Θα γίνει η Ελλάδα ο χρήσιμος ηλίθιος των ΗΠΑ;

Εν όψει των επικείμενων εκλογών στην Ελλάδα και σε συνέχεια του προβληματισμού που αναπτύξαμε στο προηγούμενο άρθρο μας, το καίριο ερώτημα είναι αν οι Έλληνες πολίτες ψηφίσουν και πάλι τα κόμματα και τους πολιτικούς που τους έφτασαν σε αυτήν την κατάσταση. Αν το κάνουν, οι εκλογές θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα από τα τελευταία καρφιά στο φέρετρο της χώρας…

Πριν εξετάσουμε τα ζητήματα, ας αναλογιστούμε τον κ. Μητσοτάκη, ο οποίος μοιάζει να έχει την πρόθεση να μετατρέψει την Ελλάδα σε κατ’ εξοχήν αμερικανική στρατιωτική βάση. Ως περισσότερο πομπώδης, παρά βαθυστόχαστος, ομιλητής, ο Μητσοτάκης στηρίζεται σε κάποιους μάλλον αλλόκοτους ψευτο-ακαδημαϊκούς, φορείς πολιτικής ατζέντας, για τη διαμόρφωση της εξωτερικής του πολιτικής. Αναρωτιέται κανείς, ποιος στην ευχή συμβούλεψε τον κ. Μητσοτάκη να επιδοκιμάσει ανόητα την παράνομη δολοφονία του διοικητή των ειδικών δυνάμεων των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν, Κασέμ Σολεϊμανί;

Ποια είναι λοιπόν τα προεκλογική μηνύματα της Νέας Δημοκρατίας; Αναμφίβολα η σταθερότητα, ο μελλοντικός πλούτος και περισσότερα χρήματα στις τσέπες των πολιτών. Παρόλα αυτά οποιοσδήποτε με βασικές γνώσεις οικονομετρικών μπορεί να διακρίνει ότι ο Μητσοτάκης είναι προθυμότερος να συνδράμει τα πολεμικά σχέδια της Ουάσινγκτον και των Βρυξελλών εναντίον της Ρωσίας, παρά να πληρώσει τις συντάξεις των πολιτών του στην ώρα τους.

Ας μην ξεχάσουμε, επίσης, τους ολοένα και στενότερους δεσμούς της Ελλάδας (και της Κύπρου) με το Ισραήλ, με στόχο το Ιράν, αλλά και την Τουρκία, σε μια συγκυρία όπου η Σαουδική Αραβία και το Ιράν αρχίζουν να συνεργάζονται. Αυτή είναι απόλυτη διπλωματική ανοησία, ενώ ο κόσμος γίνεται πολυπολικός. Η Ελλάδα μεταβάλλεται σε έναν από τους “χρήσιμους ηλιθίους” της Αμερικής.

Τσίπρας και Βαρουφάκης

Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, η στήριξή του για τα αμερικανικά σχέδια είναι πιο διακριτική, αλλά όχι λιγότερο ολέθρια για την Ελλάδα και τους πολίτες της: ο Τσίπρας επαναλαμβάνει τη δέσμευσή του, αν σχηματίσει κυβέρνηση, να φέρει αμέσως προς ψήφιση στη Βουλή νομοσχέδιο για την “ισότητα γάμου για όλους”, αναφερόμενος στα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ κλπ.

Ο ίδιος επιθυμεί να εισαγάγει στη χώρα του τη στρεβλή και ξένη προς την Ελλάδα σκανδιναβική και αγγλοσαξονική καταστροφική για την οικογένεια ψευτο-ηθική και έτσι να υπονομεύσει περαιτέρω τον θεσμό της οικογένειας και την κοινωνία. Ίσως επιχειρεί να αποσπάσει την προσοχή του εκλογικού σώματος από το γεγονός ότι ο ίδιος εγκατέλειψε την Ελλάδα στο ζήτημα της παραμονής στο Ευρώ.

