Θρίαμβος της κομματοκρατίας και της ανευθυνότητας

Τα κόμματα ξοφλούν προεκλογικούς λογαριασμούς, προσπαθούν να βολέψουν στελέχη ή φίλους που “δυσαρεστήθηκαν” ή δεν εκλέγηκαν και κάνουν πολιτική διαχείριση με διορισμούς. Μέσα σε αυτή τη λογική, ως γνωστό, έδωσαν πρόσφατα, για μια ακόμη φορά, λίστα με ονόματα για διορισμούς σε Διοικητικά Συμβούλια Ημικρατικών Οργανισμών. Όλα σχεδόν τα κόμματα πλην των Οικολόγων, φέρονται να έχουν δώσει καταλόγους με ονόματα.

Η εκάστοτε κυβέρνηση “βολεύεται” με την πρακτική αυτή, που είχε υιοθετηθεί, για πρώτη φορά, επί διακυβέρνησης Βασιλείου. Και βολεύεται γιατί θεωρεί πως προσφέρει στα κόμματα τη δυνατότητα να βολέψουν δικούς τους. Και όλοι είναι –στο τέλος– ευτυχείς… Ένας λιγότερος πονοκέφαλος για όλους!

Αυτό που γίνεται, σε μεγάλο βαθμό, είναι η ανακύκλωση των παιδιών του κομματικού σωλήνα, μεγάλος αριθμός των οποίων δεν μπορούν κοινωνικά και επαγγελματικά να σταθούν, χωρίς τα δεκανίκια των κομμάτων τους. Η πρακτική, λοιπόν, με τους Ημικρατικούς Οργανισμούς, που έκπαλαι υιοθετείται, είναι η υποβολή των κομματικών καταλόγων και στη συνέχεια γίνεται – υποτίθεται– “αξιοκρατική” αξιολόγηση και ανακοινώνονται.

Έτσι και έγινε και αυτή τη φορά, πλην όμως, η ανευθυνότητα των κομμάτων και η προχειρότητα της κυβέρνησης θριάμβευσε για μια ακόμη φορά. Σύμφωνα με πρωτοσέλιδο του “Φιλελεύθερου” (ρεπορτάζ Α. Πιμπίσιης), η κυβέρνηση «θεωρώντας πως οι προτάσεις που ήρθαν από τα κόμματα είχαν ελεγχθεί κατάλληλα, η κυβέρνηση προχώρησε με απόφαση Υπουργικού Συμβουλίου, προ δεκαημέρου, στον διορισμό των νέων διοικητικών συμβουλίων ημικρατικών οργανισμών».

»Μετά την απόφαση του Υπουργικού όλες οι λίστες είχαν σταλεί, όπως προνοείται από τη σχετική νομοθεσία, προς τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες για τον απαραίτητο έλεγχο. Εκεί κατά τον έλεγχο, αποκαλύφθηκε πως υπήρχε αριθμός «ακατάλληλων» ατόμων που περιλήφθηκαν στα διοικητικά συμβούλια ημικρατικών οργανισμών». Ως αποτέλεσμα τούτου ακυρώθηκαν διορισμοί και αποφασίσθηκαν άλλοι.

Κομματοκρατία και διορισμοί

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η ανευθυνότητα των μεν και η προχειρότητα των δε, αλλά το σύστημα και πώς αυτό λειτουργεί. Αυτό που γίνεται είναι ο διαμοιρασμός της εξουσίας και του βολέματος. Μια καλή παρεΐτσα, που σκοτώνονται στα ΜΜΕ για να αναδείξουν –μετά από πολλές προσπάθειες– τις διαφορές τους, δέχονται να τους διορίσει μια κυβέρνηση που βάλλεται πανταχόθεν. Μια κυβέρνηση που κατηγορεί την αντιπολίτευση για μηδενισμό και μια αντιπολίτευση που κατηγορεί την κυβέρνηση για διαφθορά και διαπλοκή.

Ταιριάζει απόλυτα και στην περίπτωση αυτή η γνωστή και με το… σωστό περιεχόμενο «εθνική ατάκα», «This is Cyprus». Είναι στην προκειμένη περίπτωση η πεπατημένη των “συλλογικών” διορισμών και της πολιτικής παθογένειας, που θέλει το κομματικό σύστημα να αναπνέει με τον πνεύμονα της πελατείας, του ρουσφετιού και των διορισμών. Γι’ αυτό και οι διορισμοί θα συνεχίζονται, τα τιμολόγια θα εξοφλούνται. Οι… άριστοι θα είναι συνήθως οι πελάτες του κομματικού επιτελείου.

Είναι σαφές πως τίποτα και κανένας δεν μπορεί να ανατρέψει, όπως φαίνεται, διαχρονικές παθογένειες και πελατειακές σχέσεις. Δεν μπορεί να ανατραπεί μια νοοτροπία δεκαετιών που διαμορφώθηκε από παλιάς κοπής πολιτικούς, που αφήνουν τις πρακτικές αυτές ως κληρονομιά στους νεότερους. Δεν αλλάζουν προσεγγίσεις γιατί οι ισορροπίες του συστήματος δεν επιτρέπουν ανατροπές. Έτσι συντηρείται και γίνεται ανεκτό. Τους εξυπηρετεί όλους ενώ διαπιστώνεται μια ανεκτικότητα από τους πολίτες, που εκτονώνονται διά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

«This is Cyprus»

Μια κυβέρνηση, που εκλέγεται για να διοικεί το κράτος, είναι η επιλογή της χρονικής συγκυρίας από τους πολίτες. Υποτίθεται ότι ψηφίζεται για τις πολιτικές της. Γι αυτό και δεν μπορούν οι εκάστοτε κυβερνήσεις, για να έχουν από κοντά τα κόμματα, της αντιπολίτευσης και της εν δυνάμει συμπολίτευσης, να διορίζουν Διοικητικά Συμβούλια Οργανισμών, που ασκούν πολιτική, με βάση τον κομματικό κατάλογο.

Ποια πολιτική εφαρμόζουν οι διορισθέντες που προτάθηκαν, για παράδειγμα, από το ΑΚΕΛ και το ΔΗΚΟ; Τη δική τους; Όχι, ασφαλώς, αλλά εκείνη των Αναστασιάδη και ΔΗΣΥ. Γι’ αυτό και όταν λένε για διαφορές, πολιτικές και ιδεολογικές, να θυμούνται τον κατάλογο που έστειλαν στο Προεδρικό. Σε αυτά κρίνονται και όχι στα βαρύγδουπα, που λένε και δεν τους ακούει σχεδόν κανείς.

Το ίδιο και οι κυβερνώντες, που επιλέγουν τη συντήρηση παθογενειών και νοοτροπιών του παρελθόντος. Αλλά ισχύει το «This is Cyprus» διαχρονικό και απόλυτα ταυτισμένο με συμπεριφορές και πρακτικές, ενός συστήματος, που ενώ καταρρέει πολιτικά και ηθικά, βρίσκει διεξόδους να επιζήσει. Προσβλέπει, άλλωστε, στους επόμενους διορισμούς και την επόμενη “δουλειά”.