγματικότητα στη χώρα και οι πιθανές προοπτικές στο πολιτικό σκηνικό. Ασφαλώς, από τις αντιδράσεις για τη Συμφωνία των Πρεσπών -είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κάποιος με αυτήν- το κυβερνητικό κόμμα θα έχει απώλειες. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να υπολογίσει το μέγεθός τους. Διότι, αν πάρουμε τοις μετρητοίς τις δημοσκοπήσεις, ότι οι αντίθετοι στη Συμφωνία είναι 75%, αυτό σημαίνει άραγε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με δυσκολία θα ξεπεράσει εκλογικά το 20% και κάτι; Ουδείς μπορεί να είναι βέβαιος.

Το σίγουρο είναι ότι, ανάλογα με το πότε και υπό ποιες συνθήκες θα γίνουν οι εκλογές, δεν θα είναι μόνο -ίσως ούτε κυρίως- το θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών που θα βαρύνει στις επιλογές των ψηφοφόρων. Οι οικονομικές εξελίξεις για τη χώρα αλλά πιο πολύ για την καθημερινότητα του πολίτη θα βαρύνουν μάλλον περισσότερο. Οι διευκολύνσεις αποπληρωμής χρεών στο δημόσιο σίγουρα. Η ανεργία των νέων ανθρώπων και αντίθετα η δημιουργία νέων, κανονικά πληρωμένων όμως, θέσεων εργασίας επίσης. Η ανασφάλεια, η εγκληματικότητα και το μεταναστευτικό ασφαλώς. Βεβαίως, θα μετρήσει και η ιδεολογική διάκριση σε “δεξιά συντηρητική” και “προοδευτική” παράταξη.

Ο Αλέξης θα πάρει τα πάνω του

Σε όλα τα παραπάνω, με εξαίρεση τις “Πρέσπες” και το μεταναστευτικό, θα στηρίξει ο Αλέξης Τσίπρας τις προσπάθειες να “πάρει τα πάνω του”. Γνωρίζει καλά ο πρωθυπουργός ότι πάνω από τις “Πρέσπες” είναι η πόλωση μεταξύ “δεξιών” και “αριστερών” συνδρόμων και κάτω από τις “Πρέσπες” είναι η τσέπη του πολίτη. Το γεγονός πως αυτά μπορεί να μην αρέσουν, δεν σημαίνει ότι δεν είναι πραγματικότητα. Με αυτήν την πραγματικότητα, λοιπόν, θα προσπαθήσει ο πρωθυπουργός τα καλύτερα για αυτόν και το προσωποπαγές κόμμα του. Προσπάθεια την οποία δεν μπορούν να επικαλύψουν οι αρνητικές εντυπώσεις από τις όποιες “πατάτες” του.

Ο Αλέξης Τσίπρας και το επιτελείο του έχουν δύο μεγάλα όπλα. Πρώτον, έβγαλαν τη χώρα, έστω τυπικά και με αυστηρή εποπτεία, από τη μνημονιακή μέγκενη, ρυθμίζοντας την υπόθεση του δημόσιου χρέους για μια δεκαετία. Έτσι, πραγματοποιήθηκε η έξοδος δειλά δειλά στις κεφαλαιαγορές, για να δανείζεται η χώρα που δεν μπορεί ακόμη χωρίς δάνεια. Δεύτερον, έχει τη στήριξη ή ανοχή σημαντικών παραγόντων της διεθνούς γεωπολιτικής και οικονομικής ισχύος.

Το μέγα ψέμα προ του 2015, ότι θα “έσκιζε” τα μνημόνια και ότι οι αγορές θα “χόρευαν” στους ρυθμούς του δικού μας “νταουλιού”, ελπίζει ο πρωθυπουργός ότι δεν θα μετρήσει καταλυτικά στην ψήφο των πολιτών. Ακόμα, ελπίζει πως δεν θα μετρήσει ούτε το ότι κάνοντας τη “σώφρονα τούμπα” του 2015, παραδέχθηκε στην πράξη αυτό που έλεγαν και οι προηγούμενοι, ότι δηλαδή χωρίς μνημόνια δεν υπήρχε σωτηρία. Μάλιστα, εκμεταλλεύθηκε το γεγονός ότι στη δική του τετραετία δεν υπήρχαν εκλογές να τον ανατρέψουν για το ψέμα του.

