Θαυμάστε τους κτίστες των κοινωνιών του μίσους…

Πλησιάζοντας την ημέρα των εκλογών τα φαινόμενα των “αγανακτισμένων” υπανθρώπων θα κάνουν όλο και πιο έντονη την παρουσία τους. Το πρώτο επεισόδιο με το γιαούρτωμα του υπουργού Υγείας Θάνου Πλεύρη ανοίγει την αυλαία για δράση των σκύβαλων της κοινωνίας που παράγονται από τους αρχηγούς των κομμάτων και των επιτελείων τους.

Είμαι σίγουρος ότι όλοι οι αρχηγοί των κομμάτων θα καταδικάσουν το επεισόδιο, παριστάνοντας τους πολιτισμένους για ακόμα μια φορά, όταν οι ίδιοι με τις δηλώσεις “μισολογίας” μαγειρεύουν με σάλτσα το μίσος τη φάβα τους με τους λάκκους που στη συνέχεια την σερβίρουν στα χαϊβάνια των κοινωνικών δικτύων, της νέας εκκλησίας του δήμου, με στόχο την έναρξη της “πολιτισμένης” δράσης τους.

Αυτά συμβαίνουν και χειρότερα όταν όλοι οι αρχηγοί στην προσπάθειά τους να μειώσουν την αξία των αντιπάλων τους, προσωποποιούν τον φταίχτη για κάθε καταστροφή στη χώρα μας. Όπους του Μητσοτάκη η τάδε καταστροφή, όπους του Τσίπρα η δείνα καταστροφή και ούτω καθεξής. Εδώ πρέπει, βεβαίως, να σημειώσω μια εξαίρεση που είναι ο πρόεδρος του ΚΚΕ, ο οποίος, σχεδόν πάντα αναφέρεται, και προς τιμήν του, ως αιτίες των καταστροφών στα αμερικανο-νατοϊκα-ευρωπαϊκά ιμπεριαλιστικά σχέδια και πολύ σπάνια σε πρόσωπα.

Οι ειδικοί, πάντως, του “μάρκετινγκ” συμβουλεύουν πάντα με βάση την παροιμία μας: εάν δεν επαινέσεις το σπίτι σου θα πέσει και θα σε πλακώσει! Που σημαίνει ότι αυτό που θα αναδείξει την αξία κάθε πλευράς είναι ότι διαθέτει το καλλίτερο πρόγραμμα καθώς και τους καλλίτερους ανώδυνους για την κοινωνία τρόπους υλοποίησής του και τίποτα παραπάνω. Ύστερα είναι λάθος να περιορίζει κανείς τον φταίχτη σε ένα πρόσωπο. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ομάδες ειδικών και ομάδες συμφερόντων βουτηγμένες, μάλιστα, στη διαπλοκή που σχεδιάζουν τη βελτίωση του μέλλοντος μας!

Δυσφημισμός της δημοκρατίας 

Το άλλο θέμα, που είναι ακόμα πιο σοβαρό, είναι ότι όλοι τους μας τάζουν χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους τις προθέσεις αυτών στους οποίους οφείλουν και την καρέκλα της εξουσίας τους. Δεν αμφισβητώ τις καλές προθέσεις όλων των αρχηγών των κομμάτων, αλλά, όπως έχω και άλλες φορές τονίσει, αυτό που στο τέλος όλοι, χωρίς καμία εξαίρεση, επιτυγχάνουν είναι ο καλλωπισμός του πολιτικού συστήματος το οποίο, ειδικά μερικοί, μετά μανίας, δήθεν ή εν αγνοία τους, αντιμάχονται.

Μέσα σε όλα αυτά ο θεσμός που δυσφημίζεται είναι η δημοκρατία που το νόημά της είναι η ισοκρατία από την οποία όλες οι πανανθρώπινες αρχές της, όπως η ελευθερία με υποχρέωση του καθενός πολίτη να σέβεται την ισονομία, την ισοπολιτεία κτλ., εκπορεύονται. Γιατί ένα μέσο, που σωστά επιλέγεται για την ικανοποίηση των αξιωματικών αρχών της δημοκρατίας όπως είναι η απλή αναλογική, που στην πράξη η ψήφος του κάθε πολίτη μετράει σε αξία ίδια με την ψήφο οποιουδήποτε άλλου πολίτη, καθίσταται ακατάλληλον διότι χρησιμοποιείται σε περιβάλλον ολιγαρχικών μορφωμάτων που έχουν ως πηγή προέλευσης το ρεπουμπλικανικό σύστημα των Λατίνων και όχι τη δημοκρατία. Δηλαδή ένα σύστημα όπου άρχουν οι λιγότεροι από το όλον.

Ο κ. Τσίπρας, ο οποίος καμώνεται για τον άθλο του να ψηφίσει την απλή αναλογική παριστάνοντας το δημοκράτη, όταν διακηρύττει προς κάθε κατεύθυνση ότι θέλει κυβέρνηση των πολλών, δεν αντιλαμβάνεται πως και οι πολλοί είναι πάντοτε λιγότεροι από το όλον. Γιατί στη δημοκρατία όλοι εκτός των εχθρών της συνεργάζονται και έτσι όλοι άρχουν. Και αυτή η ολιγαρχική αρχή δεν είναι μόνον κουσούρι του κ. Τσίπρα, αλλά όλων.

Δηλαδή, όταν ο κ. Ανδρουλάκης, αποφαίνεται, πριν μιλήσει ο ξενοδόχος της δημοκρατίας, δηλαδή ο λαός, πως ο Μητσοτάκης και ο Τσίπρας είναι ανεπιθύμητοι για πρωθυπουργοί, που την περίοδο που έκανε τέτοιες δηλώσεις (με βάση τις τότε δημοσκοπήσεις) ετύγχαναν, όπως άλλωστε τυγχάνουν και σήμερα, της προτίμησης των ψηφοφόρων με μεγάλη διαφορά από ότι τον ίδιο, δείχνει πως στην πραγματικότητα οι αρχηγοί των κομμάτων, παρά τις καλές προθέσεις τους τις οποίες δεν αμφισβητώ, περί άλλων τυρβάζουν παρά περί την δημοκρατία και θέλοντας ή μη χτίζουν κοινωνίες μίσους.