Αναφορικά με το Diem 25, δημιούργημα του ψευτο-ακαδημαϊκού Γιάνη Βαρουφάκη, το κίνημα έφτασε κομπορρημονώντας μέχρι τις Βρυξέλλες και έπειτα κατέρρευσε, μαζί με τον τότε συνοδοιπόρο του, Αλέξη Τσίπρα. Ο Βαρουφάκης αποδείχτηκε όλο εικόνα, χωρίς ουσία. Έχει επίσης ταυτιστεί με τις θέσεις του Μητσοτάκη, επιτιθέμενος στον πρόεδρο Πούτιν, αποκαλώντας τον “δικτάτορα” και “εγκληματία πολέμου”, προδίδοντας την έλλειψη τακτ του στη διεθνή σφαίρα, παρόλες τις ακαδημαϊκές του περγαμηνές και την εμμονή του με τη “Θεωρία Παιγνίων”.

Μία πρόταση για ελληνοτουρκική συνεργασία

Ποια είναι τα πραγματικά ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν για να διασφαλιστεί ένας βαθμός σταθερότητας, αυτοσεβασμού και ανεξαρτησίας; Πρώτον, ένας τίμιος και αποτελεσματικός διοικητικός μηχανισμός. Δεύτερον, μια εξισορρόπηση της εξωτερικής πολιτικής: οι Έλληνες οφείλουν να αντιληφθούν ότι πολλά από τα οικονομικά τους δεινά προέρχονται από την υποταγή τους στις αντιρωσικές στρατηγικές των αγγλοσαξόνων, οι οποίες έχουν δυσανάλογο τίμημα. Οι ΗΠΑ κατορθώνουν να συντηρούν τις ελληνοτουρκικές εντάσεις, σε βαθμό που οι Έλληνες φορολογούμενοι πληρώνουν τεράστια ποσά για την αγορά εξοπλισμών, καθώς και για τη στήριξη της Ουάσινγκτον και των Βρυξελλών εναντίον της Μόσχας.

Αν κατάφερνε η Ελλάδα να μιμηθεί τη διπλωματία της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, θα παρέμενε φιλική προς τις ΗΠΑ, αλλά θα διαπραγματευόταν με την Τουρκία και τη Μόσχα με στόχο την επίλυση του ζητήματος της υφαλοκρηπίδας. Η Αμερική θα επιχειρούσε ασφαλώς να υπονομεύσει οποιαδήποτε απόπειρα ελληνο-τουρκικής συνεργασίας με τη Μόσχα, σε ζητήματα ασφάλειας. Πράγματι, πολλοί από εσάς τους αναγνώστες μπορεί να σκέφτεστε ότι η ιδέα μιας ελληνο-τουρκο-ρωσικής συνεργασίας είναι καθ’ εαυτή αφελής, δεδομένων των τουρκικών και ελληνικών απειλών και ρητορικών και ότι η Τουρκία είναι απλά αποφασισμένη να αρπάξει ένα δύο ελληνικά νησιά.

Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να τσαλακώσω λιγάκι τα λόγια και τις απόψεις των φανατικών: Ως μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης, η Ελλάδα και η Τουρκία θα μπορούσαν να αξιώσουν την επιστροφή των Ελγίνειων Μαρμάρων, με την δεύτερη να παραδέχεται ότι ο οθωμανικός προκάτοχός της ποτέ δεν έδωσε το δικαίωμα στο παιδί για όλα τα θελήματα από τη Σκωτία, να αποσπάσει τα μάρμαρα από τον Παρθενώνα. Σε αντάλλαγμα, η Ελλάδα θα μπορούσε να σταματήσει να υποστηρίζει τους στόχους των Κούρδων*.

Οποιαδήποτε μορφή ακόμα και υποθετικής ελληνο-τουρκο-ρωσικής συνεργασίας, την οποία η Ουγγαρία κάλλιστα θα μπορούσε να υποστηρίξει, θα σηματοδοτούσε την εισαγωγή ενός βαθμού λογικής στα πράγματα της Ανατολικής Μεσογείου. Ενώ ο κόσμος γίνεται περισσότερο πολυπολικός, τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για λίγη αποτελεσματική διπλωματία, αν και θα χρειαστεί κάποιος καιρός για να τελεσφορήσει αυτή: η Ρώμη δεν χτίζεται σε μια μέρα, ούτε μπορεί κανείς να αποκαλύψει τις λεπτομέρειες των διπλωματικών διαπραγματεύσεων στον κόσμο, παρά μόνο τις γενικές στοχεύσεις.

