Τα συν και τα πλην της συμφωνίας με την Αίγυπτο

Η συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου για την τμηματική οριοθέτηση των ΑΟΖ, που καθορίζεται από το σημείο Ε (33-24-56.14 Ν, 026 Ε) μέχρι το Α (33-53-05 Ν, 027-59-02 Ε), χαρακτηρίζεται καταρχήν θετική, αν λάβουμε υπόψη μας την σημερινή γεωπολιτική κατάσταση, σε συνδυασμό ότι βρισκόμαστε υπό την απειλή μιας άκρως επιθετικής αναθεωρητικής χώρας, όπως είναι η Τουρκία.

Είναι θετική γιατί διεμβολίζει κάθετα το τουρκολιβυκό μνημόνιο και με αυτό το τρόπο ακυρώνει την υποτιθέμενη χερσαία επαφή μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης. Παράλληλα βάζει τέρμα στην τουρκική λογική ότι τα νησιά δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα. Ωστόσο, αφήνει ακάλυπτο το θαλάσσιο χώρο  νοτιοανατολικά της Ρόδου και στο σύμπλεγμα των νήσων του Καστελόριζου, που θα μπορούσε η Αίγυπτος αν ήθελε να καλύψει την εν λόγω θαλάσσια περιοχή.

Ένα άλλο αρνητικό σημείο που ενδεχομένως θα μας δημιουργήσει πρόβλημα μεταγενέστερα στην οριοθέτηση, είναι η μειωμένη επήρεια της Κρήτης στην εν λόγω συμφωνία που προσδιορίζεται μειωμένη τουλάχιστον κατά 5% περίπου. Η Αθήνα βλέποντας την άρνηση της Αιγύπτου για ολική οριοθέτηση που θα ήταν το επιθυμητό, έπραξε αυτό που απαιτεί η λογική “το αυτονόητο”, αν λάβουμε υπόψη μας την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη γειτονιά μας στην παρούσα χρονική περίοδο.

Βεβαίως τώρα πληρώνουμε τις αμαρτίες των παρελθόντων χρόνων. Ήταν μία επιτυχημένη  αιφνιδιαστική κίνηση της Αθήνας που εξυπηρετεί μέχρι ενός σημείου τα ελληνικά συμφέροντα, αφού αποτελεί ένα βασικό σημείο αναφοράς  (που δεν υπήρχε) για τα περαιτέρω διπλωματικά βήματά μας. Οφείλουμε  πριν είναι αργά, να κλείσουμε και τα ανατολικά θαλάσσια κενά μας.

Από τις πρόσφατες δηλώσεις του Νίκου Δένδια διαφαίνεται ότι πρόθεση της κυβέρνησης είναι να προχωρήσει σε συμφωνία οριοθέτησης με την Κυπριακή Δημοκρατία ώστε, να κλείσει το κενό που δημιουργείται νοτιοανατολικά της Ρόδου και του συμπλέγματος των νήσων του Καστελλόριζου ή να προβούμε στην επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια σε ορισμένες περιοχές κατά την κρίση μας.

Άριστες σχέσεις Άγκυρας-Βερολίνου

Θα προέτρεπα αυτό να γίνει το ταχύτερο για να προλάβουμε ενδεχόμενη τουρκική πρόκληση στη περιοχή του συμπλέγματος του Καστελόριζου, κατοχυρώνοντας  με αυτό το τρόπο τη θέση μας ως ένα επιπλέον σημείο αναφοράς. Η τουρκική αντίδραση ήταν αναμενόμενη και αυτό φαίνεται καθαρά από τις δηλώσεις του Ταγίπ Ερντογάν:

«Δεν υπάρχει τέτοια συμφωνία. Η Μέρκελ μου ζήτησε να σταματήσουμε τις γεωτρήσεις. Τώρα τις ξεκινούμε και πάλι[…]Η Μέρκελ μου ζήτησε να σταματήσω τις εργασίες γεώτρησης. Είπαμε, αν εμπιστεύεστε την Ελλάδα, θα σταματήσουμε τις δραστηριότητες γεώτρησης για 3-4  εβδομάδες, αλλά εμείς δεν τους έχουμε εμπιστοσύνη». 

