Τι απαντά η κυβέρνηση για την επίσκεψη του υιού Χαφτάρ στην Αθήνα

Σε ένα εξαιρετικά τεταμένο γεωπολιτικό πλαίσιο, νέα στοιχεία για μια μυστική επίσκεψη του υιού του Χαλίφα Χαφτάρ στην Αθήνα αναζωπυρώνουν τη δημόσια συζήτηση για τις σχέσεις Ελλάδας-Λιβύης.

Η είδηση, που αποκάλυψε το Documento, αποκτά ιδιαίτερο βάρος εξαιτίας της χρονικής συγκυρία, καθώς υπάρχουν πληροφορίες ότι το τουρκολιβυκό μνημόνιο κινδυνεύει να αποκτήσει κοινοβουλευτική έγκριση από τη Βουλή των Αντιπροσώπων στη Λιβύη, την οποία ελέγχει το στρατόπεδο Χαφυάρ.

Ο Αλ-Σαντίκ Χαφτάρ, πολιτικός σύμβουλος και γιος του ηγέτη του Λιβυκού Εθνικού Στρατού, φέρεται να έφτασε στην Ελλάδα με μυστική πτήση, χωρίς επίσημη ανακοίνωση και χωρίς να υπάρξει, σύμφωνα με τις κυβερνητικές δηλώσεις, καμία συνάντηση με εκπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης ή άλλων κρατικών φορέων. Ερωτηθείς σχετικά, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης υποστήριξε ότι η επίσκεψη ήταν «ιδιωτική» και ότι δεν υπήρξε καμία εμπλοκή της κυβέρνησης.

Η επίσκεψη Χαφτάρ το 2020

Το 2020 η Ελλάδα, που δεν μετείχε στην Διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη, είχε υποδεχθεί τον ίδιο τον ίδιο τον Χαλίφα Χαφτάρ στην Αθήνα. Τότε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε παρουσιάσει τον στρατάρχη ως στρατηγικό σύμμαχο της Ελλάδας, σε μια εμφανή προσπάθεια να ανακόψει τη δυναμική του τουρκολιβυκού μνημονίου και να επιβάλει ρόλο της Αθήνας στις εξελίξεις.

Η επίσκεψη εκείνη είχε τότε αναδειχθεί ως διπλωματική κίνηση υψηλής σημασίας. Πέντε χρόνια μετά, όμως, η εικόνα έχει αλλάξει. Η Λιβύη παραμένει βαθιά διαιρεμένη, με δύο αντίπαλα πολιτικά και στρατιωτικά στρατόπεδα. Το τουρκολιβυκό μνημόνιο του 2019 εξακολουθεί να αποτελεί σημείο τριβής για την ελληνική εξωτερική πολιτική, καθώς υπάρχουν πληροφορίες ότι οδεύει προς επικύρωση από τη λιβυκή πλευρά του Χαφτάρ. Να σημειωθεί πως ο ίδιος ο Χαφτάρ και γιοι του, μεταξύ αυτών ο Σαντάμ που θεωρείται διάδοχος του, έχουν επισκεφτεί την Τουρκία, η οποία έχει ανοίξει προξενείο στην Βεγγάζη.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επανέλαβε ότι το τουρκολιβυκό μνημόνιο παραμένει παράνομο και άκυρο, καθώς κατά την Ελλάδα δεν μπορεί να παραγάγει έννομα αποτελέσματα λόγω της έλλειψης αντικείμενων ακτών μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης. Η συμφωνία, η οποία κατατέθηκε στον ΟΗΕ το 2020, συνεχίζει να απορρίπτεται από την Αθήνα με το επιχείρημα ότι δεν έχει νομική υπόσταση βάσει του Διεθνούς Δικαίου.

Ο Παύλος Μαρινάκης αναγνώρισε ότι η Ελλάδα οφείλει να διατηρεί διπλωματικούς διαύλους και με τις δύο πλευρές στη Λιβύη, αναφερόμενος στους «σημαντικούς εθνικούς λόγους» που υπαγορεύουν αυτή την ανάγκη, μεταξύ των οποίων το μεταναστευτικό, καθώς από τη Λιβύη προέρχονται οι μεγαλύτερες ροές προς την Ευρώπη μέσω της Μεσογείου.