Θα εξελιχθεί σε μπούμερανγκ για τον Μητσοτάκη η υπόθεση Αποστολάκη;

Απανωτά χτυπήματα ανταλλάσσουν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση με αφορμή την υπόθεση Αποστολάκη, η υπουργοποίηση του οποίου εξελίχθηκε σε φιάσκο. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί τον πρωθυπουργό για «πολιτικό τακτικισμό» και επικοινωνιακές πρακτικές και η κυβέρνηση, δια του εκπροσώπου της, προσάπτει στην αντιπολίτευση χειρισμούς δολοφονίας χαρακτήρα και άσκηση πιέσεων σταλινικού τύπου. Η υπόθεση πάντως τείνει να εξελιχθεί σε μπούμερανγκ για τον Μητσοτάκη, στον οποίο ανήκει άλλωστε και η πρωτοβουλία των κινήσεων.

Πιάνοντας το νήμα από την αρχή, βλέπει κανείς ότι τα όποια οφέλη από την αρχική ανακοίνωση της ανάθεσης του νεοσύστατου υπουργείου Πολιτικής Προστασίας στον Ευάγγελο Αποστολάκη δεν κράτησαν παρά μόνον σκάρτες δύο ώρες. Και ποια ήταν αυτά; Καταρχήν η κάλυψη του γεγονότος ότι ο ανασχηματισμός που ανακοινώθηκε ήταν περιορισμένης έκτασης, με «τιμωρητική», όσο και αν η κυβέρνηση το αρνείται, διάθεση για εμπλεκόμενους υπουργούς στη διαχείριση των δύο μεγάλων κρίσεων: της πανδημίας και των πρόσφατων πυρκαγιών.

Στην πορεία ωστόσο δεν χάθηκε μόνον αυτό. Με την τροπή που πήρε η υπόθεση, μετά τους βαρύτατους αρχικούς χαρακτηρισμούς του ΣΥΡΙΖΑ για τον Ευάγγελο Αποστολάκη, οι οποίοι οδήγησαν στην μη αποδοχή της θέσης του υπουργού Πολιτικής Προστασίας, ο πρωθυπουργός έκανε ένα δεύτερο λάθος. Και αυτό ήταν ότι μετά την άρνηση του κ. Αποστολάκη προχώρησε στην κατάργηση του νεοσύστατου υπουργείου, μέσω του οποίου γινόταν η αυτονόμηση, άρα και η αναβάθμιση, της Πολιτικής Προστασίας. Έτσι όμως χάθηκε και το αρχικό όφελος από το γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανιζόταν να δείχνει εμπράκτως την πρόθεση του για μια νέα και πιο αποτελεσματική Πολιτική Προστασία.

Η δυναμική της υπόθεσης Αποστολάκη

Η άρνηση άλλωστε του κ. Αποστολάκη να αναλάβει το υπουργείο, επικαλούμενος την έλλειψη διακομματικής στήριξης, λίγη ώρα μετά την ανακοίνωση της επιλογής του για αυτήν την θέση, δεν καταργεί τον πρωθυπουργό. Και σίγουρα δεν αποτελεί μια αρνητική πρωτιά για τον Μητσοτάκη, αφού ανάλογο περιστατικό έχει συμβεί και στο παρελθόν. Πρώτος “παθών” ήταν ο Αντώνης Σαμαράς, το 2012, όταν είχε ανακοινώσει τον διορισμό του Βασίλη Ράπανου στη θέση του υπουργού Οικονομικών. Λίγες ώρες πριν την ορκωμοσία όμως, έλαβε επιστολή παραίτησης, στην οποία ο τότε διοικητής της Εθνικής Τράπεζας επικαλούνταν προβλήματα υγείας που δεν του επέτρεπαν να ασκήσει τα καθήκοντα του υπουργού.

Ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκε η υπόθεση στέρησε από την κυβέρνηση και τη δυνατότητα να  στηρίξει τα μηνύματα που ήθελε αρχικά να περάσει με τον ανασχηματισμό. Ότι δηλαδή δεν καταργεί ως επιλήψιμα τα δύο χρόνια κυβερνητικού έργου και ότι παρεμβαίνει μόνον σε τομείς που υπήρξαν κρίσεις (Υγεία και Πολιτική Προστασία), οι οποίες επέφεραν κούραση και κατά μια λογική εξήγηση και δυσφορία των πολιτών για τα κυβερνητικά στελέχη που τις διαχειρίστηκαν. Παραλλήλως έδωσε το δικαίωμα στην αντιπολίτευση και κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ, να μιλά για «επιβεβαίωση του πολιτικού τακτικισμού» μετά την ακύρωση της απόφασης για τη δημιουργία του νέου υπουργείου για την κλιματική κρίση.

Κυβερνητικές πηγές, αλλά και κυβερνητικά στελέχη, αποδίδουν αυτήν την εξέλιξη στον ΣΥΡΙΖΑ, κατηγορώντας τον ότι με τις πιέσεις που άσκησε στον πρώην υπουργό του δυναμίτισε το συναινετικό κλίμα και την προσπάθεια της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού να προχωρήσει σε συνεννόηση με τα κόμματα την αναβάθμιση των πολιτικών για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και των φυσικών καταστροφών.

Και έτσι να είναι όμως, δεν δικαιολογείται η κατάργηση του υπουργείου, επειδή ο πρώην αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων και πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ δεν δέχθηκε να το αναλάβει. Η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός χρεώθηκαν άλλωστε, το πρώτο δίωρο, την θετική ανταπόκριση για την ίδρυση του συγκεκριμένου υπουργείου, οι ίδιοι είναι που δέχονται στη συνέχεια και τις αρνητικές κρίσεις για την κατάργησή του.

Η υπόθεση Αποστολάκη φαίνεται όμως ότι προκαλεί τριγμούς και στο εσωτερικό της ΝΔ. Το περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, φέρεται να εκφράζει “οργή” για την παραλίγο υπουργοποίηση του πρώην υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Και ο λόγος δεν είναι βέβαια ότι αντιδρούν στην αναβάθμιση των πολιτικών για την Πολιτική Προστασία. Οι “Σαμαρικοί” δεν ξεχνούν ότι ο Ευάγγελος Αποστολάκης ήταν υπουργός Αμύνης, όταν η κυβέρνηση Τσίπρα υπέγραφε την Συμφωνία των Πρεσπών. Στέλνουν έτσι το μήνυμα, ότι δεν έχει γίνει “υποστολή σημαίας” για το “Μακεδονικό” και ότι το «βέτο» για τα μνημόνια συνεργασίας με την Βόρεια Μακεδονία είναι πάντα εδώ.