Τα πέπλα της εικονικής πραγματικότητας

Στις 3 Ιουλίου ο υπουργός Ανάπτυξης άνευ χαρτοφυλακίου, Άδωνις Γεωργιάδης, οργάνωσε στο Ελληνικό την επίσημη έναρξη των έργων για τη μεγάλη επένδυση του ομίλου Λάτση. Η έναρξη περιελάμβανε μια μπουλντόζα να προσπαθεί να γκρεμίσει ένα παλαιό ακίνητο του χώρου, ώστε το μεγάλο οικόπεδο να παραδοθεί καθαρό, το συντομότερο, για τα έργα που θα ακολουθούσουν.

Μάλιστα εκείνη τη μέρα έδωσε το παρών, φορώντας κράνος και ειδικά γυαλιά προστασίας των ματιών από τη σκόνη και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, για να δουν όλοι οι Έλληνες τηλεθεατές πως αρχίζει η ανάπτυξη. Στη σύντομη ομιλία του μπροστά στις κάμερες μας είπε ότι, με την έναρξη των εργασιών «ουσιαστικά τραβάμε μια διαχωριστική γραμμή με το παρελθόν. Ο τόπος αυτός θα γίνει μια κυψέλη ανάπτυξης». Αυτά τα ξέρετε. Εκείνο που ίσως δεν ξέρετε είναι ότι την επόμενη μέρα η μπουλντόζα αποχώρησε και κανένα έργο κατεδάφισης δεν συνεχίστηκε! Αφοσιωμένοι στο έργο της παραπλάνησης της κοινωνίας, αψηφούν τους πολλαπλούς κινδύνους που αντιμετωπίζει η χώρα.

Ο πρωθυπουργός μας, πάντως, είναι αυστηρός και όταν οι υπουργοί του κάνουν λάθος, παρεμβαίνει άμεσα με εντολές και διορθώνει τα λάθη τους, όπως έκανε πρόσφατα με την υπουργό Παιδείας, η οποία ήθελε οι μαθητές και οι οικογένειες τους να επιβαρυνθούν με το κόστος αγοράς προστατευτικών μασκών. Αδιαφόρησε όμως, όταν, όπως αποκάλυψε η “Αυγή”, ο υπουργός Ανάπτυξης στις 28 Ιουλίου 2020 αποδέχθηκε την ιεραρχική προσφυγή της ασφαλιστικής εταιρείας και αποφάσισε «την ακύρωση της απόφασης επιβολής προστίμου» ύψους 100.000 ευρώ, που είχε επιβάλει η Γενική Διεύθυνση Προστασίας Καταναλωτή του υπουργείου Ανάπτυξης!

Δηλαδή, ο Άδωνις Γεωργιάδης ακύρωσε την απόφαση της υπηρεσίας του υπουργείου του, χωρίς να δικαιολογεί την απόφασή του, αλλά και χωρίς να ζητήσει από τη Διεύθυνση Προστασίας Καταναλωτή να εξηγήσει την απόφασή της. Κανένα πρόβλημα για τον αυστηρό πρωθυπουργό! Συνθήκες που θυμίζουν Κολομβία! Από ήθος και πολιτικό πολιτισμό, σκίζουμε.

Εικονική πραγματικότητα και εξουσία

Όταν στις 25 Ιουνίου, σε τηλεοπτική εκπομπή ο υπουργός Άδωνις Γεωργιάδης δήλωσε ότι η εισαγγελέας διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη πρέπει να μπει φυλακή για κατάχρηση εξουσίας, η κυβέρνηση τον κάλυψε πλήρως, αναφέροντας δια του Στέλιου Πέτσα ότι, σε αυτή την περίπτωση, «ο υπουργός μίλησε ως αγανακτισμένος πολίτης»! Κανείς όμως από τους αρμοδίους υπουργούς δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη δεν αγανάχτησε όταν έμαθε για την ανενόχλητη, κολομβιανού τύπου, διάρρηξη στο γραφείο της εισαγγελέως.

Καμιά υπόσχεση από τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη πως οι δράστες θα βρεθούν και θα λογοδοτήσουν. Επίσης, καμιά παρέμβαση και εντολή από τον πρωθυπουργό για το νέο σκάνδαλο να καούν μέσα σε ένα χρόνο δέκα(!) μονάδες ανακύκλωσης πλαστικών, που όπως μάθαμε από την πρόσφατη στην Μεταμόρφωση Αττικής, σκόρπισαν στον αέρα άφθονες καρκινογόνες ουσίες.

Σιγή ιχθύος και από τους εισαγγελείς, που στις ζόρικες υποθέσεις κρύβονται. Και ξέρετε γιατί; Διότι, όταν το τι είναι είδηση αποφασίζεται από τους χορηγούς της σημερινής πολιτικής εξουσίας, το συγκεκριμένο γεγονός, από τη στιγμή που δεν έγινε ευρέως γνωστό στην κοινή γνώμη, δεν συμφέρει να μετατραπεί σε γνωστό από μια παρέμβαση και μάλιστα του πρωθυπουργού, διότι ίσως θίγει πρόσωπα και καταστάσεις.

Εικονική πραγματικότητα

Εργαλείο έχει γίνει η εικονική πραγματικότητα. Δημιουργώντας όμως συνεχώς μια εικονική πραγματικότητα με συνεχή ψέματα, κινδυνεύεις, όταν πέσουν τα πέπλα που κρύβουν την αλήθεια, να βρεθείς μόνος. Θα φωνάζεις για τους λύκους στα πρόβατα, αλλά κανείς δεν θα σε πιστεύει. Και όταν κάποιος λέει την αλήθεια απολύεται, επειδή έκανε ζημιά στην επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης. Παράδειγμα ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού αντιναύαρχος ε.α. Αλέξανδρος Διακόπουλος, που αποκάλυψε με χαρακτηριστικό τρόπο τα συμβαίνοντα στην Ανατολική Μεσόγειο, λέγοντας: «ας μην κρυβόμαστε, το Orus Reis έκανε έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα».

Πόσο όμως μπορεί να κρατήσει αυτή η τακτική της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού; Η ύφεση καλπάζει και ο λογαριασμός της κρίσης πλησιάζει. Ποιες κάμερες θα κρύψουν τις χρεοκοπίες και την ανεργία; Την απελπισία για ένα βίο αβίωτο; Ποια θα είναι η ισχύς της χώρας και η ενότητα των Ελλήνων;