Μερικά από τα εθνικιστικά παραληρήματα των μικρότερων πολιτικών κομμάτων εναντίον της ΕΕ επίσης δε βοηθάνε: Η Ελλάδα πρέπει να διατηρήσει τουλάχιστον σχέσεις ευγένειας με τις Βρυξέλλες, παρόλη την ανοησία και διαφθορά των τελευταίων.

Ώρα για την “Παλιά Δημοκρατία”!

Αν οι Έλληνες επιθυμούν να πάρουν πίσω την πατρίδα τους, θα πρέπει να μην ψηφίσουν τους υπερφιλόδοξους, άπληστους και ιδιοτελείς κομματικούς μηχανισμούς, των οποίων μόνο επίτευγμα είναι η υποδούλωση της Ελλάδας και των Ελλήνων. Μια αργή αλλά σταθερή επανάσταση είναι η απάντηση, βασισμένη σε ένα καινούριο, μη-ιδεολογικό πολιτικό κόμμα που θα χαρακτηρίζεται από εντιμότητα και ακεραιότητα, αξίες που λείπουν επί του παρόντος.

Θα μπορούσε το κόμμα του Βελόπουλου να είναι μια μικρή αρχή, ή ο ίδιος είναι πολύ ιδεολογικός; Θα μπορούσαν άνθρωποι σαν τον Ήσυχο να αποδειχθούν ωφέλιμοι για την Ελλάδα; Θα μπορούσε ο κάπως αναμορφωμένος κομμουνιστής Καζάκης, του ΕΠΑΜ, να προσελκύσει σοβαρούς ψηφοφόρους που επιθυμούν να βάλουν τέλος στο υπέρογκο πελατειακό σύστημα που έχει αποτελέσει καρκίνωμα της Ελλάδας για τόσο μεγάλο διάλειμμα; Θα μπορούσαν αυτοί οι άνθρωποι να συνεργαστούν ποτέ, προς όφελος της Ελλάδας;

Αν οι πολιτικά σκεπτόμενοι Έλληνες μπορέσουν να ξεχάσουν τις παιδαριώδεις και ξεπερασμένες ιδεολογίες και να γίνουν τεχνοκρατικά αποτελεσματικοί, η Ελλάδα θα μπορούσε να ωφεληθεί. Ίσως το “Παλιά Δημοκρατία” να ήταν καλύτερο όνομα για ένα σοβαρό πολιτικό κόμμα. Ουαί και αλίμονο, όμως, αν εμπιστευτεί κανείς ξανά του φιλόδοξους μικροπολιτικούς χαρακτήρες, τους ψευτο-ακαδημαϊκούς, τους μέτριους δικηγόρους και τους κήνσορες των μέσων ενημέρωσης και τους φανατικούς!

Σε κάθε περίπτωση, για να αποφύγει η Ελλάδα τον κίνδυνο άλλης μιας ανόδου στην εξουσία μιας απολυταρχίας αμερικανικής έμπνευσης, χρειάζεται ένα νέο κόμμα/κίνημα, το οποίο θα δρα με διακριτικότητα και υπομονή, με το βλέμμα στους μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους. Θα αρχίσουν τότε οι Έλληνες να επιστρέφουν στο πνεύμα του Μαντείου των Δελφών και του Σωκράτη και να αποκτήσουν το κουράγιο να γνωρίσουν τον εαυτό τους ξανά;

Ο Λόρδος Βύρων αγαπούσε την Ελλάδα, εν τούτοις περιέγραψε τους Έλληνες ως «ευλογοφανείς κατεργάρηδες με όλα τα τουρκικά ελαττώματα, αλλά χωρίς το κουράγιό τους», λέγοντας στη συνέχεια ότι είχε έρθει στην Ελλάδα «όχι για να γίνει μέλος μιας φράξιας, αλλά ενός έθνους και για να συνεργαστεί με έντιμους ανθρώπους και όχι με κερδοσκόπους και καταχραστές». Οι Έλληνες θα πρέπει να προσέξουν. Και, σε περίπτωση που κάποιοι από τους αναγνώστες απορρίψουν τις θέσεις μου ως αυτές ενός υπεροπτικού, πρώην Βρετανού διπλωμάτη, σας διαβεβαιώ ότι ο πατέρας της μητέρας μου ήταν Έλληνας της Μικράς Ασίας.

---

*Οι Οθωμανοί χρησιμοποίησαν Κούρδους για να σφαγιάσουν πολλούς Έλληνες της Μικράς Ασίας.