Τα “χρυσά διαβατήρια” και οι παρτάκηδες της αρπαχτής

Αυτή η κυβέρνηση, που βρίσκεται στην εξουσία σχεδόν εδώ και δέκα χρόνια, θα μπορούσε να μείνει στην ιστορία για την εφαρμογή του Γενικού Σχεδίου Υγείας, μιας μεγάλης κοινωνικής μεταρρύθμισης. Θα παραμείνει, ως φαίνεται, στη μνήμη για τα “χρυσά διαβατήρια” και για τις πολιτικές της “αρπαχτής”. Για τις πολιτογραφήσεις, τα διπλά ονόματα, για τις διασυνδέσεις με τα δικηγορικά, τα ελεγκτικά γραφεία και τους επιχειρηματίες γης, με τους οποίους έκτισε μια σχέση αλληλοεξάρτησης. Έτσι, τελικά, θα παραμείνουν στην ιστορία. Όπως έμειναν οι προηγούμενοι για τις… επιδόσεις τους στην οικονομία, την πρόσκληση στην τρόικα, για το γεγονός ότι έχουν καταφέρει να αποτελέσουν μια παρένθεση στην εξουσία, κλείνοντας πόρτες.

Αλλά το θέμα σήμερα δεν είναι οι προηγούμενοι, που κρίθηκαν και εκλογικά, πλήρωσαν τα λάθη και τις αδεξιότητές τους, αλλά οι νυν, που διανύουν και τους τελευταίους τους μήνες στη διακυβέρνηση. Και θα κριθούν για όλα, αποτιμώντας την παρουσία τους. Και για τους “άριστους των αρίστων” και για τις συγκρούσεις με τους θεσμούς. Θα κριθούν και για τη διαχείριση στο Κυπριακό. Κυρίως για τις μεγάλες πολιτικές ανορθογραφίες και ασυναρτησίες. Από τη ΔΔΟ στα δυο κράτη, στη συνομοσπονδία και τανάπαλιν. Πέρα από τις ιδεο-θύελλες, οι οποίες δημιούργησαν σύγχυση και προκάλεσαν κόστος γιατί ενεθάρρυναν τους Τούρκους και τους “συνήθεις υπόπτους” του Φόρεϊν Όφις, η πολιτική στο Κυπριακό παραμένει διαχρονικά η ίδια αδιέξοδη. Στηρίζεται σε καθορισμένες “συντεταγμένες” εδραίωσης των κατοχικών δεδομένων.

Στην ημερήσια διάταξη αυτές τις ημέρες, είναι το θέμα με τα “χρυσά διαβατήρια”. Κυκλοφόρησε η έκθεση του Γενικού Ελεγκτή, προκάλεσε -ως αναμενόταν- πολιτικές αντιπαραθέσεις, ενώ έγινε μια πρώτη συζήτηση στην Επιτροπή Ελέγχου της Βουλής. Και τι κυριάρχησε; Κόντρες υψηλών τόνων του κυβερνητικού στρατοπέδου με την αντιπολίτευση και στη μέση ο Γενικός Ελεγκτής. Το αποτέλεσμα; Να λέγει ο καθένας τα δικά του. Να αλληλοκατηγορούνται, να φρεσκάρουν τις μνήμες για το «Αλ Τζαζίρα» (επειδή αφορά στους αντιπάλους, τους εντάσσει κι αυτούς στη βρωμιά!), τους Κινέζους με τα διπλά ονόματα και τις ψεύτικες διευθύνσεις. Τα σπίτια, που ήταν… χωράφια, το μειωμένο ΦΠΑ του “φιλεύσπλαχνου” κράτους, που σκέφτεται την επιβίωση των νέων συμπολιτών μας!

Τάτσα και… καθαρά χέρια

Παρακολουθούμε αυτή την περίοδο, τους νυν να “ανησυχούν” για την εικόνα του κράτους, ενώ οι ίδιοι την έχουν κάνει ένα με το πάτωμα. Με τον πάτο. “Ανησυχούν” μήπως και οι Βρυξέλλες ανοίξουν ξανά το θέμα (γιατί άραγε δεν το θέλουν;), λες και η Ε.Ε. δεν ξέρει τι “κοπέλια” είμαστε. Το Πρόγραμμα έγινε, λένε, για να ελκύσουν ξένες επενδύσεις και υποστηρίζουν πως… δούλεψε. Αυτό και αν είναι δούλεμα! Εάν όντως τούτο ισχύει, γιατί καταργήθηκε; Επειδή γινόντουσαν παρατυπίες. Επειδή δεν κρατούσαν ούτε τα προσχήματα και το πάρτι ήταν χωρίς τέλος.

Και τώρα τι θα γίνει; Μάλλον τίποτε! Το ζητούμενο θα πρέπει να είναι η διόρθωση των στρεβλώσεων, ώστε να μην κληρονομούνται από εξουσία σε εξουσία. Το ζητούμενο είναι να σταματήσει η δυσφήμιση της χώρας, που κυκλοφορεί μονίμως με “τάτσα“. Πότε ως κράτος -πλυντήριο και άλλοτε ως μάνατζερ που πωλεί ευρωπαϊκές υπηκοότητες. Όλα αυτά θα τα βρίσκουμε μπροστά μας όσο, αντί λύσεις, προσπαθούν οι ενδιαφερόμενοι να φωνάζουν ο ένας πιο δυνατά από τον άλλο. Οι θορυβοποιοί θέλουν τα σκάνδαλα να υπάρχουν, για να τα χρησιμοποιούν κατά αντιπάλων. Θέλουν τα σκάνδαλα γιατί είναι το οξυγόνο τους, η επιβίωσή τους.

Και οι πολίτες; Με τον χλευασμό στα Mέσα κοινωνικής δικτύωσης τίποτε δεν αλλάζει. Είναι ανέξοδη αντίσταση και αντίδραση. Στην ουσία είναι ανεκτικότητα. Το ζητούμενο να εκτεθούν οι “παρτάκηδες της αρπαχής” και να πληρώσουν ενώπιον της Δικαιοσύνης. Αυτός, όμως, ο δρόμος είναι μακρύς και σκληροτράχηλος. Χρειάζονται ανατροπές και… καθαρά χέρια.