Τι κοινό έχει ο Γκάρι Κούπερ με τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη

Ο Γκάρι Κούπερ, σερίφης στο “Τραίνο θα σφυρίξει τρεις φορές”, αντιμετωπίζει το δίλημμα να επιλέξει την αποχώρηση με την αγαπημένη του με την οποία μόλις έχουν παντρευτεί και του καθήκοντος που τον οδηγεί, εντελώς απομονωμένος από τους φοβισμένους κατοίκους, να αντιμετωπίσει μόνος του κάποιους επικίνδυνους κακοποιούς που θα φτάσουν στην πόλη.

Καταλαβαίνουμε εξαρχής από το δίλημμα ότι ο σκηνοθέτης Fred Zinnemann θέλει να υποδείξει πως ακόμη και στην μικρή κλίμακα ενός σερίφη ο δημόσιος λειτουργός πρέπει να επιλέγει το καθήκον με όλες τις συνέπειες και ο άντρας φορέας του λειτουργήματος σιωπηλά, ψύχραιμα και χωρίς φανφάρες, να τηρεί ρωμαλέα ατομική στάση.

Ο δικός μας σκηνοθέτης, δυστυχώς, επέλεξε ένα υπουργό ο οποίος έχει καταντήσει το υπουργείο υπηρεσία αστυνομικής παρενόχλησης και προσβολής του πολίτη. Και τώρα με τα μέτρα ενάντια στις πορείες για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, το ίδιο αναβαθμίστηκε σε υπουργείο κραυγαλέας και υπερβάλλουσας επιθετικότητας. Τι ιπτάμενες μηχανές, τι ελικόπτερα, τι αύρες, τι έξι χιλιάδες αστυνομικοί, τι δίκυκλα με κλομπ, τι περιπολικά, τι αυτοκίνητα της ασφάλειας, τι κλειστοί σταθμοί του μετρό, τι μαγκιές ανεξέλεγκτων πιτσιρικάδων με προσβλητική συμπεριφορά να βάζουν πρόστιμα σε αθώες περαστικές κυρίες.

Φαίνεται, ότι εκεί στην Κατεχάκη εκτίμησαν πως επίκειται επίθεση στρατιών για την κατάλυση του κράτους ή ίσως ακόμη και μαζική εισβολή εγκληματικών δυνάμεων. Ο δικός μας σερίφης, έχοντας κινητοποιήσει όλα τα μηχανοκίνητα και πεζά σώματα της αστυνομίας βρέθηκε ενώπιων λίγων εκατοντάδων πολιτών σαν σπρωγμένων από εμμονή στο επαναστατικό σημειωτόν, αλλά ευτυχώς σε υγειονομική τάξη.

Οπότε, ο δικός μας σερίφης αμήχανος έπρεπε να δικαιολογήσει την τρομακτική, επικίνδυνη και υψηλού κόστους κινητοποίηση. Έτσι, διέταξε τους αστυνομικούς να χτυπούν, να ασκούν κάθε δυνατό παραλογισμό και αυθαιρεσία σε βάρος των πορευόμενων πολιτών. Οπότε ο πανούργος σερίφης κατόρθωσε να επιδεινώσει αυτό που πήγε να διορθώσει. Αντί να περιορίσει, υποτίθεται, την πανδημία συνέβαλε με την αποφασιστικότητά του στην περαιτέρω εξάπλωση σε πολίτες και αστυνομικούς. Τι πολιτική ευφυΐα! Μήπως συναγωνίζεται την υπουργό Παιδείας;

Η “αλλήθωρη” αντιπολίτευση στον Χρυσοχοΐδη

Τότε, όλη σχεδόν η αντιπολίτευση βρήκε την ευκαιρία από την πλευρά της να καταγγείλει πιθανή εκτροπή από την δημοκρατική νομιμότητα όταν τα Μνημόνια που έχουν όλοι αυτοί ψηφίσει συν το καταπατημένο δημοψήφισμα αποτέλεσαν μια σκέτη και καθαρή συνταγματική και δημοκρατική εκτροπή. Άλλοι αντιπολιτευόμενοι είδαν προκαταβολή αυταρχισμού της κυβέρνησης ενόψει τυχόν δημόσιων αντιδράσεων πολιτών έναντι της επερχόμενης φτώχειας, ως εάν τα δέκα χρόνια μνημόνια, οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, οι μισθοί των τριακοσίων ευρώ και τόσα άλλα να συνιστούν ευμάρεια.