Επιπλέον, εκείνος ανέτρεψε τους προηγούμενους παρά την αλήθεια τους, που έμπρακτα ομολόγησε. Εφάρμοσε ολόκληρο το δικό του οδυνηρό μνημόνιο, που στήριξε και η αντιπολίτευση για να “μην πάει η χώρα σε άτακτη χρεοκοπία”. Ωστόσο, δεν στήριξε τα μνημόνια των προηγούμενων, που θα τα “έσκιζε”. Τώρα, για την έξοδο στις αγορές, με τσουχτερό έστω επιτόκιο, ποια χώρα που εφάρμοσε τρία μνημόνια λιτότητας και που στις προσεχείς εκλογές της θα ανταγωνιστεί δύο μνημονιακά κόμματα δεν θα έπαιρνε δάνειο από τις αγορές;

Απόλυτες “τούμπες”

Για τη στήριξη από τους ισχυρούς διεθνείς παράγοντες, δεν ελέχθη μόνο ψέμα τότε με τα “go back Madame Merkel”. Έγιναν απόλυτες “τούμπες” από τότε μέχρι τώρα, με τους Ευρωπαίους, τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ να κάνουν μια χαρά τις δουλειές τους, “με μια αριστερή κυβέρνηση και τον λαό στον καναπέ”. Από την άλλη, το “χειρότερο” που μπορούν να δουν από τις προσεχείς εκλογές είναι “μια δεξιά κυβέρνηση” να συνεχίζει τις δουλειές τους με την “αριστερή αντιπολίτευση να μην δικαιούται να βγάλει τον λαό στους δρόμους”.

Άρα λοιπόν: Οικονομικά, μνημονιακά και γεωπολιτικά, ο Αλέξης Τσίπρας και το προσωποπαγές, σοσιαλδημοκρατικών τάσεων πλέον, κόμμα του έχουν κάθε λόγο να ελπίζουν στο καλύτερο δυνατό εκλογικό αποτέλεσμα. Ένα αποτέλεσμα που φαίνεται ότι τουλάχιστον θα τους δώσει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και που η Συμφωνία των Πρεσπών δεν φαίνεται ικανή να τους στερήσει.

Για να μην συμβούν έτσι τα πράγματα, πρέπει η οικονομία της χώρας να πάει “κατά διαβόλου”, κάτι που ουδείς εύχεται. Η καθημερινότητα του πολίτη να χειροτερέψει ραγδαία, κάτι που με εφαρμοσμένα μνημόνια δέκα ετών δεν φαίνεται. Ακόμα, χρειάζεται οι διεθνείς παράγοντες να διαπιστώσουν ότι τους κάνει σοβαρές ζημιές το κυβερνητικό κόμμα, ώστε να το θεωρήσουν “άχρηστο” και να το “στίψουν”. Οι πρωθυπουργικές “πατάτες” ουδένα από αυτούς απασχολούν.

Αυτά πρέπει να λάβουν υπ’ όψιν τους εκεί στο άλλο μικρότερο κομμάτι της κεντροαριστεράς (ΠΑΣΟΚ, ΚΙΝΑΛ, ΔΗΣΥ ή όπως και αν το πουν) και να πορευτούν αναλόγως. Με άλλο πρόσωπο και πρόσωπα. Είναι χρήσιμο να διαθέτουν τον αναγκαίο μετρημένο λαϊκισμό, που δεν ενοχλεί όταν εξαγγέλλεται -αντιθέτως-, αλλά ενοχλεί όταν εφαρμόζεται. Ακόμη, χρειάζεται να υιοθετούν θέσεις και προτάσεις που να πείθουν ότι δίνουν λύσεις αύριο.

Διότι οι πολίτες βαρέθηκαν να τιμωρούν. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι το τελευταίο μεγάλο κόμμα που θα τιμωρήσουν, όσο θα τιμωρήσουν για ό,τι δεν έπραξε σωστά. Οι επόμενες επιλογές των πολιτών δεν θα κοιτάζουν το χθες της πολύπλευρης απογοήτευσής τους. Θα κοιτάζουν το αύριο της ελπίδας τους.