Τι είδους ηγέτη χρειάζεται η Ελλάδα

Αυτό το μοτίβο έκφρασης και ομιλίας σε συνδυασμό με το καταγγελτικό ύφος και την ανάλογη χροιά της φωνής τους, θα ονομάζαμε ως τη “ξύλινη γλώσσα των πολιτικών”. Και βέβαια αυτή η ξύλινη γλώσσα εκτιμούμε πως τις περισσότερες φορές ταυτίζεται και με την “ξύλινη σκέψη” τους! Υπάρχουν όμως και οι ελάχιστες εξαιρέσεις, Ελλήνων και Ευρωπαίων, των οποίων ο λόγος είναι απλός και συγκεκριμένος ωσάν να είναι ο λόγος μιας διαλογικής συζήτησης όπως αυτές γίνονται καθημερινά ανάμεσα σε φίλους, συνεργάτες, ή συγγενείς.

Αυτός είναι ο τρόπος επικοινωνίας που προτιμούμε με εκείνους, όλοι εμείς οι απλοί πολίτες που θέλουμε να εμπιστευτούμε τη δρομολόγηση των μελλοντικών μας σχεδίων σε κάποιους που θα μας αντιπροσωπεύουν, αφού τη Δημοκρατία μας την διαλέξαμε για να’ ναι αντιπροσωπευτική. Ωστόσο, ανατρέχοντας στην πολιτική ιστορία της χώρας μας μπορούμε να βρούμε πολιτικά πρόσωπα που υπηρέτησαν με τέτοια αυταπάρνηση τη χώρα και τους πολίτες της που οι θητείες τους έχουν μείνει παροιμιώδεις. Στο επίπεδο των πρωθυπουργών θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε τον Χαρίλαο Τρικούπη, τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Νικόλαο Πλαστήρα, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και τον Κώστα Σημίτη.

Χρειαζόμαστε ηγέτη

Όλοι τους υπήρξαν ζηλωτές της τήρησης των θεσμών της Δημοκρατίας μας, και πάνω απ’ όλα έβλεπαν το μέλλον της πατρίδας. Όλοι τους, τόσο κατά τις θητείες τους ως πρωθυπουργοί, όσο και από τις άλλες πολιτικές θέσεις τις οποίες τους είχαν εμπιστευθεί, διακρίθηκαν από το ότι πάντα η πρώτη τους προτεραιότητα ήταν η ανάδειξη πρωτοβουλιών για τη διαμόρφωση ευνοϊκότερων θέσεων για τους Έλληνες πολίτες. Η αφοσίωσή τους σε αυτό το σκοπό, τους έκανε να μην ησυχάζουν ημέρα και νύχτα, αλλά να είναι υπερεργατικοί και αεικίνητοι στα καθήκοντά τους.

Ένα τρίτο κορυφαίο χαρακτηριστικό του πολιτικού προσώπου, είναι τόσο η καθαρότητα στη σκέψη ή αλλιώς η ειλικρίνειά του χωρίς όρους όσο όμως και η ικανότητά του στο να αναλαμβάνει υψηλά ρίσκα για τους πολίτες της χώρας, που όμως θα προστατεύονται και με το απαραίτητο δίχτυ ασφαλείας! Η καθαρή του σκέψη θα είναι το κίνητρο που θα εμπνέει τους πολίτες ώστε να καθίστανται αρωγοί στις κυβερνητικές προσπάθειες και η ανάληψη των υψηλών ρίσκων θα σηματοδοτεί την εξέλιξη και την βελτίωση της θέσης των πολιτών. Χωρίς την ανάληψη υψηλών ρίσκων δεν δημιουργούνται συνθήκες προόδου.

Τα χαρακτηριστικά

Η χώρα μας δυστυχώς αντί να βρίσκεται σε κορυφαία θέση στην Ευρώπη, αφού απολαμβάνει ήδη πενήντα ολόκληρα χρόνια ειλικρινούς και εποικοδομητικής Δημοκρατίας, κατατάσσεται στις τρεις τελευταίες χώρες των 27 της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις δυσμενέστερες οικονομικές συνθήκες για τους πολίτες της! Στο πώς καταφέραμε να φτάσουμε στη θέση αυτή “της πικρής αίσθησης”, είναι επίσης μια πικρή ιστορία με πολλές αιτίες και πολλούς συντελεστές, που δεν προτιθέμεθα σήμερα να αναλύσουμε.

Οι Έλληνες πολίτες βιώνουν συνθήκες “Γολγοθά” σε ό,τι αφορά τις δυσκολίες της καθημερινότητάς τους, και περισσότερο από όλους οι νέοι μας που ήδη βρίσκονται σε παραγωγική ηλικία. Η απογοήτευση και η αβεβαιότητα για το μέλλον τους συνεχώς μεγεθύνεται και κορυφώνεται. Οι προβλέψεις για το μέλλον καθίστανται ολοένα και πιο δυσοίωνες.

Δεν υπάρχει λοιπόν πλέον “συνήθη” και “ευθύγραμμη λύση” με την έννοια της τακτοποίησης των διοικητικο-οικονομικών δεδομένων του κράτους, θέμα το οποίο επιχείρησε τόσο η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όσο όμως και οι τωρινές κυβερνήσεις της συντηρητικής παράταξης με απόλυτη αποτυχία.

Το “διαμάντι” του ηγέτη

Οι Έλληνες πολίτες όχι μόνο παρέμειναν φτωχοί, αλλά και συνεχίζουν να φτωχαίνουν! Χρειάζονται ρηξικέλευθες αποφάσεις και συγκρούσεις σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορέσει η χώρα μας να αναδυθεί από το βαθύ χάσμα που βρίσκεται τώρα και μια δεκαπενταετία τουλάχιστον. Είναι ανάγκη λοιπόν να επιχειρηθεί μια πραγματική “αναγέννηση” της Ελλάδας.

Τα διαμάντια, που όπως ξέρουμε είναι φυσικά υλικά δημιουργημένα με φυσικές διεργασίες στα έγκατα της γης, εξυπηρετούν δυο σκοπιμότητες. Η πρώτη έγκειται στο ότι δημιουργούν λαμπερές συνθήκες καλαισθησίας και ομορφιάς! Η δεύτερη αφορά στο ότι μπορούν να χαράζουν ακόμη και το απόλυτο άγονο, το αβέβαιο, το άβατο μέλλον όπου κανείς δεν έχει τις δυνατότητες να έχει πρόσβαση. Για τα διαμάντια δεν υπάρχουν φυσικά εμπόδια. Μπορούν να αστράφτουν μα και να χαράζουν τα πάντα. Να ανοίγουν ορίζοντες σε σκοτεινά και άγονα τοπία!

Σε αυτά τα σκοτεινά και άγονα τοπία βρίσκεται σήμερα η χώρα μας και από αυτά κάποιος ή κάποια ηγέτης ως ένας πρωτοπόρος της καινοτομίας, με αποφασιστικότητα και με ισχυρή βούληση κοινωνικού θάρρους, θα μπορέσει να μας αποδεσμεύσει. Θεωρούμε λοιπόν πως όποιος πολιτικός συγκεντρώνει τις παραπάνω τρεις συνθήκες πολιτικής σκέψης και δράσης, δηλαδή του ειλικρινούς λόγου, του αεικίνητου της πολιτικής του δράσης όσο και του υψηλού του θάρρους και της αποφασιστικότητας του, θα μπορεί να λειτουργήσει σαν το διαμάντι που δεν αναγνωρίζει εμπόδια αλλά είναι πάντα μπροστά χαράζοντας ορίζοντες και μέλλον.