Αυτό όμως που απέφυγε να δει η αντιπολίτευση (καταφανώς αλληθωρίζοντας) είναι ότι ο δικός μας σεριφάκος, τόσο μακριά από το ήθος του Γκάρι Κούπερ στον ρόλο του, απέφυγε συστηματικά να κάνει έστω μια απλή παρατήρηση σε κληρικούς οι οποίοι προκλητικά συναθροίζονταν με πιστούς την ίδια ημέρα. Μα ποιο κόμμα θα τα βάλει με αυτή την εκκλησία δύναμη πολιτιστικής καθυστέρησης και υπανάπτυξης; Απλά κανένα.

Επίσης ο σερίφης μας, υποκρινόμενος τον αδέκαστο επικαλούμενος την τάξη και τον νόμο, αφήνει τόσο τώρα με την πανδημία όσο και παλαιότερα, όλη την δημόσια ασυδοσία στους δρόμους και τα πεζοδρόμια των ελληνικών πόλεων και ιδίως της πρωτεύουσας. Μα ποιος θα του το παρατηρήσει αφού το ίδιο έκαναν και οι προηγούμενοι; Θα περιοριστώ σε αυτά τα λίγα και απλά προς κατάδειξη του απύθμενου καιροσκοπισμού, της τρομερής ανωριμότητας που επικρατεί σε όλα σχεδόν τα πολιτικά μας κόμματα.

Άι χάσου παιδάκι μου!

Αλλά, πρόκειται μόνο για αυτά; Τι να σας πω. Στο μυαλό μου γυρίζει εκείνη η φράση την οποία ο σερίφης είχε διατυπώσει δημόσια λέγοντας ότι ψήφισε το (πρώτο) μνημόνιο παρότι δεν το είχε διαβάσει επειδή ήταν πολλές σελίδες. Τι θα έλεγε ένας καθηγητής σε κάποιο φοιτητή ο οποίος θα πήγαινε αδιάβαστος με την δικαιολογία των πολλών σελίδων του βιβλίου αλλά απαιτώντας να περάσει το μάθημα; Άι χάσου παιδάκι μου! Τι θα έλεγε ένας νουνεχής πολίτης στον σερίφη για τις αστυνομικές υπερβολές και τις ακρότητες; Πάντως δεν θα έπρεπε να ταυτιστεί με την όποια αντιπολίτευση επειδή και αυτή έχει καιροσκοπήσει αγρίως, επιδεικνύει πολιτική ανωριμότητα και είναι πολύ ευχαριστημένη για αυτά.

Καταλήγοντας ας αλλάξουμε οπτική. Ξέρουμε ότι την ιστορία της κάθε κοινωνίας την κινούν τρεις δυνάμεις όχι αναγκαστικά ταυτόχρονα εξασκούμενες: η πάλη των τάξεων και γενικώς οι κοινωνικοί αγώνες, η αδράνεια και η βλακεία. Σε μία περίοδο αδράνειας τόσο η αντιπολίτευση όσο και ο σερίφης συμπεριφέρονται αντισυμμετρικά οδηγώντας την στάθμη της δημόσιας πολιτικής σε μηδενικό επίπεδο.

Ο μεν σερίφης παίρνει μέτρα ως εάν να επίκειται τεράστια κοινωνική εξέγερση, οι δε περισσότεροι αντιπολιτευόμενοι πολιτεύονται σαν να διαβλέπουν τρομερούς κοινωνικούς αγώνες. Επειδή τίποτε από αυτά δεν συνέβη ούτε πρόκειται να συμβεί, θα συμβούλευα τους μεν πολίτες να χρησιμοποιήσουν αυτό το τρομερό ελληνικό όπλο που είναι η δημόσια πλάκα στα όρια της χλεύης, τον δε σερίφη μας να δει το “Τραίνο θα σφυρίξει τρεις φορές” όπου στο τέλος ο κινηματογραφικός σερίφης κερδίζει τον σεβασμό και την εκτίμηση του πληθυσμού χάρη στην σοφία, το θάρρος και την σοβαρότητά του.