Θα κρυφτούμε πίσω από το δένδρο, όταν το δάσος καίγεται;

Η αντιπολίτευση, αξιωματική και υπαξιωματική, προσπαθώντας να κατακτήσει την εξουσία, δεν βλέπει την μεγάλη εικόνα του κόσμου. Και στην μεγάλη εικόνα, γίνεται χαμός με τις πυρκαγιές στο παγκόσμιο δάσος, να το απειλούν με καταστροφή, αν δεν πρυτανεύσει η λογική. Αν δεν γίνουν διορθώσεις στα λάθη που άφησαν το δάσος θα μείνει ανυπεράσπιστο. Όχι μόνο δεν βλέπει τους κινδύνους του ρατσιστικού εθνικισμού που απλώνεται σαν επιδημία σε όλον τον πλανήτη, αλλά τους υιοθετεί! Τι συμβαίνει;

Όπως γράφει σε άρθρο του ο διευθυντής της «Liberation» Λοράν Ζοφρέν: «Μια οκνηρή κοινωνιολογία επιρρίπτει τα αίτια στην οικονομική κρίση, στις ανισότητες στα κοινωνικά ρήγματα. Όλα αυτά παίζουν ασφαλώς το ρόλο τους. Η φιλελεύθερη εκδοχή της παγκοσμιοποίησης απειλεί τα κεκτημένα, οξύνει τις διαφορές εισοδημάτων, απειλεί τα μέτρα προστασίας πλήττει το μέλλον των λιγότερο προνομιούχων. Ο αχαλίνωτος φιλελευθερισμός είναι τροφοδότης του εθνικισμού».

Πως όμως να εξηγηθεί ότι τα ρεύματα αυτά του εθνικισμού βρίσκουν έδαφος και στις πλούσιες χώρες; Γιατί στην εκμεταλλευόμενη τους πάντες Γερμανία, μεγάλο μέρος των πολιτών στράφηκε στην ακροδεξιά. Γιατί το ίδιο έχει συμβεί προ καιρού στη Γαλλία και αναπτύσσεται ακόμα και στην Ελβετία και τις δημοκρατικές σκανδιναβικές χώρες; Τι έκανε τους μισούς Βραζιλιάνους να επιλέξουν έναν νεοφιλελεύθερο και νοσταλγό της στρατιωτικής δικτατορίας που υποσχέθηκε να καταπολεμήσει τις συνέπειες της παραβατικότητας, αδιαφορώντας για τα αίτια που τις προκαλούν;

Η λαϊκιστική γοητεία

Αυτό συνέβη, διότι οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις δεν είδαν έγκαιρα τη λαϊκιστική γοητεία που φόρτωνε όλα τα δεινά στην παγκοσμιοποίηση, στους μετανάστες, στους φτωχούς και στην παραβατικότητα. Που έπεισαν και πείθουν, ότι στις συνθήκες αυτές, το έθνος και η ταυτότητα, είναι η μοναδική κληρονομιά και εγγύηση για το μέλλον!

Προσπαθούν να θυμώσουν τους πολίτες ως ψηφοφόρους για να αποσπάσουν πιο εύκολα την προτίμησή τους. Κρύβουν όμως επιμελώς, ότι σε συνθήκες κρατών-φρουρίων με πόλεμο, με πόλεμο με πυρά τους δασμούς σε βάρος των άλλων, ουσιαστικά αυτοκτονούν. Ειδικά χώρες με το εξαγωγικό μέγεθος της Γερμανίας θα υποστούν σοκ, αν η πολιτική δασμών του Αμερικανού προέδρου γενικευτεί και γίνει κανόνας για κάθε κράτος.

Με ηγέτη τον Τραμπ κατά της παγκοσμιοποίησης

Σε πρόσφατη ομιλία του στον ΟΗΕ ο Τραμπ διακήρυξε: «Απορρίπτουμε την ιδέα του ‘παγκοσμισμού‘ και ασπαζόμαστε το δόγμα του πατριωτισμού». Όπως όμως έγραψε στο άρθρο του στους Financial Times ο Gideon Rachman: «Αυτή η ιδεολογική επίθεση στην παγκοσμιοποίηση από τα αριστερά και τα δεξιά είναι απλοϊκή και επικίνδυνη. Αγνοεί τα οφέλη που προσέφερε το εμπόριο, όχι μόνο στις ελίτ, αλλά και στους απλούς ανθρώπους ανά τον κόσμο. Υπονοεί ότι η παγκοσμιοποίηση είναι μια συνωμοσία αντί για μια διαδικασία. Και προωθώντας τον εθνικισμό ως το αντίδοτο, απελευθερώνει δυνάμεις που είναι οικονομικά καταστροφικές και πολιτικά επικίνδυνες. Διότι μεταξύ 1993 και 2015 -στο απόγειο της παγκοσμιοποίησης- το ποσοστό των ανθρώπων που ζούσαν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας μειώθηκε σχεδόν κατά το ήμισυ».

