Τελικά, μπορεί κάποιος από την αντιπολίτευση να κυβερνήσει;

Και η αλήθεια είναι ότι πριν αρχίσουν τις προτάσεις μομφής, που μάλλον θα συσπειρώσουν την κυβέρνηση, πριν αρχίσουν τις περιοδείες σε όλη τη χώρα, η αντιπολίτευση πρέπει να απαντήσει σε ένα ερώτημα. Δεν έχουν κανένα λόγο να βάζουν τον κόσμο τους να τρέχει για να οργανώνει συγκεντρώσεις και να δουλεύει για να φτιάξει προγράμματα που δεν μπορούν να εφαρμοστούν, εάν πρωτίστως δεν αντιμετωπίσουν κατάματα την αλήθεια: Κι αυτή είναι ότι κανένας από τους αρχηγούς των σημερινών κομμάτων δεν μπορεί να γίνει πρωθυπουργός. Εάν δεν θέλουν να μοιάζουν με γκρουπούσκουλα διαμαρτυρίας αυτό το ζήτημα οφείλουν να λύσουν. Ποιος μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη;

Πρώτα από όλα το ΠΑΣΟΚ λόγω της ιστορίας του. Δεν μπορεί απλά να δηλώνει αξιωματική αντιπολίτευση και να μην έχει διαφορετική πρόταση εξουσίας. Εάν θέλει να κρατήσει την αυτόνομη πορεία του, έχει υποχρέωση να προσφέρει μια ρεαλιστική προοπτική για τη διακυβέρνηση της χώρας. Όχι θεωρητική, πολύ πρακτική, με ονοματεπώνυμο. Εάν δεν μπορούν να φανταστούν ποιος είναι αυτός, μπορούν να κάνουν μια έρευνα και να τους το δείξει. Με στοιχεία και δεδομένα. Όπως έχουν σήμερα τα πράγματα δεν υπάρχει άλλη λύση.

Άλλος ο αρχηγός του κόμματος και άλλος ο υποψήφιος πρωθυπουργός. Όπως σε τόσες και τόσες αναπτυγμένες χώρες του κόσμου. Εάν δεν το κάνουν, όσο είναι καιρός, θα είναι δώρο στη ΝΔ. Θα έχουν την ευθύνη για την περαιτέρω άνοδο των κομμάτων της Δεξιάς και θα χάσουν εκ των πραγμάτων τη δυνατότητα συνέχισης της αυτόνομης πορείας του. Τότε, όλοι θα ευελπιστούν μόνο στη συνεργασία των κομμάτων της προοδευτικής παράταξης.

Η αριστερή αντιπολίτευση

Αντίστοιχα, τα κόμματα της Αριστεράς. Δεν επιτρέπεται να εμφανίζουν αυτή την εικόνα. Η ευθύνη τους για την άνοδο της Δεξιάς είναι τεράστια. Δεν νοείται Αριστερά με προσωπικές στρατηγικές. Κάθε γωνία και διαφορετικός αρχηγός. Ο ΣΥΡΙΖΑ του Φάμελλου, η Νέα Αριστερά του Χαρίτση και του Τσακαλώτου, η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής, το Κίνημα Δημοκρατίας του Κασσελάκη, το Μέρα 25 του Βαρουφάκη, ο Κόσμος του Κόκκαλη και η ΛΑΕ του Λαφαζάνη. Πριν από οτιδήποτε άλλο πρέπει να γίνει ένας διαχωρισμός.

Ποιος θέλει να κερδίσει την εξουσία και ποιος θέλει να κάνει πλάκα και διαμαρτυρία. Όσοι αποφασίσουν ότι μπορούν να προσφέρουν μια προοδευτική και εναλλακτική στην κοινωνία, έχουν την υποχρέωση να συνεργαστούν. Με έναν αρχηγό, όπως τότε που κέρδισαν, αλλιώς δεν γίνεται. Το πρόσωπο είναι γνωστό, η Αριστερά έχει ηγέτη. Υποχρέωση όλων τους είναι να τον πείσουν να επιστρέψει ή αλλιώς, να υποστηρίξουν ξεκάθαρα και χωρίς υποσημειώσεις, τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ.

Τέλος, ήρθε η ώρα και τα κόμματα της Δεξιάς να πάρουν τον ρόλο τους σοβαρά. Τρία κόμματα με προοπτική πάνω από 20%. Ενώ θέλουν να δείχνουν μια διαφορετική εικόνα από την Αριστερά, εμφανίζουν τις ίδιες παθογένειες και τα ίδια συμπτώματα. Περιμένουν το θείο χρίσμα από την Αμερική; Εάν δεν βρουν τρόπο να ενωθούν και να βγει ένας καταξιωμένος μπροστά, εάν κρατήσει ο καθένας το μαγαζί του, θα παραμείνουν ακίνδυνοι και μέρος και αυτοί του συστήματος.