Από αυτές τις δηλώσεις αποδεικνύονται  οι άριστες φιλικές σχέσεις μεταξύ των δύο ηγετών της καγκελαρίου Μέρκελ με τον Τούρκο πρόεδρο. Αφού η όλη εκτόνωση της κρίσης  της 26ης Ιουλίου προέκυψε και, με την επίκληση της ιδιαίτερης φιλίας μεταξύ των δύο ηγετών. Ωστόσο από τα παραπάνω, αποδεικνύονται και κάποια γεγονότα που λειτούργησαν και συνεχίζουν να  λειτουργούν αρνητικά σε βάρος της Ελλάδας. Όπως:

• Γιατί οι Γερμανοί μας έδειξαν “κόκκινη κάρτα” στη σύνοδο του Βερολίνου.
• Γιατί οι Τούρκοι αλωνίζουν στο Αιγαίο και στην Κύπρο ανενόχλητοι χωρίς συνέπειες από την ΕΕ.
• Γιατί μέχρι και σήμερα η Τουρκία  δεν έχουν υποστεί οικονομικές κυρώσεις από την ΕΕ.
• Γιατί υφίσταται το φιάσκο του εμπάργκο της επιχείρησης “Ειρήνη”, όπου η Τουρκία μετέφερε και συνεχίζει να μεταφέρει στρατιωτικό εξοπλισμό και ανθρώπινο δυναμικό στη κυβέρνηση της Τρίπολης.

Τώρα, θα έχουμε το δεύτερο μέρος του έργου αναμένοντας τις τουρκικές κινήσεις, οι οποίες ενδεχομένως θα κλιμακωθούν εφόσον η ΕΕ και οι ΗΠΑ διατηρήσουν ίσες αποστάσεις μεταξύ των δύο χωρών. Θα συνιστούσα την ενεργοποίηση της ελληνογαλλικής αμυντικής συμφωνίας που οφείλει κατά τη γνώμη μου να έχει και συγκεκριμένη στρατιωτική συνεργασία  με ότι αυτό συνεπάγεται, που θα δέσει αμυντικά με την αντίστοιχη  αμυντική συμφωνία της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Τι πρέπει να κάνει η κυβέρνηση

Στο τέλος Αυγούστου είναι προγραμματισμένες οι σύνοδοι των υπουργών των Εξωτερικών και Άμυνας της ΕΕ. Η κυβέρνηση οφείλει: Να θέσει το θέμα των οικονομικών κυρώσεων, με αντικειμενικό σκοπό να τερματίσει την επιθετική τακτική της Τουρκίας, μέχρι η γείτονα χώρα να καταλάβει ότι το σχέδιο της “Γαλάζιας Πατρίδας” που επικαλείται ότι θα πρέπει να το ξεχάσει, αν θέλει να ενισχυθούν οι σχέσεις της με την ΕΕ.

Οι χάρες της ΕΕ και οι δικές μας σε ένα “κακομαθημένο παιδί” που επιθυμεί χρησιμοποιώντας τη βία να δημιουργεί από το πουθενά συνθήκες ολικού αναθεωρητισμού πρέπει να τερματίσουν. Αυτό το παιδί πρέπει να καταλάβει ότι οι λαοί μας οφείλουν να ζήσουν σε ένα νέο καθεστώς ειρήνης, συνεργασίας με αμφότερες τις κοινωνίες να ευημερούν και, για να επιτευχθεί αυτό, απαιτείται ο αλληλοσεβασμός των υπαρχόντων συνόρων στη ξηρά στη θάλασσα και στον αέρα.

Η Γερμανία που έχει την προεδρία της ΕΕ, οφείλει να τερματίσει την πολιτική των ίσων αποστάσεων και να επιλέξει αν θα υπερασπιστεί  τα κυριαρχικά δικαιώματα  της Ευρώπης, αν θα δείξει αλληλεγγύη σε  μία χώρα που απειλείται και ανήκει στην ίδια οικογένεια ή θα επιλέξει να δικαιώσει τον αντάρτη της περιοχής με ότι αυτό θα ακολουθήσει στη συνέχεια.

Στο προσεχές διάστημα  θα έχουμε κρίσιμα επεισόδια, αναμένω από την κυβέρνηση να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων που απαιτεί ο ελληνικός λαός, τόσο στην αποτελεσματική αντιμετώπιση της απειλής όσο και στις διπλωματικές κινήσεις της με την ΕΕ και τις ΗΠΑ.