Τι γυρεύει ο Κυριάκος στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου

Την χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου επισκέπτεται σήμερα ο Έλληνας πρωθυπουργός και η απορία παραμένει: Tι προσδοκά ο Κυριάκος Μητσοτάκης από την μακρινή αυτή χώρα και τρίτη οικονομία του πλανήτη; Η Ελλάδα έχει τεράστιο εμπορικό έλλειμμα με την Ιαπωνία. Το έλλειμμα περιλαμβάνει τις εισαγωγές κεφαλαιουχικών αγαθών (κυρίως ναυπηγήσεις πλοίων από Έλληνες εφοπλιστές στα ιαπωνικά ναυπηγεία) κι’ από τα εισαγόμενα διαρκή καταναλωτικά προϊόντα, όπως αυτοκίνητα και ηλεκτρονικές συσκευές.

Το εμπορικό έλλειμμα δεν θα μπορούσε ν’ αντισταθμισθεί με τα σημαντικά περιθώρια που αφήνουν οι εισαγωγές στην Ιαπωνία τροφίμων και ποτών ύψους 70 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όση καλή προσπάθεια και αν καταβληθεί από τους Έλληνες οινοποιούς, ελαιοπαραγωγούς και παραγωγούς εύγευστων τροφίμων.

Η Ιαπωνία είναι πολύ μακριά, έχει την ιδική της διατροφική κουλτούρα και κυρίως υψηλές ποιοτικές απαιτήσεις. Οι ναυπηγήσεις είναι χρηματοδοτικώς αυτοδύναμες και η αυτοκινητοβιομηχανία, που κάποτε προσφέρονταν για εγκατάσταση στην Ελλάδα, θα συναντήσει την εχθρότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τι απομένει για την έστω μερική ισοσκέλιση των μεταξύ των δύο χωρών συναλλαγών; Ο τουρισμός. Η Ιαπωνία μ’ ένα πληθυσμό 130 εκατομμυρίων ατόμων, σκληρά εργαζομένων, με ηλικιωμένους το 27% του συνόλου και με προσδόκιμη ζωή άνω των 82 ετών, θα μπορούσε να προσφέρει επιπρόσθετη εκλεκτή τουριστική πελατεία – όχι σακιδίων. Οι αφίξεις από την Ιαπωνία μπορούν εύκολα να διπλασιασθούν.

Αυτό που χρειάζεται ο ελληνικός τουρισμός είναι μία απευθείας αεροπορική σύνδεση του Τόκυο με την Αθήνα, ειδικευμένα στην απαιτητική ιαπωνική πελατεία ξενοδοχεία και ενδυνάμωση των πολιτιστικών σχέσεων μ’ ένα λαό που είναι α-πολιτικός, α-θρήσκος (60%) και βαθιά ειρηνικός, μετά τα όσα υπέστη κατά τον τελευταίο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τουρισμός και πυρηνική ενέργεια

Στο κάτω της γραφής, δεν βλέπω τον λόγο της μαζικής μεταβάσεως των Ιαπώνων τουριστών στην Αυστραλία κι’ όχι στην Ελλάδα. Επίσης θα έβλεπα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον εάν η Ιαπωνία αναλάμβανε την χρηματοδότηση και κατασκευή ενός πυρηνικού εργοστασίου, προηγμένης τεχνολογίας και ασφαλείας στην Ελλάδα. Διότι μετά απ’ αυτήν, η Ελλάς είναι η δευτέρα πιο σεισμογενής χώρα του κόσμου και οι ευαισθησίες της ελληνικής κοινής γνώμης δικαιολογημένες, αλλ’ απληροφόρητες για την ασφάλεια των σημερινών πυρηνικών αντιδραστήρων. Δομικώς κι… εθνικώς το χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Όταν η Τουρκία κατασκευάζει πυρηνικό εργοστάσιο 1000 ΜW στα παράλια της Μεσoγείου με ρωσική τεχνολογία (χωρίς κυρώσεις του κ. Μπλίνκεν) η Ελλάς δεν πρέπει να μείνει πίσω. Η ιαπωνική τεχνολογία είναι προηγμένη και η περίσσεια των εξαγώγιμων κεφαλαίων επιτρέπουν την άνετη χρηματοδότηση και ομαλή κατασκευή του ατομικού εργοστασίου, ει δυνατόν στην Θράκη, για την προσέλκυση εργαζομένων στην περιοχή αυτή που πάσχει από αποβιομηχάνιση.

Η κατασκευή και κυρίως η λειτουργία με ελληνικό προσωπικό θα ήταν επωφελής και για τις δύο χώρες, Ιαπωνία και Ελλάδα. Χρειάζεται απλώς μία διακρατική συμφωνία για ν’ αποκλεισθούν οι μεσάζοντες. Άνευ πυρηνικής ενέργειας, δεν επιτυγχάνεται αμοιβαία στρατηγική αποτροπή με τους πασάδες της Αγκύρας, ούτε επάρκεια φθηνού ηλεκτρικού ρεύματος για τον Έλληνα, που υποφέρει από τις ανατιμήσεις του ηλεκτρισμού – εδώ που έχουν φθάσει από την αβελτηρία των “αρμοδίων”.