Θα καθορίζουν τώρα και ποιοι δικαιούνται να μιλούν!

Είναι… αμάρτημα σε αυτόν τον τόπο να διατυπώνεται άλλη άποψη, διαφορετική προσέγγιση. Δεν επιτρέπεται να ταράξουν τα λιμνάζοντα νερά, καθώς η αδιέξοδη πορεία στο Κυπριακό βολεύει και φέρνει πιο κοντά σε μια συμφωνημένη διχοτόμηση, που θα βαπτιστεί, σύμφωνα με τις ανάγκες της πρωτοβουλίας, κάτι μεταξύ αποκεντρωμένης, χαλαρής ή διαλυμένης ομοσπονδίας. Μία φόρμουλα, η οποία ως φαίνεται δεν ενοχλεί τους οπαδούς της όποιας λύσης.

Η συνέντευξη του πρέσβη, τέως γενικού διευθυντή του υπουργείου Εξωτερικών, Τάσου Τζιωνή, ως αναμενόταν προκαλεί συζητήσεις αλλά και αντιδράσεις. Η συνέντευξη, όπως αναφέρθηκε, προκάλεσε “έκπληξη”, επειδή ο πρέσβης εσχάτως συμμετέχει στη διαπραγματευτική ομάδα. Δικαιούνται, δηλαδή, να δίνουν συνεντεύξεις οι Μαυρογιάννης, Κασουλίδης, Τσιελεπής, αλλά δεν μπορεί ο Τζιωνής;

Προφανώς και όλοι δικαιούνται. Υπήρξαν και αντιδράσεις, της γνωστής προσέγγισης, που η άλλη άποψη δεν δικαιούνται να εκφραστεί και επιστρατεύθηκαν αρθρογραφικά και ακραίοι χαρακτηρισμοί. Οι περιπτώσεις αυτές δεν αντιμετωπίζονται με πολιτικούς όρους. Την ίδια ώρα, το περιεχόμενο της συνέντευξης απασχόλησε (γιατί άραγε;) και το Εθνικό Συμβούλιο!

Τα όσα είπε ο κ. Τζιωνής είναι μια διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με τα όσα διατυπώνονται από τους εκφραστές του “καθωσπρεπισμού”, της πεπατημένης, που έχουν κριθεί εκ του αποτελέσματος. Η ακολουθούμενη για 47 χρόνια πολιτική όχι μόνο δεν έχει οδηγήσει σε συμφωνία στο Κυπριακό, αλλά εδραιώνονται τα κατοχικά δεδομένα. Πρόκειται για τη σχολή σκέψης στο Κυπριακό, που θεωρεί πως γεμίζοντας το καλάθι της κατοχικής Τουρκίας με δώρα, θα “πεισθεί” για να συνεργασθεί! Αυτή η τακτική δοκιμάζεται συνεχώς και φθάσαμε στο σημείο να μην υπάρχουν πλέον άλλα δώρα να δοθούν.

Η τουρκική ατζέντα στο Κυπριακό

Στην επικείμενη άτυπη Πενταμερή Διάσκεψη, η κατοχική Τουρκία έχει καταφέρει να βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα, η “διαφορά” των δύο πλευρών: Η αξίωση για λύση δύο κρατών, που θέτει η Άγκυρα και της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, που είναι η “σημαία” της ελληνικής πλευράς και συνιστά τον “οδυνηρό “συμβιβασμό”, όπως χαρακτηριζόταν για χρόνια στην πολιτική αργκό.

Οι διαχειριστές του Κυπριακού και τα εξαπτέρυγα τους έχουν καταφέρει να αναζητείται η “μέση οδός”. Οι διαχειριστές του Κυπριακού έχουν… πετύχει κι αυτό, να αναδειχθεί, δηλαδή, το ζήτημα της πολιτικής ισότητας (αυτής που συζητείται τώρα και όχι εκείνη που έγινε αποδεκτή) στο κυρίαρχο θέμα. Ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον, σε συνέντευξή του στα “Νέα” των Αθηνών, την περασμένη Παρασκευή, ως ο διευθυντής της ορχήστρας του παρασκηνίου, έδωσε το στίγμα για το τι μέλλει γενέσθαι. Ξεκινώντας με γενικές, επαναλαμβανόμενες αναφορές, έφθασε και στο διά ταύτα:

Είπε πως η λύση «θα βασίζεται στο διεθνώς αποδεκτό μοντέλο μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα και στις υφιστάμενες παραμέτρους όπως αυτές ορίζονται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Η Βρετανία πιστεύει ότι αυτές είναι αρκετά ευρείες ώστε να περιλαμβάνουν μια σειρά από λύσεις…». Το εύρος των παραμέτρων θα κρίνουν και το τέλος και το μοντέλο. Και στο ”εύρος” αυτό επενδύουν όλοι οι εν δυνάμει μεσολαβητές και όχι μόνο αυτοί.

Ξεκάθαρα μηνύματα από την Τουρκία

Οι αναφορές αυτές παραπέμπουν στις σχοινοβασίες της Λευκωσίας για αποκεντρωμένη ομοσπονδία, στη βρετανική φόρμουλα, που παρουσιάσθηκε και στο μοντέλο συνομοσπονδίας, στο οποίο φαίνεται ότι καταλήγουν οι περισσότεροι από τους εμπλεκόμενους. Αυτό είναι το σκηνικό, το οποίο στήνεται.

Το τι θέλει η Τουρκία, έχει εκφρασθεί και δημόσια. Από τον Ερντογάν, τον Τσαβούσογλου και τον εγκάθετό της στα κατεχόμενα Τατάρ. Η κατοχική Τουρκία το διαμηνύει παντού πως το τελικό καθεστώς σχέσεων των δύο κοινοτήτων θα βασίζεται σε δύο κυρίαρχα κράτη με ισότιμο διεθνές καθεστώς, τα οποία θα συνεργάζονται. Κι αυτά είναι μιας ανάγνωσης και δεν χρειάζονται εποικοδομητικές ασάφειες για να ερμηνευθούν.

Συνεπώς, τα μηνύματα είναι ξεκάθαρα και διευκολύνονται όταν οι εθελοτυφλούντες δεν μπορούν να δουν την πραγματικότητα και το νήμα, το οποίο ξετυλίγεται. Την ίδια ώρα, πυροβολείται και η άλλη άποψη. Γιατί δεν ακούνε, δεν συζητούν, ακολουθούν την πεπατημένη, που οδηγεί σε συμφωνημένη διχοτόμηση.

ΣΗΜ: Σε σχέση με τη συνέντευξη Τζιωνή: Όταν αντί επιχειρημάτων επιστρατεύονται χαρακτηρισμοί επιβεβαιώνεται η γύμνια, η έλλειψη πολιτικής. Όταν, ωστόσο, χαρακτηρίζεται “ραμολί” ένας σχεδόν συνομήλικος, το πρόβλημα δεν είναι πολιτικό, άποψης, ή παλιμπαιδισμού, αλλά ζήτημα που πρέπει να απασχολήσει τους ειδικούς. Εμείς δεν μπορούμε να βοηθήσουμε.