Τα σκέρτσα του Σκέρτσου

Ο εκτελών χρέη κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Άκης Σκέρτσος δήλωσε ότι «δεν είναι νομικώς ενεργές και δικαστικώς επιδιώξιμες οι γερμανικές (πολεμικές) αποζημιώσεις». Πού το ξέρει ο Άκης μας; Νομικός δεν είναι, ιστορικός του ζητήματος δεν είναι κι ως μη εκλεγείς, δεν νομιμοποιείται να ομιλεί την προτεραία των εκλογών και ματαιώνει πιθανή ενέργεια της, προσεχούς, νέας κυβερνήσεως.

Μέχρι της 2α Ιουλίου, δεν θα ξέρει ούτε ο ίδιος εάν θα είναι μέλος της κυβερνήσεως που θα σχηματισθεί. Τότε θα έχει ολοκληρωθεί ο εκλογικός κύκλος που ξεκινά την Κυριακή 21.5.23. Οπότε καλόν θα ήταν ο κ. Σκέρτσος να σιωπά, διότι η σιγή «κόσμον φέρει ακόμη στους… ακκιζομένους» κατά διαχρονική παροιμία του λαού μας.

Όλως ανεπικαίρως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επελήφθη των γερμανικών αποζημιώσεων, διότι ο κ. Σκέρτος είναι πολύ μικρός ν’ ακυρώσει την ελληνική σύγχρονη ιστορία, την απόφαση της Βουλής επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και την παραδοχή του Γερμανού καγκελαρίου Όλαφ Σόλτς, κατά την περυσινή επίσκεψη του στην Αθήνα, οπόταν δημοσίως αναγνώρισε το ηθικό πρόβλημα που βαρύνει την δημοκρατική Γερμανία απέναντι στον ελληνικό λαό.

Οι Έλληνες υπέστησαν τα πάνδεινα από την ναζιστική Κατοχή στο διάστημα 1941-44. Συνεπώς την ευθύνη της ακριτομυθίας του εκπροσώπου της, φέρει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, την στιγμή που ο τόπος καταγωγής του μαρτύρησε υπό τον δυνάστη της Κατοχής, τον διαβόητο στρατηγό Μίλλερ.

Ο Μίλλερ ως και ο ομόλογος του Αντρέ εν συνεχεία τουφεκίσθηκαν για τα εγκλήματα των εις βάρος του κρητικού λαού. Βέβαια, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ως υπουργός Οικονομικών και πρωθυπουργός, ουδέποτε επεδίωξε την καταβολή αποζημιώσεως για τα γερμανικά εγκλήματα στην Ελλάδα. Το ίδιο το 1956 κι ο “εθνάρχης” Κωνσταντίνος Καραμανλής, απαλλάξας τον Μαξ Μέρτεν για τα εγκλήματα του κατά των Ελληνοϊουδαίων της Θεσσαλονίκης.

Νωρίτερα, το 1953, όταν ο υπουργός Συντονισμού επί κυβερνήσεως του Ελληνικού Συναγερμού, ο Σπύρος Μαρκεζίνης, έκαμε κρυφές διαπραγματεύσεις με την γερμανική κυβέρνηση του Αντενάουερ, εξαναγκάσθηκε σε παραίτηση υπό του πρωθυπουργού, στρατάρχου Αλεξάνδρου Παπάγου. Όλες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις της Ελλάδος δεν επεδίωξαν τις γερμανικές αποζημιώσεις, όχι διότι αυτές ήσαν νομικώς ανενεργές, αλλά επειδή οι ίδιες ήταν αδύναμες έναντι της ανερχομένης γερμανικής οικονομικής ισχύος μέσα στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.

Βλάπτουν τα… σκέρτσα του Σκέρτσου!

Αλλά το πρόβλημα δεν ήταν οικονομικό, ούτε καν πολιτικό. Ήταν και είναι κυρίως ηθικό: Δεν μπορεί η Γερμανία να αποζημιώνει τους Εβραίους, τους Πολωνούς και τους Γερμανούς αντιφρονούντες του Τρίτου Ράϊχ και ν’ αγνοεί επιδεικτικώς τα χιλιάδες θύματα της Γερμανικής θηριωδίας στα Καλάβρυτα, στο Δίστομο, στη Κρήτη, στη δυτική και βόρειο Ελλάδα διαρκούσης της Κατοχής. Τις εκτελέσεις ομήρων, της τελευταίας στιγμής το 1944, στο Χαϊδάρι και στην Καισαριανή, μεταξύ των οποίων της ηρωΐδος Ελένης Καραγιάννη και να τις λησμονεί ο κ. Σκέρτσος που τότε δεν είχε ακόμη γεννηθεί.

Ούτε να μείνουν χωρίς αποζημίωση οι καταστροφές που επέφεραν οι γερμανικοί βομβαρδισμοί στον Πειραιά, στον Ισθμό της Κορίνθου και στην Ελευσίνα, την εποχή που Ελλάς και Γερμανία δεν ήταν ακόμη εμπόλεμες (προ της γερμανικής εισβολής, στις 6ης Απριλίου του 1941) κατά βαρεία παράβαση των κανόνων του πολέμου.

Μήτε το διαβόητο διεθνώς δάνειο της ναζιστικής Γερμανίας, ύψους εννέα δισεκατομμύριων δολαρίων σήμερα μαζί με τους τόκους, να μην αποπληρωθεί στην καταχρεωμένη Τράπεζα της Ελλάδος. Το πλήρωσαν ακριβά οι Αθηναίοι με την πείνα τους 1941 και ’42 και τον πληθωρισμό που προκάλεσαν οι χιτλερικοί “γκαουλάιτερ” την τετραετία της Κατοχής.

Τέλος, αλλ’ όχι άνευ σημασίας, ο σπόρος του εν συνεχεία “εμφυλίου πολέμου” με τον ΕΛΑΣ ανάγεται και στις προσπάθειες των Γερμανών επιτελών της Βέρμαχτ που τον καλλιέργησαν, που καλόβλεπαν τις συγκρούσεις των κομμουνιστών με τον ΕΔΕΣ του στρατηγού Ζέρβα. Βέβαια, όλα αυτά αγνοεί ο κ. Σκέρτσος και ο Κυριάκος Μητσοτάκης που τον διόρισε. Τον βλάπτει όμως πολιτικώς τον τελευταίο με τα σκέρτσα (*) του…

---

(*) Στα ιταλικά, οι… ακκισμοί και τα πολιτικά νάζια του συγχρόνου Άκη