Μπορεί, όμως, να διορθωθεί αυτή η τάση προς τον καταστροφικό, στις σημερινές συνθήκες, εθνικισμό, όταν η πολιτική ισχύς ασκείται δια της οικονομίας και οι ένοπλες συγκρούσεις δεν μπορούν να έχουν νικητή; Όπως δεν είχαν νικητή ακόμα και στις περιπτώσεις που ομάδα ισχυρών χωρών υπέταξε αδύναμα κράτη, αδυνατώντας μετά να διαχειριστεί τις μεταπολεμικές συνέπειες.

Η επικράτηση του εθνικισμού θα περιορίσει δραματικά το παγκόσμιο προϊόν, θα ακριβύνει τα αγαθά, θα φτωχοποιήσει δισεκατομμύρια ανθρώπους και οι εκρήξεις θα έχουν δραματικές συνέπειες για όλους. Η τεχνολογική πρόοδος δεν θα έχει αντικείμενο, όταν τα σύνορα γίνουν αδιαπέραστα. Αυτή η περίοδος δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ. Διότι αν τελικά διαρκέσει, κανείς δεν θα γλιτώσει.

Μπορεί ο Ντόναλντ Τραμπ να επιθυμεί τη διάλυση της ΕΕ ώστε από θέση υπέρμετρης ισχύος, να διαπραγματεύεται όπως γουστάρει με κάθε μία ευρωπαϊκή χώρα ξεχωριστά, πλην όμως η πολύπλευρη εξαγωγική ισχύς των ΗΠΑ σε προϊόντα και τεχνολογίες, θα χάσει και αυτή τα προνόμια στην παγκόσμια αγορά. Και αν η Ευρώπη είναι ευάλωτη και υπονομευμένη εκ των έσω, δεν ισχύει το ίδιο με την Κίνα ως παγκόσμια δύναμη που έχει οικονομικό χώρο στην Ασία, τον μισό σχεδόν πληθυσμό της Γής.

Πυλώνας σταθερότητας στην ΕΕ η Ελλάδα

Σε αυτό λοιπόν το διεθνές περιβάλλον η Ευρώπη, αυτή τη στιγμή στηρίζεται σε έξι ουσιαστικά χώρες. Τα σχέδια Μακρόν για την ολοκλήρωση του μεγαλύτερου πολιτικού και οικονομικού πειράματος πατάνε εκτός από τη Γαλλία και τη Γερμανία, στην Ολλανδία, την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα.

Και η δική μας χώρα που θεωρείται σήμερα πυλώνας στην ευρωπαϊκή σταθερότητα, υπονομεύεται άγρια από την αντιπολίτευση. Από την αντιπολίτευση που δήλωσε «Μένουμε Ευρώπη» στο δημοψήφισμα του 2015 και που σήμερα με αφορμή τη συμφωνία των Πρεσπών, ταυτίζεται με τα συμφέροντα της Τουρκίας και τη Ρωσίας κόντρα στους Ευρωπαίους εταίρους και τους νατοϊκούς συμμάχους!

Η εξομάλυνση των Βαλκανίων και η Ελλάδα

Και αυτό το κάνει όχι διότι ουσιαστικά διαφωνεί με τη συμφωνία, αλλά για να καλλιεργήσει και να εκμεταλλευτεί το θυμό όσων δεν κατανοούν τα οφέλη της. Και τα οφέλη για την ελληνική οικονομία είναι τεράστια, και κυρίως για το χώρο της Μακεδονίας, καθώς μπορεί να κυριαρχήσει στον οικονομικό χώρο των Βαλκανίων όπου κατοικούν 75 εκατομμύρια άνθρωποι και να εξασφαλίσει φτηνή και γρήγορη μεταφορά αγαθών προς τη Δυτική και την Ανατολική Ευρώπη, μέσω του οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου, που υποχρεωτικά περνάει από τη ΠΓΔΜ.

Αντιπολίτευση που μηδενίζει τα πάντα και υπονομεύει σε όλα τα εθνικά συμφέροντα, με την κλασσική ελληνική συνταγή ότι αυτή είναι λιγότερη κακή και όχι περισσότερο καλή από τη σημερινή κυβέρνηση, απλά σκάβει το λάκκο για να πέσει μέσα. Δυστυχώς, όμως, μέσα, εκτός από τα κόμματα, θα πέσουν και οι Έλληνες πολίτες.