Τα ομοιώματα “επαναστατών” βολεύονται με το άσυλο της βίας

Ο βίαιος μετασχηματισμός της κοινωνίας μας μετά την ομολογία χρεοκοπίας, προ δεκαετίας, έχει αφήσει ανοικτά πολλά τραύματα σε κέντρο και περιφέρεια. Η ανασυγκρότηση αργεί πολύ, ο βαθμός εθνικής αυτοπεποίθησης παραμένει χαμηλός. Μια κοινωνική πλειοψηφία ζει υπό πίεση. Οι καιροί είναι δύσκολοι.

Δεν είναι, όμως, δύσκολο να κατανοηθεί ότι σε χώρες καταχρεωμένες, παραγωγικά αδύναμες και οικονομικά ελεγχόμενες από τους δανειστές τους, όπως η Ελλάδα, η εικόνα εσωτερικής αστάθειας που δημιουργούν φαινόμενα διάσπαρτης βίας, είναι “βούτυρο στο ψωμί” των δυνάμεων που (θέλουν να) επιτηρούν αυτές τις χώρες.

Κάθε πολίτης εύκολα καταλαβαίνει ότι μόνο ζημιές προκαλούν σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία, στην κοινωνία, στην οικονομία, οι δράσεις ενός υποκόσμου κουκουλοφόρων “αναρχικών” χωρίς πρόσωπο και ένοπλων “επαναστατικών” ομάδων με δράσεις έως και στο κέντρο της πρωτεύουσας. Κάθε λογικός άνθρωπος δημοκρατικών πεποιθήσεων ξέρει να διακρίνει ανάμεσα σ’ αυτή την υποκοσμιακή βία χωρίς πρόσωπο και στις μαζικές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις πολιτών κατά τα προβλεπόμενα από το Σύνταγμα.

Αυτό που τρομάζει κάθε δημοκρατικό πολίτη δεν είναι ο όγκος και ο θόρυβος μίας διαδήλωσης όσο μεγάλη, όσο μαχητική κι αν είναι. Τρομάζει μόνο η φασιστική βία που μπορεί να εκδηλώνεται με ρόπαλα, βαριοπούλες, μολότωφ και φωτιές, με καταστροφές πανεπιστημιακής περιουσίας, κτιρίων και καταστημάτων από ομάδες νέο-βαρβάρων, είτε προγραμματισμένα με δόλιες προθέσεις, είτε από βαθιά αμάθεια, είτε και από απλή βλακεία των καταδρομέων.

Συνήγοροι των “τζάμπα” επαναστατών

Κι΄όμως, παρά το γεγονός ότι η βία καταφανώς προσφέρει αποδείξεις αστάθειας, άρα και αιτιολογεί την ανάγκη για αυξημένη επιτήρηση της χρεωμένης χώρας, από τους δανειστές, οι πάσης φύσεως τζάμπα αντιεξουσιαστές και επαναστάτες (της φακής) βρίσκουν υποστηρικτές σε κύκλους στελεχών της κοινοβουλευτικής Αριστεράς! Αυτοί θεωρούν ευθέως αντιδημοκρατικό και έργο της Δεξιάς κάθε προσπάθεια εξουδετέρωσης των μαύρων οργανωμένων δυνάμεων που με τις καταδρομές τους τραυματίζουν ευθέως τη Δημοκρατία.

Αυτή η παραμορφωμένη Αριστερά ενισχύει τη θέση του σκληρού χρηματοπιστωτικού συστήματος που ελέγχει την οικονομία και κατ’ επέκταση την πολιτική ζωή της χώρας σε μεγάλο βαθμό. Αυτοί οι “αριστεροί” δίνουν ισχυρά επιχειρήματα στις πιο ακραία συντηρητικές δυνάμεις του τόπου για την ενίσχυση μίας αστυνόμευσης, που μπορεί πράγματι, να προκαλέσει σοβαρές ζημιές με τις διαστάσεις και τις πρακτικές της. Η σύγχυση και οι “δημοκρατικές” παραισθήσεις ορισμένων πολιτικών είναι εντυπωσιακές.

Υπερασπίζονται τυφλά ένα πανεπιστημιακό άσυλο, που στη χώρα μας είναι απολύτως διασφαλισμένο, προ πολλών ετών, όπως και σε όλες τις δημοκρατικές χώρες της Δύσης. Αλλά, οι σημερινοί αριστεριστές πολιτικοί –χάρτινα ομοιώματα των επαναστατών του Μάη ’68, που, εννοείται, ουδέποτε κατανόησαν– δεν θεωρούν ως άσυλο την απρόσκοπτη διακίνηση ιδεών, επιστημονικών απόψεων και πνευματικών αναζητήσεων του φοιτητικού κόσμου. Αυτά ελάχιστα τους ενδιαφέρουν. Θεωρούν άσυλο την παροχή στέγης και προστασίας εντός των πανεπιστημιακών χώρων σε ομάδες λαθρεμπόρων, κακοποιών, ροπαλοφόρων τραμπούκων, ποικίλων φασιστοειδών και σε διακινητές ναρκωτικών!

Πανεπιστημιακό άσυλο ιδεών όχι βίας

Η κατάργηση αυτού του “ασύλου” εννοείται πως δεν είναι σήμερα υπόθεση κάποιας Δεξιάς, αλλά δημοκρατική υποχρέωση κάθε κυβέρνησης. Μόνο αρνητές της Δημοκρατίας και υποστηρικτές μιας πανεπιστημιακής παιδείας για την “πλέμπα” μπορεί να υποστηρίζουν τον αντιεξουσιαστικό υπόκοσμο που έχει κάνει σπίτι του και κέντρο καταδρομικών εξορμήσεων τους χώρους των δημόσιων πανεπιστημίων.

Μόνο αλητοφασίστες χαίρονται τα βράδια το “άσυλο” και λαθρέμποροι το αξιοποιούν την ημέρα. Αποτελεί εκδήλωση ευθέως αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς να υποστηρίζεται από μέλη του Κοινοβουλίου η οργανωμένη βία των μασκοφόρων “μαχητών της νύχτας” και η ασυλία των διακινητών λαθραίων ειδών και ναρκωτικών.

Αποτελεί επίδειξη πνευματικής σύγχυσης , πολιτικής ασυναρτησίας έως και βλακείας ,να συνδέονται τα μαύρα κυκλώματα, που μολύνουν τα πανεπιστήμια, με το «φοιτητικό κίνημα»,με τους «φοιτητικούς αγώνες κατά του φασισμού και της δικτατορίας», που επικαλούνται οι κακόφωνοι τελάληδες της “Ριζοσπαστικής Αριστεράς”, οι οποίοι και την δυσφημίζουν κατά το χειρότερο τρόπο.